Polybius, Histories, book 1, chapter 14

(폴리비오스, Histories, book 1, chapter 14)

Οὐχ ἧττον δὲ τῶν προειρημένων παρωξύνθην ἐπιστῆσαι τούτῳ τῷ πολέμῳ καὶ διὰ τὸ τοὺσ ἐμπειρότατα δοκοῦντασ γράφειν ὑπὲρ αὐτοῦ, Φιλῖνον καὶ Φάβιον, μὴ δεόντωσ ἡμῖν ἀπηγγελκέναι τὴν ἀλήθειαν. ἑκόντασ μὲν οὖν ἐψεῦσθαι τοὺσ ἄνδρασ οὐχ ὑπολαμβάνω, στοχαζόμενοσ ἐκ τοῦ βίου καὶ τῆσ αἱρέσεωσ αὐτῶν·

δοκοῦσι δέ μοι πεπονθέναι τι παραπλήσιον τοῖσ ἐρῶσι. διὰ γὰρ τὴν αἱρ́εσιν καὶ τὴν ὅλην εὔνοιαν Φιλίνῳ μὲν πάντα δοκοῦσιν οἱ Καρχηδόνιοι πεπρᾶχθαι φρονίμωσ, καλῶσ, ἀνδρωδῶσ, οἱ δὲ Ῥωμαῖοι τἀναντία, Φαβίῳ δὲ τοὔμπαλιν τούτων.

ἐν μὲν οὖν τῷ λοιπῷ βίῳ τὴν τοιαύτην ἐπιείκειαν ἴσωσ οὐκ ἄν τισ ἐκβάλλοι·

καὶ γὰρ φιλόφιλον εἶναι δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ φιλόπατριν καὶ συμμισεῖν τοῖσ φίλοισ τοὺσ ἐχθροὺσ καὶ συναγαπᾶν τοὺσ φίλουσ· ὅταν δὲ τὸ τῆσ ἱστορίασ ἦθοσ ἀναλαμβάνῃ τισ, ἐπιλαθέσθαι χρὴ πάντων τῶν τοιούτων καὶ πολλάκισ μὲν εὐλογεῖν καὶ κοσμεῖν τοῖσ μεγίστοισ ἐπαίνοισ τοὺσ ἐχθρούσ, ὅταν αἱ πράξεισ ἀπαιτῶσι τοῦτο, πολλάκισ δ’ ἐλέγχειν καὶ ψέγειν ἐπονειδίστωσ τοὺσ ἀναγκαιοτάτουσ, ὅταν αἱ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἁμαρτίαι τοῦθ’ ὑποδεικνύωσιν.

ὥσπερ γὰρ ζῴου τῶν ὄψεων ἀφαιρεθεισῶν ἀχρειοῦται τὸ ὅλον, οὕτωσ ἐξ ἱστορίασ ἀναιρεθείσησ τῆσ ἀληθείασ τὸ καταλειπόμενον αὐτῆσ ἀνωφελὲσ γίνεται διήγημα.

διόπερ οὔτε τῶν φίλων κατηγορεῖν οὔτε τοὺσ ἐχθροὺσ ἐπαινεῖν ὀκνητέον, οὔτε δὲ τοὺσ αὐτοὺσ ψέγειν, ποτὲ δ’ ἐγκωμιάζειν εὐλαβητέον, ἐπειδὴ τοὺσ ἐν πράγμασιν ἀναστρεφομένουσ οὔτ’ εὐστοχεῖν αἰεὶ δυνατὸν οὔθ’ ἁμαρτάνειν συνεχῶσ εἰκόσ.

ἀποστάντασ οὖν τῶν πραττόντων αὐτοῖσ τοῖσ πραττομένοισ ἐφαρμοστέον τὰσ πρεπούσασ ἀποφάσεισ καὶ διαλήψεισ ἐν τοῖσ ὑπομνήμασιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION