Ancient Greek-English Dictionary Language

κοινός

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κοινός κοινή κοινόν

Structure: κοιν (Stem) + ος (Ending)

Etym.: from cu/n su/n, cf. cuno/s

Sense

  1. common
  2. public, general

Examples

  • ὡσ ἐπὶ διαιτητὰσ ἠξίουν τοὺσ κοινοὺσ ἐλθεῖν φίλουσ κἄν δόξῃσ ἀληθῆ λέγειν ἐκείνοισ, οὐδέν σοι δεήσει πραγμάτων, ἀλλὰ λαβὼν ἄπει τὰ σαυτοῦ. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 117)
  • ῥυθμίζομεν οὖν τὰσ γνώμασ αὐτῶν νόμουσ τε τοὺσ κοινοὺσ ἐκδιδάσκοντεσ, οἳ δημοσίᾳ πᾶσι πρόκεινται ἀναγιγνώσκειν μεγάλοισ γράμμασιν ἀναγεγραμμένοι, κελεύοντεσ ἅ τε χρὴ ποιεῖν καὶ ὧν ἀπέχεσθαι, καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν συνουσίαισ, παρ’ ὧν λέγειν τὰ δέοντα ἐκμανθάνουσι καὶ πράττειν τὰ δίκαια καὶ ἐκ τοῦ ἴσου ἀλλήλοισ συμπολιτεύεσθαι καὶ μὴ ἐφίεσθαι τῶν αἰσχρῶν καὶ ὀρέγεσθαι τῶν καλῶν, βίαιον δὲ μηδὲν ποιεῖν. (Lucian, Anacharsis, (no name) 22:1)
  • χωρὶσ δὲ τούτων πῶσ ἂν ἄνθρωποι δυνηθεῖεν καλῶσ ἢ κρῖναι περὶ τῶν γεγενημένων ἢ βουλεύεσθαι περὶ τῶν μελλόντων, εἰ μὴ τοὺσ μὲν λόγουσ τοὺσ τῶν ἐναντιουμένων παρ’ ἀλλήλουσ ἐξετάζοιεν, αὐτοὶ δ’ αὑτοὺσ κοινοὺσ ἀμφοτέροισ ἀκροατὰσ παράσχοιεν; (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 16 4:3)
  • φέρω δὲ σοὶ κοινοὺσ ἐμαυτῇ τ’ ἐσ μέσον λόγουσ, ἄναξ. (Euripides, The Trojan Women, episode 2:5)
  • νομίσαντεσ οὖν, ὦ Ἀθηναῖοι, καθ’ ὑμῶν πάντασ τούτουσ ἀναβαίνειν καὶ κοινοὺσ ἐχθροὺσ εἶναι τῶν νόμων καὶ τῆσ πόλεωσ ἁπάσησ, μὴ ἀποδέχεσθ’ αὐτῶν, ἀλλὰ κελεύετ’ ἀπολογεῖσθαι περὶ τῶν κατηγορημένων· (Dinarchus, Speeches, 137:1)

Synonyms

  1. common

  2. public

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION