Ancient Greek-English Dictionary Language

συνῑ́ημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συνῑ́ημι συνήσω συνῆκα συνεῖκα

Structure: συν (Prefix) + ί̔̄́ε̄ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to send together, to bring together or set together
  2. (middle voice) to come together, to come to an agreement

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῑ́ημι συνῑ́ης συνῑ́ησιν*
Dual συνῑ́ετον συνῑ́ετον
Plural συνῑ́εμεν συνῑ́ετε συνῑέᾱσιν*
SubjunctiveSingular συνῑῶ συνῑῇς συνῑῇ
Dual συνῑῆτον συνῑῆτον
Plural συνῑῶμεν συνῑῆτε συνῑῶσιν*
OptativeSingular συνῑείην συνῑείης συνῑείη
Dual συνῑείητον συνῑειήτην
Plural συνῑείημεν συνῑείητε συνῑείησαν
ImperativeSingular συνῑ́ει συνῑέτω
Dual συνῑ́ετον συνῑέτων
Plural συνῑ́ετε συνῑέντων
Infinitive συνῑέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνῑεις συνῑεντος συνῑεισα συνῑεισης συνῑεν συνῑεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῑ́εμαι συνῑ́εσαι συνῑ́εται
Dual συνῑ́εσθον συνῑ́εσθον
Plural συνῑέμεθα συνῑ́εσθε συνῑ́ενται
SubjunctiveSingular συνῑῶμαι συνῑῇ συνῑῆται
Dual συνῑῆσθον συνῑῆσθον
Plural συνῑώμεθα συνῑῆσθε συνῑῶνται
OptativeSingular συνῑείμην συνῑεῖο συνῑεῖτο
Dual συνῑεῖσθον συνῑείσθην
Plural συνῑείμεθα συνῑεῖσθε συνῑεῖντο
ImperativeSingular συνῑ́εσο συνῑέσθω
Dual συνῑ́εσθον συνῑέσθων
Plural συνῑ́εσθε συνῑέσθων
Infinitive συνῑ́εσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνῑεμενος συνῑεμενου συνῑεμενη συνῑεμενης συνῑεμενον συνῑεμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῆκα συνῆκας συνῆκεν*
Dual συνήκατον συνηκάτην
Plural συνήκαμεν συνήκατε συνῆκαν
SubjunctiveSingular συνέκω συνέκῃς συνέκῃ
Dual συνέκητον συνέκητον
Plural συνέκωμεν συνέκητε συνέκωσιν*
OptativeSingular συνεκίην συνεκίης συνεκίη
Dual συνεκίητον συνεκιήτην
Plural συνεκίημεν συνεκίητε συνεκίησαν
ImperativeSingular συνέκον συνεκάτω
Dual συνέκατον συνεκάτων
Plural συνέκατε συνεκάντων
Infinitive συνέκαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκᾱς συνεκαντος συνεκᾱσα συνεκᾱσης συνεκαν συνεκαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηκάμην συνήκω συνήκατο
Dual συνήκασθον συνηκάσθην
Plural συνηκάμεθα συνήκασθε συνήκαντο
SubjunctiveSingular συνέκωμαι συνέκῃ συνέκηται
Dual συνέκησθον συνέκησθον
Plural συνεκώμεθα συνέκησθε συνέκωνται
OptativeSingular συνεκίμην συνέκιο συνέκιτο
Dual συνέκισθον συνεκίσθην
Plural συνεκίμεθα συνέκισθε συνέκιντο
ImperativeSingular συνέκαι συνεκάσθω
Dual συνέκασθον συνεκάσθων
Plural συνέκασθε συνεκάσθων
Infinitive συνέκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνεκαμενος συνεκαμενου συνεκαμενη συνεκαμενης συνεκαμενον συνεκαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ψαλῶ καὶ συνήσω ἐν ὁδῷ ἀμώμῳ. πότε ἥξεισ πρόσ με̣ διεπορευόμην ἐν ἀκακίᾳ καρδίασ μου ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου μου. (Septuagint, Liber Psalmorum 100:2)
  • ΔΙΑΘΗΚΗΝ ἐθέμην τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μου καὶ οὐ συνήσω ἐπὶ παρθένον. (Septuagint, Liber Iob 31:1)
  • καὶ μέχρι ὑμῶν συνήσω. καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν τῷ Ἰὼβ ἐλέγχων ἀνταποκρινόμενοσ ρήματα αὐτοῦ ἐξ ὑμῶν, (Septuagint, Liber Iob 32:12)

Synonyms

  1. to send together

  2. to come together

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION