Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀναιρέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀναιρέω

Structure: ἀν (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (active voice), to take up
  2. to take up and carry off, bear away
  3. to take up
  4. to take up bodies for burial

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀναίρω ἀναίρεις ἀναίρει
Dual ἀναίρειτον ἀναίρειτον
Plural ἀναίρουμεν ἀναίρειτε ἀναίρουσιν*
SubjunctiveSingular ἀναίρω ἀναίρῃς ἀναίρῃ
Dual ἀναίρητον ἀναίρητον
Plural ἀναίρωμεν ἀναίρητε ἀναίρωσιν*
OptativeSingular ἀναίροιμι ἀναίροις ἀναίροι
Dual ἀναίροιτον ἀναιροίτην
Plural ἀναίροιμεν ἀναίροιτε ἀναίροιεν
ImperativeSingular ἀναῖρει ἀναιρεῖτω
Dual ἀναίρειτον ἀναιρεῖτων
Plural ἀναίρειτε ἀναιροῦντων, ἀναιρεῖτωσαν
Infinitive ἀναίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀναιρων ἀναιρουντος ἀναιρουσα ἀναιρουσης ἀναιρουν ἀναιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀναίρουμαι ἀναίρει, ἀναίρῃ ἀναίρειται
Dual ἀναίρεισθον ἀναίρεισθον
Plural ἀναιροῦμεθα ἀναίρεισθε ἀναίρουνται
SubjunctiveSingular ἀναίρωμαι ἀναίρῃ ἀναίρηται
Dual ἀναίρησθον ἀναίρησθον
Plural ἀναιρώμεθα ἀναίρησθε ἀναίρωνται
OptativeSingular ἀναιροίμην ἀναίροιο ἀναίροιτο
Dual ἀναίροισθον ἀναιροίσθην
Plural ἀναιροίμεθα ἀναίροισθε ἀναίροιντο
ImperativeSingular ἀναίρου ἀναιρεῖσθω
Dual ἀναίρεισθον ἀναιρεῖσθων
Plural ἀναίρεισθε ἀναιρεῖσθων, ἀναιρεῖσθωσαν
Infinitive ἀναίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀναιρουμενος ἀναιρουμενου ἀναιρουμενη ἀναιρουμενης ἀναιρουμενον ἀναιρουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • κατακύψασ γοῦν ἐσ τὴν γῆν ἑώρων σαφῶσ τὰσ πόλεισ, τοὺσ ἀνθρώπουσ, τὰ γιγνόμενα, καὶ οὐ τὰ ἐν ὑπαίθρῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁπόσα οἴκοι ἔπραττον οἰόμενοι λανθάνειν, Πτολεμαῖον μὲν συνόντα τῇ ἀδελφῇ, Λυσιμάχῳ δὲ τὸν υἱὸν ἐπιβουλεύοντα, τὸν Σελεύκου δὲ Ἀντίοχον Στρατονίκῃ διανεύοντα λάθρα τῇ μητρυιᾷ, τὸν δὲ Θετταλὸν Ἀλέξανδρον ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ ἀναιρούμενον καὶ Ἀντίγονον μοιχεύοντα τοῦ υἱοῦ τὴν γυναῖκα καὶ Ἀττάλῳ τὸν υἱὸν ἐγχέοντα τὸ φάρμακον, ἑτέρωθι δ’ αὖ Ἀρσάκην φονεύοντα τὸ γύναιον καὶ τὸν εὐνοῦχον Ἀρβάκην ἕλκοντα τὸ ξίφοσ ἐπὶ τὸν Ἀρσάκην, Σπατῖνοσ δ’ ὁ Μῆδοσ ἐκ τοῦ συμποσίου πρὸσ τῶν δορυφορούντων εἵλκετο ἔξω τοῦ ποδὸσ σκύφῳ χρυσῷ τὴν ὀφρὺν κατηλοημένοσ. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 15:2)
  • ὁ σ ἔχει Πυθῶνα ὑπὸ Ἀπόλλωνοσ καὶ Ἀρτέμιδοσ ἀναιρούμενον, καθότι τὴν Λητὼ πορευομένην εἰσ Δελφοὺσ ἐπὶ τὸ κατασχεῖν [τὸ] μαντεῖον ἐπιφανεὶσ διεκώλυσεν. (Unknown, Greek Anthology, book 3, chapter 61)
  • ποῖον γὰρ χρόνον, ἀφ’ οὗ σε εἰσ ἄνδρασ ἤγαγον, ἄνευ λύπησ ἢ φόβου διετέλεσα, ἢ πότε ἱλαρὰν ἔσχον ἐπὶ σοὶ τὴν ψυχὴν πολέμουσ ἐπὶ πολέμοισ στέλλοντα ὁρῶσά σε καὶ μάχασ ἐπὶ μάχαισ ἀναιρούμενον καὶ τραύματ’ ἐπὶ τραύμασι λαμβάνοντα; (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 51 6:3)
  • εἰσ τοῦτο δὲ προελθὼν ἀπεῖπε λοιπόν, οὐκ ἔχων ὅ,τι χρήσηται τῇ ποιήσει καὶ τοῖσ ψεύσμασι δυσχεραίνων οὐδὲ γὰρ ὑπέμεινεν οἶμαι πάλαι τεθνηκότα τὸν Ἀχιλλέα ποιεῖν πάλιν ἀναιρούμενον, οὐδὲ νικῶντασ τοὺσ ἡττηθέντασ καὶ φεύγοντασ, οὐδὲ τὴν κρατήσασαν πόλιν, ταύτην πορθουμένην. (Dio, Chrysostom, Orationes, 137:1)
  • ὁ δ’ ἐν Κνίδῳ γεγονὼσ αὐτῷ ξένοσ Ἀρτεμίδωροσ ἐσ τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὑρ͂εν ἄρτι ἀναιρούμενον. (Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 16 11:3)

Synonyms

  1. to take up and carry off

  2. to take up

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION