Diodorus Siculus, Library, book xiii, chapter 23

(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 23)

καλόν, ὦ ἄνδρεσ Συρακόσιοι, κατάρξασθαι φιλίασ, καὶ τῷ τῶν ἠτυχηκότων ἐλέῳ σπείσασθαι τὴν διαφοράν. δεῖ γὰρ τὴν μὲν πρὸσ τοὺσ φίλουσ εὔνοιαν ἀθάνατον φυλάττειν, τὴν δὲ πρὸσ τοὺσ ἐναντίουσ ἔχθραν θνητήν· οὕτω γὰρ συμβήσεται τοὺσ μὲν συμμάχουσ γίνεσθαι πλείουσ, τοὺσ δὲ πολεμίουσ ἐλάττουσ. τὴν δὲ διαφορὰν αἰώνιον διαφυλάττοντασ παραδιδόναι παισὶ παίδων οὔτ’ εὔγνωμον οὔτε ἀσφαλέσ·

ἐνίοτε γὰρ οἱ δοκοῦντεσ ὑπερέχειν ἐν ῥοπῇ καιροῦ τῶν πρότερον ὑποπεπτωκότων ἀσθενέστεροι γίνονται. μαρτυρεῖ δ’ ὁ νῦν γενόμενοσ πόλεμοσ·

οἱ γὰρ ἐπὶ πολιορκίᾳ παραγενόμενοι καὶ διὰ τὴν ὑπεροχὴν ἀποτειχίσαντεσ τὴν πόλιν ἐκ μεταβολῆσ αἰχμάλωτοι γεγόνασιν, ὡσ ὁρᾶτε. καλὸν οὖν ἐν ταῖσ τῶν ἄλλων ἀτυχίαισ ἡμέρουσ φανέντασ ἕτοιμον ἔχειν τὸν παρὰ πάντων ἔλεον, ἐάν τι συμβαίνῃ τῶν ἀνθρωπίνων. πολλὰ γὰρ ὁ βίοσ ἔχει παράδοξα, στάσεισ πολιτικάσ, λῃστείασ, πολέμουσ, ἐν οἷσ οὐ ῥᾴδιον διαφεύγειν τὸν κίνδυνον ἄνθρωπον ὄντα. διόπερ εἰ τὸν πρὸσ τοὺσ ὑποπεπτωκότασ ἔλεον ἀποκόψομεν, πικρὸν καθ’ ἑαυτῶν νόμον θήσομεν εἰσ ἅπαντα τὸν αἰῶνα.

οὐ γὰρ δυνατὸν τοὺσ ἄλλοισ ἀνημέρωσ χρησαμένουσ αὐτοὺσ παρ’ ἑτέρων τυχεῖν ποτε φιλανθρωπίασ, ἄλλουσ τε πράξαντασ δεινὰ παθεῖν εὐγνώμονα, καὶ παρὰ τοὺσ τῶν Ἑλλήνων ἐθισμοὺσ τοσούτουσ ἄνδρασ φονεύσαντασ ἐν ταῖσ τοῦ βίου μεταβολαῖσ ἐπιβοᾶσθαι τὰ κοινὰ πάντων νόμιμα. τίσ γὰρ Ἑλλήνων τοὺσ παραδόντασ ἑαυτοὺσ καὶ τῇ τῶν κρατούντων εὐγνωμοσύνῃ πιστεύσαντασ ἀπαραιτήτου τιμωρίασ ἠξίωκεν, ἢ τίσ ἧττον τοῦ μὲν ὠμοῦ τὸν ἔλεον, τῆσ δὲ προπετείασ τὴν εὐλάβειαν ἔσχηκεν;

πάντεσ δὲ ἀνατείνονται μὲν πρὸσ τοὺσ ἀντιταττομένουσ, εἴκουσι δὲ τοῖσ ὑποπεπτωκόσιν, ὧν μὲν τὴν τόλμαν καταπονοῦντεσ, ὧν δὲ τὴν ἀτυχίαν οἰκτείροντεσ.

θραύεται γὰρ ἡμῶν ὁ θυμόσ, ὅταν ὁ πρότερον ἐχθρὸσ ὢν ἐκ μεταβολῆσ ἱκέτησ γενόμενοσ ὑπομένῃ παθεῖν ὅ,τι ἂν δοκῇ τοῖσ κρατοῦσιν. ἁλίσκονται δ’, οἶμαι, τῶν ἡμέρων ἀνδρῶν αἱ ψυχαὶ μάλιστά πωσ ἐλέῳ διὰ τὴν κοινὴν τῆσ φύσεωσ ὁμοπάθειαν.

Ἀθηναῖοι γὰρ κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον εἰσ τὴν Σφακτηρίαν νῆσον πολλοὺσ τῶν Λακεδαιμονίων κατακλείσαντεσ καὶ λαβόντεσ αἰχμαλώτουσ ἀπελύτρωσαν τοῖσ Σπαρτιάταισ. πάλιν Λακεδαιμόνιοι πολλοὺσ τῶν Ἀθηναίων καὶ τῶν συμμάχων αἰχμαλωτισάμενοι παραπλησίωσ ἐχρήσαντο.

καὶ καλῶσ ἀμφότεροι ταῦτ’ ἔπραξαν. δεῖ γὰρ τοῖσ Ἕλλησι τὴν ἔχθραν εἶναι μέχρι τῆσ νίκησ, καὶ κολάζειν μέχρι τοῦ κρατῆσαι τῶν ἐναντίων. ὁ δὲ περαιτέρω τὸν ὑποπεσόντα καὶ πρὸσ τὴν τοῦ κρατοῦντοσ εὐγνωμοσύνην προσφεύγοντα τιμωρούμενοσ οὐκέτι τὸν ἐχθρὸν κολάζει, πολὺ δὲ μᾶλλον ἀδικεῖ τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν.

εἴποι γὰρ ἄν τισ πρὸσ τὴν τοῦ τοιούτου σκληρότητα τὰσ τῶν πάλαι σοφῶν ἀποφάσεισ, ἄνθρωπε, μὴ μέγα φρόνει, γνῶθι σαυτόν, ἰδὲ τὴν τύχην ἁπάντων οὖσαν κυρίαν.

τίνοσ γὰρ χάριν οἱ πρόγονοι πάντων τῶν Ἑλλήνων ἐν ταῖσ κατὰ πόλεμον νίκαισ κατέδειξαν οὐ διὰ λίθων, διὰ δὲ τῶν τυχόντων ξύλων ἱστάναι τὰ τρόπαια; ἆρ’ οὐχ ὅπωσ ὀλίγον χρόνον διαμένοντα ταχέωσ ἀφανίζηται τὰ τῆσ ἔχθρασ ὑπομνήματα;

καθόλου δ’ εἰ μὲν αἰώνιον ἵστασθαι τὴν διαφορὰν βούλεσθε, μάθετε τὴν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν ὑπερφρονοῦντεσ· εἷσ γὰρ καιρὸσ καὶ βραχεῖα ῥοπὴ τύχησ ταπεινοῖ πολλάκισ τοὺσ ὑπερηφάνουσ. εἰ δ’, ὅπερ εἰκόσ ἐστι, παύσεσθε πολεμοῦντεσ, τίνα καλλίω καιρὸν εὑρήσετε τοῦ νῦν ὑπάρχοντοσ, ἐν ᾧ τὴν πρὸσ τοὺσ ἐπταικότασ φιλανθρωπίαν ἀφορμὴν τῆσ φιλίασ ποιήσεσθε;

μὴ γὰρ οἰέσθε τὸν τῶν Ἀθηναίων δῆμον τελέωσ ἐξησθενηκέναι διὰ τὴν ἐν Σικελίᾳ συμφοράν, ὃσ κρατεῖ σχεδὸν τῶν τε κατὰ τὴν Ἑλλάδα νήσων ἁπασῶν, καὶ τῆσ παραλίου τῆσ τε κατὰ τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν Ἀσίαν ἔχει τὴν ἡγεμονίαν. καὶ γὰρ πρότερον περὶ τὴν Αἴγυπτον τριακοσίασ τριήρεισ αὐτάνδρουσ ἀπολέσασ τὸν δοκοῦντα κρατεῖν βασιλέα συνθήκασ ἀσχήμονασ ποιεῖν ἠνάγκασε, καὶ πάλιν ὑπὸ Ξέρξου τῆσ πόλεωσ κατασκαφείσησ μετ’ ὀλίγον κἀκεῖνον ἐνίκησε καὶ τῆσ Ἑλλάδοσ τὴν ἡγεμονίαν ἐκτήσατο.

ἀγαθὴ γὰρ ἡ πόλισ ἐν τοῖσ μεγίστοισ ἀτυχήμασι μεγίστην ἐπίδοσιν λαβεῖν καὶ μηδέποτε ταπεινὸν μηδὲν βουλεύεσθαι.

καλὸν οὖν ἀντὶ τοῦ τὴν ἔχθραν ἐπαύξειν συμμάχουσ αὐτοὺσ ἔχειν φεισαμένουσ τῶν αἰχμαλώτων. ἀνελόντεσ μὲν γὰρ αὐτοὺσ τῷ θυμῷ μόνον χαριούμεθα, τὴν ἄκαρπον ἐπιθυμίαν ἐκπληροῦντεσ, φυλάξαντεσ δὲ παρὰ μὲν τῶν εὖ παθόντων τὴν χάριν ἕξομεν, παρὰ δὲ τῶν ἄλλων ἁπάντων τὴν εὐδοξίαν.

ναί, ἀλλά τινεσ τῶν Ἑλλήνων ἀπέσφαξαν τοὺσ αἰχμαλώτουσ.

τί οὖν; εἰ μὲν αὐτοῖσ ἐκ ταύτησ τῆσ πράξεωσ ἔπαινοι τυγχάνουσι, μιμησώμεθα τοὺσ τῆσ δόξησ πεφροντικότασ· εἰ δὲ παρὰ πρώτων ἡμῶν τυγχάνουσι κατηγορίασ, μηδὲ αὐτοὶ πράξωμεν τὰ αὐτὰ τοῖσ ὁμολογουμένωσ ἡμαρτηκόσι. μέχρι μὲν γὰρ τοῦ μηδὲν ἀνήκεστον πεπονθέναι τοὺσ εἰσ τὴν ἡμετέραν πίστιν ἑαυτοὺσ παραδόντασ, ἅπαντεσ καταμέμψονται δικαίωσ τὸν Ἀθηναίων δῆμον·

ἐὰν δὲ ἀκούσωσι παρὰ τὰ κοινὰ νόμιμα τοὺσ αἰχμαλώτουσ παρεσπονδημένουσ, ἐφ’ ἡμᾶσ μετοίσουσι τὴν κατηγορίαν. καὶ γὰρ εἴ τινων ἄλλων, Ἀθηναίων ἄξιόν ἐστιν ἐντραπῆναι μὲν τὸ τῆσ πόλεωσ ἀξίωμα, χάριν δ’ αὐτοῖσ ἀπομερίσαι τῶν εἰσ ἄνθρωπον εὐεργετημάτων. οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ πρῶτοι τροφῆσ ἡμέρου τοῖσ Ἕλλησι μεταδόντεσ, ἣν ἰδίᾳ παρὰ θεῶν λαβόντεσ τῇ χρείᾳ κοινὴν ἐποίησαν·

οὗτοι νόμουσ εὑρ͂ον, δι’ οὓσ ὁ κοινὸσ βίοσ ἐκ τῆσ ἀγρίασ καὶ ἀδίκου ζωῆσ εἰσ ἥμερον καὶ δικαίαν ἐλήλυθε συμβίωσιν· οὗτοι πρῶτοι τοὺσ καταφυγόντασ διασώσαντεσ τοὺσ περὶ τῶν ἱκετῶν νόμουσ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἰσχῦσαι παρεσκεύασαν· ὧν ἀρχηγοὺσ γενομένουσ οὐκ ἄξιον αὐτοὺσ ἀποστερῆσαι. καὶ ταῦτα μὲν πρὸσ ἅπαντασ· ἰδίᾳ δ’ ἐνίουσ ὑπομνήσω τῶν φιλανθρώπων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION