Bacchylides, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς

(바킬리데스, Οδεσ ̔Γρεεκ̓, dithyrambs, ode 17 Ηίθεοι [ἢ] Θησεύς)

Κυανόπρῳρα μὲν ναῦσ μενέκτυπον Θησέα δὶσ ἑπτά τ’ ἀγλαοὺσ ἄγουσα κούρουσ Ιαὄνων Κρητικὸν τάμνε πέλαγοσ· τηλαυγέϊ γὰρ [ἐν] φάρεϊ βορήϊαι πίτνον αὖραι κλυτᾶσ ἕκατι π[ο]λεμαίγιδοσ Ἀθάνασ· κνίσεν τε Μίνωϊ κέαρ ἱμεράμπυκοσ θεᾶσ Κύπριδοσ αἰνὰ δῶρα· χεῖρα δ’ οὐκέτι παρθενικᾶσ ἄτερθ’ ἐράτυεν, θίγεν δὲ λευκᾶν παρηί̈δων· βόασέ τ’ Ἐρίβοια χαλκο‐ θώρακα Πανδίονοσ ἔκγονον· ἴδεν δὲ Θησεύσ, μέλαν δ’ ὑπ’ ὀφρύων δίνασεν ὄμμα, καρδίαν τέ ϝοι σχέτλιον ἄμυξεν ἄλγοσ, εἶρέν τε· Διὸσ υἱὲ φερτάτου, ὅσιον οὐκέτι τεᾶν ἔσω κυβερνᾷσ φρενῶν θυμόν· ἴσχε μεγαλοῦχον ἡρ́ωσ βίαν. ὅ τι μὲν ἐκ θεῶν μοῖρα παγκρατὴσ ἄμμι κατένευσε καὶ Δίκασ ῥέπει τά‐ λαντον, πεπρωμέναν αἶσαν ἐκπλήσομεν, ὅταν ἔλθῃ·

σὺ δὲ βαρεῖαν κάτε‐ χε μῆτιν. εἰ καί σε κεδνὰ τέκεν λέχει Διὸσ ὑπὸ κρόταφον Ἴδασ μιγεῖσα Φοίνικοσ ἐρα‐ τώνυμοσ κόρα βροτῶν φέρτατον, ἀλλὰ κἀμὲ Πιτθέοσ θυγάτηρ ἀφνεοῦ πλαθεῖσα ποντίῳ τέκεν Ποσειδᾶνι, χρύσεον τέ ϝοι δόσαν ἰόπλοκοι κάλυμμα Νηρηί̈δεσ. τῶ σε, πολέμαρχε Κνωσίων, κέλομαι πολύστονον ἐρύκεν ὕβριν· οὐ γὰρ ἂν θελοι‐ μ’ ἀμβρότου ἐραννὸν Αοὖσ ἰδεῖν φάοσ, ἐπεί τιν’ ἠϊθέων σὺ δαμάσειασ ἀέκον‐ τα· πρόσθε χειρῶν βίαν δείξομεν· τὰ δ’ ἐπιόντα δαίμων κρινεῖ. τόσ’ εἶ]πεν ἀρέταιχμοσ ἡρ́ωσ·

τάφον δὲ ναυβάται φωτὸσ] ὑπεράφανον θάρσοσ· Ἁλίου τε γαμβρῷ χολώ[σατ’ ἦτορ, ὕφαινέ τε ποταινίαν μῆτιν, εἶπέν τε· μεγαλοσθενὲσ Ζεῦ πάτερ, ἄκουσον· εἴπερ μ[ε κούρ]α Φοίνισσα λευκώλενοσ σοὶ τέκε, νῦν πρόπεμπ’ ἀπ’ οὐρανοῦ θ[οὰν πυριέθειραν ἀστραπὰν σᾶμ’ ἀρίγνωτον· εἰ δὲ καὶ σὲ Τροιζηνία σεισίχθονι φύτευσεν Αἴθρα Ποσει‐ δᾶνι, τόνδε χρύσεον χειρὸσ ἀγλαὸν ἔνεγκε κόσμον <ἐκ> βαθείασ ἁλόσ, δικὼν θράσει σῶμα πατρὸσ ἐσ δόμουσ. εἴσεαι δ’ αἴ κ’ ἐμᾶσ κλύῃ Κρόνιοσ εὐχᾶσ ἀναξιβρόντασ ὁ πάντων μεδέων. κλύε δ’ ἄμετρον εὐχὰν μεγασθενὴσ Ζεύσ, ὑπέροχόν τε Μίνωϊ φύτευσε τιμὰν φίλῳ θέλων παιδὶ πανδερκέα θέμεν, ἄστραψέ θ’·

ὁ δὲ θυμάρμενον ἰδὼν τέρασ πέτασε χεῖρασ κλυτὰν ἐσ αἰθέρα μενεπτόλεμοσ ἡρ́ωσ, εἶρέν τε· Θησεῦ, <σὺ> τάδε μὲν βλέπεισ σαφῆ Διὸσ δῶρα· σὺ δ’ ὄρνυ’ ἐσ βα‐ ρύβρομον πέλαγοσ· Κρονίδασ δέ τοι πατὴρ ἄναξ τελεῖ Ποσειδὰν ὑπέρτατον κλέοσ χθόνα κατ’ ἠύ̈δενδρον. ὣσ εἶπε· τῷ δ’ οὐ πάλιν θυμὸσ ἀνεκάμπτετ’, ἀλλ’ εὐ‐ πάκτων ἐπ’ ἰκρίων σταθεὶσ ὄρουσε, πόντιόν τέ νιν δέξατο θελημὸν ἄλσοσ. τά[φ]εν δὲ Διὸσ υἱὸσ ἔνδοθεν κέαρ, κέλευσέ τε κατ’ οὖ‐ ρον ἴσχεν εὐδαίδαλον νᾶα· μοῖρα δ’ ἑτέραν ἐπόρσυν’ ὁδόν. ἱέτο δ’ ὠκύπομπον δόρυ·

ἄπιστον ὅ τι δαίμονεσ θέωσιν οὐδὲν φρενοάραισ βροτοῖσ· σόει νιν βορεὰσ ἐξόπιν πνέουσ’ ἀήτα· τρέσσαν δ’ Ἀθαναίων ἠϊθέων < πᾶν > γένοσ, ἐπεὶ ἡρ́ωσ θόρεν πόντονδε, κα‐ τὰ λειρίων τ’ ὀμμάτων δά‐ κρυ χέον, βαρεῖαν ἐπιδέγμενοι ἀνάγκαν· φέρον δὲ δελφῖνεσ ἁλι‐ ναιέται μέγαν θοῶσ Θησέα πατρὸσ ἱππί‐ ου δόμον, μέγαρόν τε θεῶν μόλεν· τόθι κλυτὰσ ἰδὼν ἔδεισ’ ὀλβίοιο Νη‐ ρέοσ κόρασ· ἀπὸ γὰρ ἀγλα‐ ῶν λάμπε γυίων σέλασ ὧτε πυρόσ, ἀμφὶ χαίταισ δὲ χρυσεόπλοκοι δίνηντο ταινίαι· χορῷ δ’ ἔτερ‐ πον κέαρ ὑγροῖσι ποσσίν· σεμνάν τε πατρὸσ ἄλοχον φίλαν ἴδε βοῶπιν ἐρατοῖ‐ σιν Ἀμφιτρίταν δόμοισ· ἅ νιν ἀμφέβαλεν αἰόλαν πορφύραν, κόμαισί τ’ ἐπέθηκεν οὔλαισ ἀμεμφέα πλόκον, τόν ποτέ ϝοι ἐν γάμῳ δῶκε δόλιοσ Ἀφροδίτα ῥόδοισ ἐρεμνόν. νᾶα παρὰ λεπτόπρυμνον φάνη·

φεῦ, οἱαίσιν ἐν φροντίσι Κνώσιον ἔσχασεν στραταγέταν, ἐπεὶ μόλ’ ἀδίαντοσ ἐξ ἁλὸσ θαῦμα πάντεσσι, λάμ‐ πε δ’ ἀμφὶ γυίοισ θεῶν δῶρ’, ἀγλαό‐ θρονοί τε κοῦραι σὺν εὐ‐ θυμία νεοκτίτῳ ὠλόλυξαν, ἔ‐ κλαγεν δὲ πόντοσ· ἠί̈θεοι δ’ ἐγγύθεν νέοι παιάνιξαν ἐρατᾷ ϝοπί. Δάλιε, χοροῖσι Κηί̈ων φρένα ἰανθεὶσ ὄπαζε θεόπομπον ἐσθλῶν τύχαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION