Ancient Greek-English Dictionary Language

προαναιρέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: προαναιρέω προαναιρήσω προανεῖλον

Structure: προ (Prefix) + ἀν (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take away before, to refute by anticipation

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαναίρω προαναίρεις προαναίρει
Dual προαναίρειτον προαναίρειτον
Plural προαναίρουμεν προαναίρειτε προαναίρουσιν*
SubjunctiveSingular προαναίρω προαναίρῃς προαναίρῃ
Dual προαναίρητον προαναίρητον
Plural προαναίρωμεν προαναίρητε προαναίρωσιν*
OptativeSingular προαναίροιμι προαναίροις προαναίροι
Dual προαναίροιτον προαναιροίτην
Plural προαναίροιμεν προαναίροιτε προαναίροιεν
ImperativeSingular προαναῖρει προαναιρεῖτω
Dual προαναίρειτον προαναιρεῖτων
Plural προαναίρειτε προαναιροῦντων, προαναιρεῖτωσαν
Infinitive προαναίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προαναιρων προαναιρουντος προαναιρουσα προαναιρουσης προαναιρουν προαναιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαναίρουμαι προαναίρει, προαναίρῃ προαναίρειται
Dual προαναίρεισθον προαναίρεισθον
Plural προαναιροῦμεθα προαναίρεισθε προαναίρουνται
SubjunctiveSingular προαναίρωμαι προαναίρῃ προαναίρηται
Dual προαναίρησθον προαναίρησθον
Plural προαναιρώμεθα προαναίρησθε προαναίρωνται
OptativeSingular προαναιροίμην προαναίροιο προαναίροιτο
Dual προαναίροισθον προαναιροίσθην
Plural προαναιροίμεθα προαναίροισθε προαναίροιντο
ImperativeSingular προαναίρου προαναιρεῖσθω
Dual προαναίρεισθον προαναιρεῖσθων
Plural προαναίρεισθε προαναιρεῖσθων, προαναιρεῖσθωσαν
Infinitive προαναίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προαναιρουμενος προαναιρουμενου προαναιρουμενη προαναιρουμενης προαναιρουμενον προαναιρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαναιρήσω προαναιρήσεις προαναιρήσει
Dual προαναιρήσετον προαναιρήσετον
Plural προαναιρήσομεν προαναιρήσετε προαναιρήσουσιν*
OptativeSingular προαναιρήσοιμι προαναιρήσοις προαναιρήσοι
Dual προαναιρήσοιτον προαναιρησοίτην
Plural προαναιρήσοιμεν προαναιρήσοιτε προαναιρήσοιεν
Infinitive προαναιρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προαναιρησων προαναιρησοντος προαναιρησουσα προαναιρησουσης προαναιρησον προαναιρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προαναιρήσομαι προαναιρήσει, προαναιρήσῃ προαναιρήσεται
Dual προαναιρήσεσθον προαναιρήσεσθον
Plural προαναιρησόμεθα προαναιρήσεσθε προαναιρήσονται
OptativeSingular προαναιρησοίμην προαναιρήσοιο προαναιρήσοιτο
Dual προαναιρήσοισθον προαναιρησοίσθην
Plural προαναιρησοίμεθα προαναιρήσοισθε προαναιρήσοιντο
Infinitive προαναιρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προαναιρησομενος προαναιρησομενου προαναιρησομενη προαναιρησομενης προαναιρησομενον προαναιρησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὕτω γὰρ ἂν αὐτοῖσ ἡ ἀπολογία προαναιροῖτο καὶ ἡ πρώτη ὑπόθεσισ τῆσ ἐθελοδουλείασ. (Lucian, De mercede, (no name) 5:2)
  • Καίσαρι δὲ πάλαι μὲν ἐδέδοκτο καταλύειν Πομπήϊον, ὥσπερ ἀμέλει κἀκείνῳ τοῦτον Κράσσου γὰρ ἐν Πάρθοισ ἀπολωλότοσ, ὃσ ἦν ἔφεδροσ ἀμφοῖν, ἀπελείπετο τῷ μὲν ὑπὲρ τοῦ γενέσθαι μεγίστῳ τὸν ὄντα καταλύειν, τῷ δέ, ἵνα μὴ πάθῃ τοῦτο, προαναιρεῖν ὃν ἐδεδοίκει. (Plutarch, Caesar, chapter 28 1:1)

Synonyms

  1. to take away before

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION