Sense

1. of or for thinking, intellectual

Examples

• ὅταν δὲ μὴ μετὰ πάθους ἀλλ αὐτὸ καθ αὑτὸ κινῆται τὸ διανοητικόν, ἡσυχίαν ἄγει τὸ σῶμα καὶ καθέστηκεν οὔτε κοινωνοῦν οὔτε μετέχον αὐτὸ τῆς ἐνεργείας τοῦ φρονοῦντος, εἰ τοῦ παθητικοῦ μὴ συνεφάπτοιτο μηδὲ συμπαραλαμβάνοι τὸ ἄλογον ὥστε καὶ τούτῳ δύ ὄντα δηλοῦσθαι καὶ διαφέροντα ταῖς δυνάμεσιν ἀλλήλων. (Plutarch, De virtute morali, section 11 4:1)
• ἀκουστέον ὅτι, τῶν περὶ τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς δυνάμεων πλειόνων οὐσῶν, ἡ διαλογιστικὴ καὶ διανοητικὴ μάλιστα τοῦ θείου κεκοινώνηκεν, ἣν τῶν θείων καὶ οὐρανίων ἔφησεν· (Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 6, section 1 2:1)
• ἀρετῆς δ εἴδη δύο, ἡ μὲν ἠθικὴ ἡ δὲ διανοητική. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 34:1)
• ἐπεὶ δ αἱ διανοητικαὶ μετὰ λόγου, αἱ μὲν τοιαῦται τοῦ λόγον ἔχοντος, ὃ ἐπιτακτικόν ἐστι τῆς ψυχῆς ᾗ λόγον ἔχει, αἱ δ ἠθικαὶ τοῦ ἀλόγου μέν, ἀκολουθητικοῦ δὲ κατὰ φύσιν τῷ λόγον ἔχοντι: (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 34:4)
• εἰλημμένων δὲ τούτων, μετὰ ταῦτα λεκτέον ὅτι ἐπειδὴ δύο μέρη τῆς ψυχῆς, καὶ αἱ ἀρεταὶ κατὰ ταῦτα διῄρηνται, καὶ αἱ μὲν τοῦ λόγον ἔχοντος διανοητικαί, ὧν ἔργον ἀλήθεια, ἢ περὶ τοῦ πῶς ἔχει ἢ περὶ γενέσεως, αἱ δὲ τοῦ ἀλόγου, ἔχοντος δ ὄρεξιν οὐ γὰρ ὁτιοῦν μέρος ἔχει τῆς ψυχῆς ὄρεξιν, εἰ μεριστὴ ἐστίν, ἀνάγκη δὴ φαῦλον τὸ ἦθος καὶ σπουδαῖον εἶναι τῷ διώκειν καὶ φεύγειν ἡδονάς τινας καὶ λύπας. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 2 73:1)

Similar forms

• διανοητικὴ (3)
• διανοητικόν (3)
• διανοητικοῦ (3)
• διανοητική (2)
• διανοητικὴν (2)
• διανοητικαί (1)
• διανοητικῇ (1)
• διανοητικάς (1)
• διανοητικούς (1)
• διανοητικαὶ (1)
• διανοητικῆς (1)
• διανοητικὰς (1)
• διανοητικὰ? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.