- ὅταν δὲ φαίνηται τῷ ὄντι βουλόμενοσ μαθεῖν, ἐθιστέον ἐφιστάναι καὶ ποιεῖν τι διάλειμμα μεταξὺ τῆσ ἐρωτήσεωσ καὶ τῆσ ἀποκρίσεωσ, ἐν ᾧ προσθεῖναι μὲν ὁ ἐρωτῶν, εἴ τι βούλεται, δύναται, σκέψασθαι δ’ αὐτὸσ περὶ ὧν ἀποκρινεῖται, καὶ μὴ κατατρέχειν μηδὲ καταχωννύναι τὴν ἐρώτησιν, ἔτι πυνθανομένοισ πολλάκισ ὑπὸ σπουδῆσ ἄλλασ ἀντ’ ἄλλων ἀποκρίσεισ διδόντα. (Plutarch, De garrulitate, section 20 1:1)
(플루타르코스, De garrulitate, section 20 1:1)
- ὅταν δὲ φαίνηται τῷ ὄντι βουλόμενοσ μαθεῖν, ἐθιστέον ἐφιστάναι καὶ ποιεῖν τι διάλειμμα μεταξὺ τῆσ ἐρωτήσεωσ καὶ τῆσ ἀποκρίσεωσ· (Plutarch, De garrulitate, section 20 3:2)
(플루타르코스, De garrulitate, section 20 3:2)
- γε δὴ καὶ ζηλοῦντασ τοῖσ δ’ ἁμαρτανομένοισ ἐφιστάναι χρὴ τὴν διάνοιαν, ὑφ’ ὧν αἰτιῶν καὶ ὅθεν ἡ παρατροπὴ γέγονεν. (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 6 2:1)
(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 6 2:1)
- τούτου δ’ αἴτιον ἡ τῆσ τότε πολιτείασ κατάστασισ, ἐκ διαφορᾶσ τοῦ δήμου πρὸσ τὴν σύγκλητον ὑπάτουσ μὲν ἐρίσαντοσ μὴ ἀποδείκνυσθαι, χιλιάρχουσ δὲ χειροτονοῦντοσ ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν, ὧν, καίπερ ἀπ’ ἐξουσίασ καὶ δυνάμεωσ ὑπατικῆσ ἅπαντα πραττόντων, ἧττον ἦν ἐπαχθὴσ ἡ ἀρχὴ διὰ τὸ πλῆθοσ, τὸ γὰρ ἓξ ἄνδρασ, ἀλλὰ μὴ δύο, τοῖσ πράγμασιν ἐφιστάναι, παρεμυθεῖτο τοὺσ βαρυνομένουσ τὴν ὀλιγαρχίαν. (Plutarch, Camillus, chapter 1 2:1)
(플루타르코스, Camillus, chapter 1 2:1)
- τίσ γάρ ἐστι νόμοσ τοσαύτησ ἀδικίασ καὶ μισανθρωπίασ μεστὸσ ὥστε τὸν δόντα τι τῶν ἰδίων καὶ ποιήσαντα πρᾶγμα φιλάνθρωπον καὶ φιλόδωρον τῆσ χάριτοσ μὲν ἀποστερεῖν, εἰσ τοὺσ συκοφάντασ δ’ ἄγειν, καὶ τούτουσ ἐπὶ τὰσ εὐθύνασ ὧν ἔδωκεν ἐφιστάναι; (Demosthenes, Speeches 11-20, 161:3)
(데모스테네스, Speeches 11-20, 161:3)
