Diodorus Siculus, Library, book xiii, chapter 91

(디오도로스 시켈로스, Library, book xiii, chapter 91)

Ἰμίλκασ δὲ ὀκτὼ μῆνασ πολιορκήσασ τὴν πόλιν, καὶ μικρὸν πρὸ τῆσ χειμερινῆσ τροπῆσ κυριεύσασ αὐτῆσ, οὐκ εὐθὺσ κατέσκαψεν, ὅπωσ αἱ δυνάμεισ ἐν ταῖσ οἰκίαισ παραχειμάσωσιν. τῆσ δὲ περὶ τὸν Ἀκράγαντα συμφορᾶσ διαγγελθείσησ, τοσοῦτοσ τὴν νῆσον κατέσχε φόβοσ, ὥστε τῶν Σικελιωτῶν τοὺσ μὲν εἰσ Συρακούσασ μεθίστασθαι, τοὺσ δὲ εἰσ τὴν Ἰταλίαν τέκνα καὶ γυναῖκασ καὶ τὴν ἄλλην κτῆσιν ἀποσκευάζεσθαι. οἱ δὲ διαφυγόντεσ τὴν αἰχμαλωσίαν Ἀκραγαντῖνοι παραγενηθέντεσ εἰσ Συρακούσασ κατηγόρουν τῶν στρατηγῶν, φάσκοντεσ διὰ τὴν ἐκείνων προδοσίαν ἀπολωλέναι τὴν πατρίδα.

συνέβαινε δὲ καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων Σικελιωτῶν ἐπιτιμήσεωσ τυγχάνειν τοὺσ Συρακοσίουσ, ὅτι τοιούτουσ προστάτασ αἱροῦνται, δι’ οὓσ ἀπολέσθαι κινδυνεύει πᾶσα Σικελία. οὐ μὴν ἀλλὰ συναχθείσησ ἐκκλησίασ ἐν Συρακούσαισ, καὶ μεγάλων φόβων ἐπικρεμαμένων, οὐθεὶσ ἐτόλμα περὶ τοῦ πολέμου συμβουλεύειν.

ἀπορουμένων δὲ πάντων παρελθὼν Διονύσιοσ ὁ Ἑρμοκράτουσ τῶν μὲν στρατηγῶν κατηγόρησεν ὡσ προδιδόντων τὰ πράγματα τοῖσ Καρχηδονίοισ, τὰ δὲ πλήθη παρώξυνε πρὸσ τὴν αὐτῶν τιμωρίαν, παρακαλῶν μὴ περιμεῖναι τὸν κατὰ τοὺσ νόμουσ λῆρον, ἀλλ’ ἐκ χειρὸσ ἐπιθεῖναι τὴν δίκην. τῶν δ’ ἀρχόντων ζημιούντων τὸν Διονύσιον κατὰ τοὺσ νόμουσ ὡσ θορυβοῦντα, Φίλιστοσ ὁ τὰσ ἱστορίασ ὕστερον συγγράψασ, οὐσίαν ἔχων μεγάλην, ἐξέτισε τὰ πρόστιμα, καὶ τῷ Διονυσίῳ παρεκελεύετο λέγειν ὅσα προῄρητο.

καὶ προσεπειπόντοσ ὅτι καθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν, ἂν ζημιοῦν θέλωσιν, ἐκτίσει τἀργύριον ὑπὲρ αὐτοῦ, τὸ λοιπὸν θαρρήσασ ἀνέσειε τὰ πλήθη, καὶ τὴν ἐκκλησίαν συνταράττων διέβαλλε τοὺσ στρατηγούσ, ὅτι χρήμασι πεισθέντεσ ἐγκατέλιπον τὴν τῶν Ἀκραγαντίνων σωτηρίαν. συγκατηγόρησε δὲ καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐπισημοτάτων πολιτῶν, συνιστὰσ αὐτοὺσ οἰκείουσ ὄντασ ὀλιγαρχίασ. διόπερ συνεβούλευεν αἱρεῖσθαι στρατηγοὺσ μὴ τοὺσ δυνατωτάτουσ, ἀλλὰ τοὺσ εὐνουστάτουσ καὶ δημοτικοὺσ μᾶλλον·

ἐκείνουσ μὲν γὰρ δεσποτικῶσ ἄρχοντασ τῶν πολιτῶν καταφρονεῖν τῶν πολλῶν, καὶ τὰσ τῆσ πατρίδοσ συμφορὰσ ἰδίασ ἡγεῖσθαι προσόδουσ, τοὺσ δὲ ταπεινοτέρουσ οὐδὲν πράξειν τῶν τοιούτων, δεδιότασ τὴν περὶ αὑτοὺσ ἀσθένειαν. πάντα δὲ πρὸσ τὴν τῶν ἀκουόντων προαίρεσιν καὶ τὴν ἰδίαν ἐπιβολὴν δημηγορήσασ οὐ μετρίωσ ἐξῆρε τὸν τῶν ἐκκλησιαζόντων θυμόν·

ὁ γὰρ δῆμοσ καὶ πάλαι μισῶν τοὺσ στρατηγοὺσ διὰ τὸ δοκεῖν κακῶσ προί̈στασθαι τοῦ πολέμου, τότε διὰ τῶν λόγων παροξυνθεὶσ παραυτίκα τοὺσ μὲν ἔλυσε τῆσ ἀρχῆσ, ἑτέρουσ δ’ εἵλατο στρατηγούσ, ἐν οἷσ καὶ τὸν Διονύσιον, ὃσ ἐν ταῖσ πρὸσ Καρχηδονίουσ μάχαισ ἀνδρείᾳ δόξασ διενηνοχέναι περίβλεπτοσ ἦν παρὰ τοῖσ Συρακοσίοισ. διὸ καὶ μετεωρισθεὶσ ταῖσ ἐλπίσι πᾶν ἐμηχανήσατο πρὸσ τὸ γενέσθαι τῆσ πατρίδοσ τύραννοσ.

μετὰ γὰρ τὴν παράληψιν τῆσ ἀρχῆσ οὔτε συνήδρευσεν ἅμα τοῖσ στρατηγοῖσ οὔθ’ ὅλωσ συνῆν· ταῦτα δὲ πράττων διεδίδου λόγον ὡσ διαπεμπομένων αὐτῶν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ. οὕτω γὰρ μάλιστ’ ἤλπιζεν ἐκείνων μὲν περιαιρήσεσθαι τὴν ἐξουσίαν, ἑαυτῷ δὲ μόνῳ περιστήσειν τὴν στρατηγίαν. ταῦτα δ’ αὐτοῦ πράττοντοσ οἱ μὲν χαριέστατοι τῶν πολιτῶν ὑπώπτευον τὸ γινόμενον, καὶ κατὰ πάσασ τὰσ συνόδουσ ἐβλασφήμουν αὐτόν, ὁ δὲ δημοτικὸσ ὄχλοσ, ἀγνοῶν τὴν ἐπιβουλήν, ἐπῄνει καὶ μόγισ ἔφασκε τὴν πόλιν προστάτην εὑρηκέναι βέβαιον.

οὐ μὴν ἀλλὰ πολλάκισ ἐκκλησίασ συναγομένησ περὶ τῆσ εἰσ τὸν πόλεμον παρασκευῆσ, θεωρήσασ τοὺσ Συρακοσίουσ καταπεπληγμένουσ τὸν ἀπὸ τῶν πολεμίων φόβον, συνεβούλευε κατάγειν τοὺσ φυγάδασ·

ἄτοπον γὰρ ὑπάρχειν ἐκ μὲν Ἰταλίασ καὶ Πελοποννήσου μεταπέμπεσθαι βοήθειαν παρὰ τῶν ἀλλοτρίων, τοὺσ δὲ πολίτασ μὴ βούλεσθαι πρὸσ τοὺσ ἰδίουσ κινδύνουσ συμπαραλαμβάνειν, οὕσ ‐ τῶν πολεμίων μεγάλασ δωρεὰσ ὑπισχνουμένων, ἂν συστρατεύωσιν ‐ προαιρεῖσθαι μᾶλλον ἐπὶ ξένησ ἀλωμένουσ ἀποθανεῖν ἤπερ ἀλλότριόν τι κατὰ τῆσ πατρίδοσ βουλεύσασθαι.

καὶ γὰρ διὰ τὰσ γεγενημένασ ἐν τῇ πόλει στάσεισ φυγόντασ, νῦν γε τυχόντασ ταύτησ τῆσ εὐεργεσίασ προθύμωσ ἀγωνιεῖσθαι, τοῖσ εὖ ποιήσασιν ἀποδιδόντασ χάριτασ.

πρὸσ δὲ τὴν ὑπόθεσιν ταύτην πολλὰ διαλεχθεὶσ οἰκεῖα τοῖσ πράγμασι συμψήφουσ ἔλαβε τοὺσ Συρακοσίουσ· οὐδὲ γὰρ τῶν συναρχόντων οὐδεὶσ ἐτόλμα περὶ τούτων ἀντειπεῖν διά τε τὴν τοῦ πλήθουσ ὁρμὴν καὶ διὰ τὸ θεωρεῖν ἑαυτῷ μὲν περιεσομένην τὴν ἀπέχθειαν, ἐκείνῳ δὲ τὴν παρὰ τῶν εὐεργετηθέντων χάριν. τοῦτο δ’ ἔπραξεν ὁ Διονύσιοσ ἐλπίζων ἰδίουσ ἕξειν τοὺσ φυγάδασ, ἀνθρώπουσ μεταβολῆσ ἐπιθυμοῦντασ καὶ πρὸσ τὴν ἐπίθεσιν τῆσ τυραννίδοσ εὐθέτωσ διακειμένουσ·

ἤμελλον γὰρ ἡδέωσ ὄψεσθαι τῶν ἐχθρῶν φόνουσ, δημεύσεισ τῶν οὐσιῶν, ἑαυτοῖσ ἀποκαθεσταμένα τὰ χρήματα. καὶ τέλοσ κυρωθείσησ τῆσ περὶ τῶν φυγάδων γνώμησ, οὗτοι μὲν εὐθὺσ εἰσ τὴν πατρίδα κατῆλθον·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION