Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀμύνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀμύνω ἀμυνῶ ἤμῡνα

Structure: ἀμύν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: From Root MUN, with a prefixed, cf. Lat. munio, moenia.

Sense

  1. I keep off, ward off, defend, guard, assist
  2. I avenge, punish, repay, requite

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀμύνω ἀμύνεις ἀμύνει
Dual ἀμύνετον ἀμύνετον
Plural ἀμύνομεν ἀμύνετε ἀμύνουσιν*
SubjunctiveSingular ἀμύνω ἀμύνῃς ἀμύνῃ
Dual ἀμύνητον ἀμύνητον
Plural ἀμύνωμεν ἀμύνητε ἀμύνωσιν*
OptativeSingular ἀμύνοιμι ἀμύνοις ἀμύνοι
Dual ἀμύνοιτον ἀμυνοίτην
Plural ἀμύνοιμεν ἀμύνοιτε ἀμύνοιεν
ImperativeSingular ά̓μυνε ἀμυνέτω
Dual ἀμύνετον ἀμυνέτων
Plural ἀμύνετε ἀμυνόντων, ἀμυνέτωσαν
Infinitive ἀμύνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀμυνων ἀμυνοντος ἀμυνουσα ἀμυνουσης ἀμυνον ἀμυνοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀμύνομαι ἀμύνει, ἀμύνῃ ἀμύνεται
Dual ἀμύνεσθον ἀμύνεσθον
Plural ἀμυνόμεθα ἀμύνεσθε ἀμύνονται
SubjunctiveSingular ἀμύνωμαι ἀμύνῃ ἀμύνηται
Dual ἀμύνησθον ἀμύνησθον
Plural ἀμυνώμεθα ἀμύνησθε ἀμύνωνται
OptativeSingular ἀμυνοίμην ἀμύνοιο ἀμύνοιτο
Dual ἀμύνοισθον ἀμυνοίσθην
Plural ἀμυνοίμεθα ἀμύνοισθε ἀμύνοιντο
ImperativeSingular ἀμύνου ἀμυνέσθω
Dual ἀμύνεσθον ἀμυνέσθων
Plural ἀμύνεσθε ἀμυνέσθων, ἀμυνέσθωσαν
Infinitive ἀμύνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀμυνομενος ἀμυνομενου ἀμυνομενη ἀμυνομενης ἀμυνομενον ἀμυνομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ή̓μῡνα ή̓μῡνας ή̓μῡνεν*
Dual ἠμῡ́νατον ἠμῡνάτην
Plural ἠμῡ́ναμεν ἠμῡ́νατε ή̓μῡναν
SubjunctiveSingular ἀμῡ́νω ἀμῡ́νῃς ἀμῡ́νῃ
Dual ἀμῡ́νητον ἀμῡ́νητον
Plural ἀμῡ́νωμεν ἀμῡ́νητε ἀμῡ́νωσιν*
OptativeSingular ἀμῡ́ναιμι ἀμῡ́ναις ἀμῡ́ναι
Dual ἀμῡ́ναιτον ἀμῡναίτην
Plural ἀμῡ́ναιμεν ἀμῡ́ναιτε ἀμῡ́ναιεν
ImperativeSingular ά̓μῡνον ἀμῡνάτω
Dual ἀμῡ́νατον ἀμῡνάτων
Plural ἀμῡ́νατε ἀμῡνάντων
Infinitive ἀμῡ́ναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀμῡνᾱς ἀμῡναντος ἀμῡνᾱσα ἀμῡνᾱσης ἀμῡναν ἀμῡναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠμῡνάμην ἠμῡ́νω ἠμῡ́νατο
Dual ἠμῡ́νασθον ἠμῡνάσθην
Plural ἠμῡνάμεθα ἠμῡ́νασθε ἠμῡ́ναντο
SubjunctiveSingular ἀμῡ́νωμαι ἀμῡ́νῃ ἀμῡ́νηται
Dual ἀμῡ́νησθον ἀμῡ́νησθον
Plural ἀμῡνώμεθα ἀμῡ́νησθε ἀμῡ́νωνται
OptativeSingular ἀμῡναίμην ἀμῡ́ναιο ἀμῡ́ναιτο
Dual ἀμῡ́ναισθον ἀμῡναίσθην
Plural ἀμῡναίμεθα ἀμῡ́ναισθε ἀμῡ́ναιντο
ImperativeSingular ά̓μῡναι ἀμῡνάσθω
Dual ἀμῡ́νασθον ἀμῡνάσθων
Plural ἀμῡ́νασθε ἀμῡνάσθων
Infinitive ἀμῡ́νεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀμῡναμενος ἀμῡναμενου ἀμῡναμενη ἀμῡναμενης ἀμῡναμενον ἀμῡναμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὸ δὲ πλεῖστον αὐτῶν καὶ μάλιστα συντεταγμένον ἐχώρει πρὸσ τὴν Ἀρδεατῶν πόλιν, ἐν ᾗ διέτριβε Κάμιλλοσ ἀργῶν ταῖσ πράξεσι μετὰ τὴν φυγὴν καὶ ἰδιωτεύων, ἐλπίδασ δὲ λαμβάνων καὶ διαλογισμοὺσ οὐχὶ τὸ λαθεῖν καὶ διαφυγεῖν τοὺσ πολεμίουσ ἀγαπῶντοσ ἀνδρόσ, ἀλλ’ ὅπωσ, εἰ παραγένοιτο καιρὸσ, ἀμυνεῖται σκοποῦντοσ. (Plutarch, Camillus, chapter 23 2:1)
  • εἴτε γὰρ ὑμῶν τὴν ἐκείνου κακῶσ ποιούντων, ὑπομείνασ τοῦτ’ Ὄλυνθον παραστήσεται, ῥᾳδίωσ ἐπὶ τὴν οἰκείαν ἐλθὼν ἀμυνεῖται· (Demosthenes, Speeches, 22:2)
  • ἔπειτα ἔμοιγ’ ἐδόκει, ὦ Ἀριστόφανεσ, τὸ σὸν δὴ τοῦτο, καὶ ἐκεῖ διαπορεύεσθαι ὥσπερ καὶ ἐνθάδε, βρενθυόμενοσ καὶ τὠφθαλμὼ παραβάλλων, ἠρέμα παρασκοπῶν καὶ τοὺσ φιλίουσ καὶ τοὺσ πολεμίουσ, δῆλοσ ὢν παντὶ καὶ πάνυ πόρρωθεν ὅτι εἴ τισ ἅψεται τούτου τοῦ ἀνδρόσ, μάλα ἐρρωμένωσ ἀμυνεῖται. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 520:1)
  • " Καὶ Κάτων μὲν τοσόνδε ἀποκρινάμενοσ, ὅτι φειδοῖ τῶν ὑπηκόων οὐκ ἐνταῦθα αὐτὸν ἀμυνεῖται, διέπλευσεν ἐσ Κέρκυραν καὶ ἐκ Κερκύρασ ἐσ Πομπήιον· (Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 6 3:10)
  • ὡσ οὐκ ἐν Ἡρώδῃ δέοι τὰσ ἐλπίδασ ἔχειν ἀναιδεῖ γέροντι καὶ βαπτομένῳ τὰσ κόμασ, εἰ μὴ διὰ τοῦτ’ αὐτὸν οἰόνται καὶ νέον, αὐτῷ δὲ προσέχειν, ὃσ καὶ παρὰ ἄκοντοσ διαδέξεται τὴν βασιλείαν οὐκ εἰσ μακράν τε τοὺσ μὲν ἐχθροὺσ ἀμυνεῖται, τοὺσ φίλουσ δ’ εὐδαίμονασ ποιήσει καὶ μακαρίουσ, πρὸ πάντων δὲ αὐτούσ· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 693:1)

Synonyms

  1. I keep off

  2. I avenge

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION