헬라어 문장 검색 - Διοδορ́Λιβραρψ́6́16́

(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 29)

πῶσ οὖν οὐκ ἄτοπον, ἄνδρεσ Συρακόσιοι, τοὺσ μὲν τετελευτηκότασ ἑκούσιον ὑπὲρ ὑμῶν ἑλέσθαι θάνατον, ὑμᾶσ δὲ ὑπὲρ ἐκείνων μηδὲ παρὰ τῶν πολεμιωτάτων λαβεῖν τιμωρίαν, καὶ ἐπαινεῖν μὲν τοὺσ ὑπὲρ τῆσ κοινῆσ ἐλευθερίασ τοὺσ ἰδίουσ ἀναλώσαντασ βίουσ, περὶ πλείονοσ δὲ τὴν τῶν φονέων ποιεῖσθαι σωτηρίαν τῆσ ἐκείνων τιμῆσ; κοσμεῖν ἐψηφίσασθε δημοσίᾳ τοὺσ τάφουσ τῶν μετηλλαχότων·

καὶ τίνα καλλίονα κόσμον εὑρήσετε τοῦ κολάσαι τοὺσ ἐκείνων αὐτόχειρασ; εἰ μὴ νὴ Δία πολιτογραφήσαντεσ αὐτοὺσ βούλεσθε καταλιπεῖν ἔμψυχα τρόπαια τῶν μετηλλαχότων. ἀλλὰ μεταβαλόντεσ τὴν τῶν πολεμίων προσηγορίαν γεγόνασιν ἱκέται·

πόθεν αὐτοῖσ ταύτησ τῆσ φιλανθρωπίασ συγκεχωρημένησ; οἱ γὰρ ἀπ’ ἀρχῆσ τὰ περὶ τούτων νόμιμα διατάξαντεσ τοῖσ μὲν δυστυχοῦσι τὸν ἔλεον, τοῖσ δὲ διὰ πονηρίαν ἀδικοῦσιν ἔταξαν τιμωρίαν. ἐν ποτέρᾳ δὴ τάξει θῶμεν τοὺσ αἰχμαλώτουσ;

ἐν τῇ τῶν ἠτυχηκότων; καὶ τίσ αὐτοὺσ τύχη μὴ προαδικηθέντασ ἐβιάσατο πολεμεῖν Συρακοσίοισ καὶ τὴν παρὰ πᾶσιν ἐπαινουμένην εἰρήνην ἀφέντασ ἐπὶ κατασκαφῇ παρεῖναι τῆσ ὑμετέρασ πόλεωσ; διόπερ ἑκουσίωσ ἑλόμενοι πόλεμον ἄδικον εὐψύχωσ ὑπομενόντων τὰ τούτου δεινά, καὶ μή, κρατοῦντεσ μέν, ἀπαραίτητον ἐχόντων τὴν καθ’ ὑμῶν ὠμότητα, σφαλέντεσ δέ, τοῖσ τῆσ ἱκεσίασ φιλανθρώποισ παραιτείσθων τὴν τιμωρίαν.

εἰ δ’ ἐλέγχονται διὰ πονηρίαν καὶ πλεονεξίαν τοιούτοισ ἐλαττώμασι περιπεπτωκότεσ, μὴ καταμεμφέσθων τὴν τύχην, μηδ’ ἐπικαλείσθων τὸ τῆσ ἱκεσίασ ὄνομα.

τοῦτο γὰρ παρ’ ἀνθρώποισ φυλάττεται τοῖσ καθαρὰν μὲν τὴν ψυχήν, ἀγνώμονα δὲ τὴν τύχην ἐσχηκόσιν. οὗτοι δ’ ἁπάντων τῶν ἀδικημάτων πλήρη τὸν βίον ἔχοντεσ οὐδένα τόπον αὐτοῖσ βάσιμον εἰσ ἔλεον καὶ καταφυγὴν ἀπολελοίπασι.

τί γὰρ τῶν αἰσχίστων οὐκ ἐβουλεύσαντο, τί δὲ τῶν δεινοτάτων οὐκ ἔπραξαν;

πλεονεξίασ ἴδιόν ἐστι τὸ ταῖσ ἰδίαισ εὐτυχίαισ οὐκ ἀρκούμενον τῶν πόρρω κειμένων καὶ μηδὲν προσηκόντων ἐπιθυμεῖν· οὗτοι ταῦτ’ ἔπραξαν. εὐδαιμονέστατοι γὰρ ὄντεσ τῶν Ἑλλήνων, τὴν εὐτυχίαν ὥσπερ βαρὺ φορτίον οὐ φέροντεσ, τὴν πελάγει τηλικούτῳ διειργομένην Σικελίαν ἐπεθύμησαν κατακληρουχῆσαι, τοὺσ ἐνοικοῦντασ ἐξανδραποδισάμενοι. δεινόν ἐστι μὴ προαδικηθέντασ πόλεμον ἐπιφέρειν·

καὶ τοῦτ’ ἐνήργησαν. φίλοι γὰρ ὄντεσ τὸν ἔμπροσθεν χρόνον, ἐξαίφνησ ἀνελπίστωσ τηλικαύτῃ δυνάμει Συρακοσίουσ ἐπολιόρκησαν. ὑπερηφάνων ἐστὶ τὸ τῶν μήπω κρατηθέντων προλαμβάνοντασ τὴν τύχην καταψηφίζεσθαι τιμωρίαν·

οὐδὲ τοῦτο παραλελοίπασι. πρὸ τοῦ γὰρ ἐπιβῆναι τῆσ Σικελίασ γνώμην ἐκύρωσαν Συρακοσίουσ μὲν καὶ Σελινουντίουσ ἐξανδραποδίσασθαι, τοὺσ δὲ λοιποὺσ διδόναι φόρουσ ἀναγκάζειν. ὅταν οὖν περὶ τοὺσ αὐτοὺσ ἀνθρώπουσ ὑπάρχῃ πλεονεξία, ἐπιβουλή, ὑπερηφανία, τίσ ἂν νοῦν ἔχων αὐτοὺσ ἐλεήσειεν; ἐπεί τοί γε Ἀθηναῖοι πῶσ ἐχρήσαντο Μιτυληναίοισ;

κρατήσαντεσ γὰρ αὐτῶν, ἀδικῆσαι μὲν οὐδὲν βουλομένων, ἐπιθυμούντων δὲ τῆσ ἐλευθερίασ, ἐψηφίσαντο τοὺσ ἐν τῇ πόλει κατασφάξαι. ὠμόν τε καὶ βάρβαρον τὸ πεπραγμένον.

καὶ ταῦτα ἐξήμαρτον εἰσ Ἕλληνασ, εἰσ συμμάχουσ, εἰσ εὐεργέτασ πολλάκισ γεγενημένουσ. μὴ δὴ νῦν ἀγανακτούντων, εἰ τοιαῦτα πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ πράξαντεσ αὐτοὶ παραπλησίασ τεύξονται τιμωρίασ· δικαιότατον γάρ ἐστιν, ὃν καθ’ ἑτέρων νόμον τισ ἔθηκε, τούτῳ χρώμενον μὴ ἀγανακτεῖν. καὶ τί λέγω Μηλίουσ, οὓσ ἐκπολιορκήσαντεσ ἡβηδὸν ἀπέκτειναν, καὶ Σκιωναίουσ, οἳ συγγενεῖσ ὄντεσ τῆσ αὐτῆσ Μηλίοισ τύχησ ἐκοινώνησαν;

ὥστε δύο δήμουσ πρὸσ Ἀττικὴν ὀργὴν ἐπταικότασ οὐδὲ τοὺσ κηδεύσοντασ ἔχειν τὰ τῶν τετελευτηκότων σώματα. οὐ Σκύθαι τοῦτ’ ἔπραξαν, ἀλλ’ ὁ προσποιούμενοσ φιλανθρωπίᾳ διαφέρειν δῆμοσ ψηφίσμασι τὰσ πόλεισ ἄρδην ἀνῄρηκεν.

ἤδη λογίζεσθε, τί ἂν ἔπραξαν, εἰ τὴν τῶν Συρακοσίων πόλιν ἐξεπόρθησαν· οἱ γὰρ τοῖσ οἰκείοισ οὕτωσ ὠμῶσ χρησάμενοι τοῖσ μηδὲν προσήκουσι βαρυτέραν ἂν ἐξεῦρον τιμωρίαν. οὐκ ἔστιν οὖν τούτοισ δίκαιοσ ἀποκείμενοσ ἔλεοσ·

αὐτοὶ γὰρ αὐτὸν ἐπὶ τῶν ἰδίων ἀκληρημάτων ἀνῃρήκασι. ποῦ γὰρ ἄξιον τούτοισ καταφυγεῖν; πρὸσ θεούσ, ὧν τὰσ πατρίουσ τιμὰσ ἀφελέσθαι προείλοντο; πρὸσ ἀνθρώπουσ, οὓσ δουλωσόμενοι παρεγένοντο; Δήμητρα καὶ Κόρην καὶ τὰ τούτων ἐπικαλοῦνται μυστήρια, τὴν ἱερὰν αὐτῶν νῆσον πεπορθηκότεσ; ναί, ἀλλ’ οὐκ αἴτιον τὸ πλῆθοσ τῶν Ἀθηναίων, ἀλλ’ Ἀλκιβιάδησ ὁ ταῦτα συμβουλεύσασ.

ἀλλ’ εὑρήσομεν τοὺσ συμβούλουσ κατὰ τὸ πλεῖστον στοχαζομένουσ τῆσ τῶν ἀκουόντων βουλήσεωσ, ὥσθ’ ὁ χειροτονῶν τῷ ῥήτορι λόγον οἰκεῖον ὑποβάλλει τῆσ ἑαυτοῦ προαιρέσεωσ. οὐ γὰρ ὁ λέγων κύριοσ τοῦ πλήθουσ, ἀλλ’ ὁ δῆμοσ ἐθίζει τὸν ῥήτορα τὰ βέλτιστα λέγειν χρηστὰ βουλευόμενοσ. εἰ δὲ τοῖσ ἀδικοῦσιν ἀνήκεστα συγγνώμην δώσομεν, ἐὰν εἰσ τοὺσ συμβούλουσ τὴν αἰτίαν ἀναφέρωσιν, εὐχερῆ τοῖσ πονηροῖσ τὴν ἀπολογίαν παρεξόμεθα.

ἁπλῶσ δὲ πάντων ἐστὶν ἀδικώτατον τῶν μὲν εὐεργεσιῶν μὴ τοὺσ συμβούλουσ, ἀλλὰ τὸν δῆμον ἀπολαμβάνειν τὰσ χάριτασ παρὰ τῶν εὖ παθόντων, τῶν δ’ ἀδικημάτων ἐπὶ τοὺσ ῥήτορασ μεταφέρειν τὴν τιμωρίαν. καὶ ἐπὶ τοσοῦτόν τινεσ ἐξεστήκασι τῶν λογισμῶν, ὥστ’ Ἀλκιβιάδην, εἰσ ὃν τὴν ἐξουσίαν οὐκ ἔχομεν, φασὶ δεῖν τιμωρεῖσθαι, τοὺσ δ’ αἰχμαλώτουσ ἀγομένουσ ἐπὶ τὴν προσήκουσαν τιμωρίαν ἀφεῖναι, καὶ πᾶσιν ἐνδείξασθαι, διότι τὴν δικαίαν μισοπονηρίαν οὐκ ἔσχηκεν ὁ δῆμοσ τῶν Συρακοσίων.

εἰ δὲ καὶ κατ’ ἀλήθειαν αἴτιοι γεγόνασιν οἱ σύμβουλοι τοῦ πολέμου, μεμφέσθω τὸ μὲν πλῆθοσ τοῖσ ῥήτορσιν ὑπὲρ ὧν ἐξηπάτησαν, ὑμεῖσ δὲ δικαίωσ μετελεύσεσθε τὸ πλῆθοσ ὑπὲρ ὧν ἠδίκησθε.

καθόλου δ’ εἰ μὲν ἐπιστάμενοι σαφῶσ ἠδίκησαν, δι’ αὐτὴν τὴν προαίρεσιν ἄξιοι τιμωρίασ, εἰ δ’ εἰκῇ βουλευσάμενοι τὸν πόλεμον ἐξήνεγκαν, οὐδ’ ὣσ αὐτοὺσ ἀφετέον, ἵνα μὴ σχεδιάζειν ἐν τοῖσ τῶν ἄλλων βίοισ ἐθισθῶσιν. οὐ γὰρ δίκαιόν ἐστι τὴν Ἀθηναίων ἄγνοιαν Συρακοσίοισ φέρειν ἀπώλειαν, οὐδ’ ἐν οἷσ τὸ πραχθὲν ἀνήκεστόν ἐστιν, ἐν τούτοισ ἀπολογίαν ὑπολείπεσθαι τοῖσ ἁμαρτάνουσι. νὴ Δία, ἀλλὰ Νικίασ ὑπὲρ Συρακοσίων ἐπολιτεύσατο καὶ μόνοσ συνεβούλευσε μὴ πολεμεῖν.

τὸν μὲν ἐκεῖ γεγενημένον λόγον ἀκούομεν, τὰ δ’ ἐνταῦθα πεπραγμένα τεθεωρήκαμεν. ὁ γὰρ ἀντειπὼν ἐκεῖ περὶ τῆσ στρατείασ, ἐνταῦθα στρατηγὸσ ἦν τῆσ δυνάμεωσ·

καὶ ὁ πολιτευόμενοσ ὑπὲρ Συρακοσίων, ἀπετείχισεν ὑμῶν τὴν πόλιν· καὶ ὁ φιλανθρώπωσ διακείμενοσ πρὸσ ὑμᾶσ, Δημοσθένουσ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων βουλομένων λῦσαι τὴν πολιορκίαν, μόνοσ ἐβιάσατο μένειν καὶ πολεμεῖν. διόπερ ἔγωγε νομίζω μὴ δεῖν παρ’ ὑμῖν πλέον ἰσχῦσαι τὸν μὲν λόγον τῶν ἔργων, τὴν δ’ ἀπαγγελίαν τῆσ πείρασ, τὰ δ’ ἀφανῆ τῶν ὑπὸ πάντων ἑωραμένων. νὴ Δί’, ἀλλὰ καλὸν μὴ ποιεῖν τὴν ἔχθραν αἰώνιον.

οὐκοῦν μετὰ τὴν τῶν ἠδικηκότων κόλασιν, ἐὰν ὑμῖν δοκῇ, προσηκόντωσ διαλύσεσθε τὴν ἔχθραν. οὐ γὰρ δίκαιον, ὅταν μὲν κρατῶσιν, ὡσ δούλοισ χρῆσθαι τοῖσ ἡλωκόσιν, ὅταν δὲ κρατηθῶσιν, ὡσ οὐδὲν ἠδικηκότασ συγγνώμησ τυγχάνειν. καὶ τοῦ μὲν δοῦναι δίκην ὧν ἔπραξαν ἀφεθήσονται, λόγῳ δ’ εὐσχήμονι καθ’ ὃν ἂν χρόνον αὐτοῖσ συμφέρῃ τῆσ φιλίασ μνημονεύσουσιν. ἐῶ γὰρ ὅτι τοῦτο πράξαντεσ σὺν πολλοῖσ ἄλλοισ καὶ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἀδικήσετε, ὑμῶν χάριν κἀκεῖ τὸν πόλεμον ἐπανῃρημένουσ καὶ ἐνταῦθα συμμαχίαν ἀποστείλαντασ·

ἐξῆν γὰρ αὐτοῖσ ἀγαπητῶσ ἄγειν εἰρήνην καὶ περιορᾶν τὴν Σικελίαν πορθουμένην. διόπερ ἐὰν τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἀφέντεσ φιλίαν συνάπτησθε, προδόται φανήσεσθε τῶν συμμαχησάντων, καὶ τοὺσ κοινοὺσ ἐχθροὺσ δυνάμενοι ταπεινῶσαι, τοσούτουσ στρατιώτασ ἀποδόντεσ πάλιν ἰσχυροὺσ κατασκευάσετε.

οὐ γὰρ ἄν ποτ’ ἔγωγε πιστεύσαιμι, ὡσ Ἀθηναῖοι τηλικαύτην ἔχθραν ἐπανῃρημένοι βεβαίαν φυλάξουσι τὴν φιλίαν, ἀλλ’ ἀσθενεῖσ μὲν ὄντεσ ὑποκριθήσονται τὴν εὔνοιαν, ἀναλαβόντεσ δ’ αὑτοὺσ τὴν ἀρχαίαν προαίρεσιν εἰσ τέλοσ ἄξουσιν. ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Ζεῦ καὶ πάντεσ θεοί, μαρτύρομαι πάντασ ὑμᾶσ μὴ σώζειν τοὺσ πολεμίουσ, μὴ ἐγκαταλιπεῖν τοὺσ συμμάχουσ, μὴ πάλιν ἕτερον ἐπάγειν τῇ πατρίδι κίνδυνον.

ὑμεῖσ δέ, ὦ ἄνδρεσ Συρακόσιοι, τούτουσ ἀφέντεσ, ἐὰν ἀποβῇ τι δυσχερέσ, οὐδ’ ἀπολογίαν ἑαυτοῖσ εὐσχήμονα καταλείψετε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diodorus Siculus, Library, book xiii, chapter 29

(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 29)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION