Ancient Greek-English Dictionary Language

τέλειος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: τέλειος τέλεια τέλειον

Structure: τελει (Stem) + ος (Ending)

Etym.: te/los

Sense

  1. having reached its end, finished, (of victims) complete, perfect, entire, without blemish
  2. (of animals) full-grown
  3. (of persons) absolute, complete, accomplished, perfect

Examples

  • Αὗται δὲ αἱ γενέσεισ Νῶε. Νῶε ἄνθρωποσ δίκαιοσ, τέλειοσ ὢν ἐν τῇ γενεᾷ αὐτοῦ. τῷ Θεῷ εὐηρέστησε Νῶε. (Septuagint, Liber Genesis 6:9)
  • τέλειοσ ἔσῃ ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. (Septuagint, Liber Deuteronomii 18:13)
  • κἂν γάρ τισ ᾖ τέλειοσ ἐν υἱοῖσ ἀνθρώπων, τῆσ ἀπὸ σοῦ σοφίασ ἀπούσησ, εἰσ οὐδὲν λογισθήσεται. (Septuagint, Liber Sapientiae 9:6)
  • Νῶε εὑρέθη τέλειοσ δίκαιοσ, ἐν καιρῷ ὀργῆσ ἐγένετο ἀντάλλαγμα. διὰ τοῦτον ἐγενήθη κατάλειμμα τῇ γῇ, ὅτε ἐγένετο κατακλυσμόσ. (Septuagint, Liber Sirach 44:17)
  • καὶ ἔστιν ὁ μὲν σ’ τέλειοσ, ἴσοσ ὢν τοῖσ ἑαυτοῦ μέρεσι καὶ γάμοσ καλεῖται διὰ τὴν τοῦ ἀρτίου καὶ περιττοῦ σύμμιξιν ἔτι δὲ συνέστηκεν ἔκ τε τῆσ ἀρχῆσ καὶ τοῦ πρώτου ἀρτίου καὶ τοῦ πρώτου περιττοῦ. (Plutarch, De animae procreatione in Timaeo, section 13 1:1)
  • ἤδη δ’ οὖν μοι τοῦ τολμήματοσ ἐκμεμελετημένου τέλειόσ τε καὶ ὑψιπέτησ γενόμενοσ οὐκέτι τὰ νεοττῶν ἐφρόνουν, ἀλλ’ ἐπὶ τὸν Ὄλυμπον ἀναβὰσ καὶ ὡσ ἐνῆν μάλιστα κούφωσ ἐπισιτισάμενοσ τὸ λοιπὸν ἔτεινον εὐθὺ τοῦ οὐρανοῦ, τὸ μὲν πρῶτον ἰλιγγιῶν ὑπὸ τοῦ βάθουσ, μετὰ δὲ ἔφερον καὶ τοῦτο εὐμαρῶσ. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 11:3)

Synonyms

  1. full-grown

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION