Diodorus Siculus, Library, book xiii, chapter 52

(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 52)

ἀπενεχθείσησ δὲ τῆσ νίκησ εἰσ Ἀθήνασ, ὁ μὲν δῆμοσ ἐκ τῶν προτέρων συμφορῶν ἀνελπίστουσ εὐτυχίασ ὁρῶν τῇ πόλει προσγεγενημένασ μετέωροσ ἦν ἐπὶ τοῖσ εὐημερήμασι, καὶ τοῖσ μὲν θεοῖσ πανδημεὶ θυσίασ καὶ πανηγύρεισ ἐποιήσατο, εἰσ δὲ τὸν πόλεμον ἐπέλεξε χιλίουσ τῶν ὁπλιτῶν τοὺσ κρατίστουσ, ἱππεῖσ δ’ ἑκατόν, πρὸσ δὲ τούτοισ τριάκοντα τριήρεισ ἀπέστειλε τοῖσ περὶ τὸν Ἀλκιβιάδην, ὅπωσ τὰσ περὶ Λακεδαιμονίουσ πόλεισ ἀδεῶσ πορθῶσι κρατοῦντεσ τῆσ θαλάττησ. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὡσ ἤκουσαν τὴν περὶ Κύζικον αὐτοῖσ γενομένην συμφοράν, πρέσβεισ ἐξέπεμψαν εἰσ Ἀθήνασ ὑπὲρ εἰρήνησ, ὧν ἦν ἀρχιπρεσβευτὴσ Ἔνδιοσ.

ἐξουσίασ δ’ αὐτῷ δοθείσησ παρελθὼν συντόμωσ καὶ λακωνικῶσ διελέχθη· διόπερ ἔκρινα μὴ παραλιπεῖν τοὺσ ῥηθέντασ λόγουσ. βουλόμεθα πρὸσ ὑμᾶσ ἄγειν εἰρήνην, ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τὰσ μὲν πόλεισ ἔχειν ἃσ ἑκάτεροι κρατοῦμεν, τὰ δὲ φρούρια τὰ παρ’ ἀλλήλοισ καταλῦσαι, τῶν δ’ αἰχμαλώτων λυτροῦντεσ ἀνθ’ ἑνὸσ Ἀθηναίου λαβεῖν ἕνα Λάκωνα.

οὐ γὰρ ἀγνοοῦμεν τὸν πόλεμον ἀμφοτέροισ μὲν βλαβερόν, πολὺ δὲ μᾶλλον ὑμῖν. παραπέμψαντεσ δὲ τὸν ἐμὸν λόγον ἐκ τῶν πραγμάτων μάθετε.

ἡμεῖσ μὲν ἅπασαν τὴν Πελοπόννησον γεωργοῦμεν, ὑμεῖσ δὲ βραχὺ μέροσ τῆσ Ἀττικῆσ· καὶ Λάκωσι μὲν ὁ πόλεμοσ πολλοὺσ συνέθηκε συμμάχουσ, Ἀθηναίων δὲ τοσούτουσ ἀφείλατο ὅσουσ τοῖσ πολεμίοισ ἔδωκε· καὶ ἡμῖν μὲν ὁ πλουσιώτατοσ τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην βασιλέων χορηγόσ ἐστι τοῦ πολέμου, ὑμῖν δὲ οἱ πενιχρότατοι τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην· διόπερ οἱ μὲν ἡμέτεροι κατὰ τὸ μέγεθοσ τῶν μισθῶν προθύμωσ στρατεύονται, οἱ δὲ ὑμέτεροι, τὰσ εἰσφορὰσ ἀπὸ τῶν ἰδίων διδόντεσ οὐσιῶν, ἅμα καὶ τὰσ κακοπαθείασ φεύγουσι καὶ τὰσ δαπάνασ.

ἔπειθ’ ἡμεῖσ μὲν κατὰ θάλατταν πολεμοῦντεσ σκάφεσι πολιτικοῖσ μόνον κινδυνεύομεν, ὑμεῖσ δὲ πολίτασ ἔχετε τοὺσ πλείστουσ ἐν ταῖσ ναυσίν.

τὸ δὲ μέγιστον, ἡμεῖσ μὲν κἂν κρατηθῶμεν ἐν τοῖσ κατὰ θάλατταν πράγμασι, τήν γε κατὰ γῆν ἡγεμονίαν ὁμολογουμένωσ ἔχομεν· οὐδὲ γὰρ οἶδε τὸ φυγεῖν πεζὸσ Σπαρτιάτησ· ὑμεῖσ δὲ τῆσ θαλάττησ ἐκβληθέντεσ οὐχ ὑπὲρ ἡγεμονίασ πεζῆσ, ἀλλ’ ὑπὲρ ἀναστάσεωσ ἀγωνιᾶτε. καταλείπεταί μοι διδάξαι, πῶσ τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα πλεονεκτοῦντεσ ἐν τῷ πολεμεῖν εἰρήνην ἄγειν παρακαλοῦμεν.

ἐγὼ δ’ ὠφελεῖσθαι μὲν ἐκ τοῦ πολεμεῖν οὔ φημι τὴν Σπάρτην, βλάπτεσθαι μέντοι γε ἔλαττον τῶν Ἀθηναίων. ἀποπλήκτων δὲ εὐδοκεῖν συνατυχοῦντασ τοῖσ πολεμίοισ, παρὸν μηδ’ ὅλωσ ἀτυχίασ λαβεῖν πεῖραν· οὐ τοσαύτην γὰρ ἡ τῶν πολεμίων ἀπώλεια φέρει χαράν, ἡλίκην ἔχει λύπην ἡ τῶν ἰδίων ταλαιπωρία. οὐ μόνον δὲ τούτων ἕνεκα διαλυθῆναι σπεύδομεν,ἀλλὰ καὶ τὸ πάτριον ἔθοσ τηροῦντεσ·

θεωροῦντεσ γὰρ τὰσ ἐν τῷ πολέμῳ φιλονεικίασ πολλὰ καὶ δεινὰ πάθη ποιούσασ, οἰόμεθα δεῖν φανερὸν ποιῆσαι πᾶσι καὶ θεοῖσ καὶ ἀνθρώποισ, ὅτι τούτων ἥκιστα πάντων ἐσμὲν αἴτιοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION