Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑπακούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὑπακούω ὑπακούσομαι

Structure: ὑπ (Prefix) + ἀκού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (absolute) to listen, hearken, give ear
  2. to make answer when called
  3. (with the genitive of object) to listen or hearken to, give ear to, attend to

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπακούω ὑπακούεις ὑπακούει
Dual ὑπακούετον ὑπακούετον
Plural ὑπακούομεν ὑπακούετε ὑπακούουσιν*
SubjunctiveSingular ὑπακούω ὑπακούῃς ὑπακούῃ
Dual ὑπακούητον ὑπακούητον
Plural ὑπακούωμεν ὑπακούητε ὑπακούωσιν*
OptativeSingular ὑπακούοιμι ὑπακούοις ὑπακούοι
Dual ὑπακούοιτον ὑπακουοίτην
Plural ὑπακούοιμεν ὑπακούοιτε ὑπακούοιεν
ImperativeSingular ὑπάκουε ὑπακουέτω
Dual ὑπακούετον ὑπακουέτων
Plural ὑπακούετε ὑπακουόντων, ὑπακουέτωσαν
Infinitive ὑπακούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπακουων ὑπακουοντος ὑπακουουσα ὑπακουουσης ὑπακουον ὑπακουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπακούομαι ὑπακούει, ὑπακούῃ ὑπακούεται
Dual ὑπακούεσθον ὑπακούεσθον
Plural ὑπακουόμεθα ὑπακούεσθε ὑπακούονται
SubjunctiveSingular ὑπακούωμαι ὑπακούῃ ὑπακούηται
Dual ὑπακούησθον ὑπακούησθον
Plural ὑπακουώμεθα ὑπακούησθε ὑπακούωνται
OptativeSingular ὑπακουοίμην ὑπακούοιο ὑπακούοιτο
Dual ὑπακούοισθον ὑπακουοίσθην
Plural ὑπακουοίμεθα ὑπακούοισθε ὑπακούοιντο
ImperativeSingular ὑπακούου ὑπακουέσθω
Dual ὑπακούεσθον ὑπακουέσθων
Plural ὑπακούεσθε ὑπακουέσθων, ὑπακουέσθωσαν
Infinitive ὑπακούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπακουομενος ὑπακουομενου ὑπακουομενη ὑπακουομενης ὑπακουομενον ὑπακουομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πρὸσ ταῦτ’ ἐγώ, συνῆκα γὰρ τὴν ἐπίνοιαν τῶν περὶ τὸν Ιὠνάθην, ὑπακούσεσθαι μὲν ἔφην ἑτοίμωσ καὶ χωρὶσ ἀναβολῆσ ὁρμήσειν πρὸσ τὸν πόλεμον ἐπηγγειλάμην, συνεβούλευον δ’ ὅμωσ, ἐπεὶ τὰ γράμματα κατὰ τέσσαρασ τόπουσ Ῥωμαίουσ σημαίνει προσβαλεῖν, εἰσ πέντε μοίρασ διελόντασ τὴν δύναμιν ἑκάστῃ τούτων ἐπιστῆσαι τοὺσ περὶ τὸν Ιὠνάθην καὶ τοὺσ ἑταίρουσ αὐτοῦ· (Flavius Josephus, 342:1)
  • ἂν δ’ ἃ κελεύουσιν οὗτοι μὴ ποιῆτε, οὐχ ἡδέωσ ἐνίων ὑμῖν ἐχόντων, πῶσ χρὴ προσδοκᾶν τιν’ ὑπακούσεσθαι; (Demosthenes, Speeches 11-20, 14:2)
  • οἱ δὲ Μακεδόνεσ οὐδετέροισ ἔφασαν ὑπακούσεσθαι, τῆσ ἀποσκευῆσ αὐτῶν ἡλωκυίασ καὶ παρὰ τοῖσ πολεμίοισ ὄντων τέκνων καὶ γυναικῶν καὶ πολλῶν ἄλλων ἀναγκαίων σωμάτων. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 43 7:1)
  • τοὺσ μὲν γὰρ Ἕλληνασ ὑπελάμβανε διὰ τὴν ἐλπίδα τῆσ ἐλευθερίασ προθύμουσ ἕξειν συναγωνιστὰσ εἰσ τὸν πόλεμον, τοὺσ δ’ ἐν ταῖσ ἄνω σατραπείαισ στρατηγοὺσ καὶ σατράπασ, ὑπόπτωσ ἔχοντασ ὡσ Ἀντιγόνου καταλῦσαι διεγνωκότοσ τοὺσ ἀπὸ Ἀλεξάνδρου βασιλεῖσ, αὐτοῦ φανερῶσ τὸν ὑπὲρ αὐτῶν πόλεμον ἀναδεχομένου πάντασ μεταπεσεῖσθαι ταῖσ γνώμαισ καὶ τοῖσ παραγγελλομένοισ ἑτοίμωσ ὑπακούσεσθαι. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 61 4:1)
  • ὑπελάμβανον γὰρ Καρχηδονίουσ μὲν μόγισ ἀνθέξειν τῷ πρὸσ Ἀγαθοκλέα πολέμῳ, Δεινοκράτην δ’ εὐκαταγώνιστον εἶναι συνηθροικότα φυγαδικὴν στρατιάν, τοὺσ δ’ ἐν ταῖσ Συρακούσσαισ θλιβομένουσ τῇ σιτοδείᾳ μηδ’ ἐγχειρήσειν ἀμφισβητεῖν τῶν πρωτείων, τὸ δὲ μέγιστον, τὴν στρατείαν ἑαυτῶν ποιουμένων ἐπ’ ἐλευθερώσει τῶν πόλεων ἀσμένωσ ἅπαντασ ὑπακούσεσθαι διά τε τὸ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ μίσοσ καὶ διὰ τὴν ἔμφυτον πᾶσιν ἐπιθυμίαν τῆσ αὐτονομίασ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 31 3:1)

Synonyms

  1. to listen

  2. to make answer when called

  3. to listen or hearken to

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION