Plutarch, Pompey, chapter 74 2:

(플루타르코스, Pompey, chapter 74 2:)

ἐν τούτοισ οὖσαν αὑτὴν καταλαβὼν ὁ ἄγγελοσ ἀσπάσασθαι μὲν οὐχ ὑπέμεινε, τὰ δὲ πλεῖστα καὶ μέγιστα τῶν κακῶν τοῖσ δάκρυσι μᾶλλον ἢ τῇ φωνῇ φράσασ σπεύδειν ἐκέλευσεν, εἰ βούλεταί πωσ Πομπήϊον ἰδεῖν ἐπὶ νεὼσ μιᾶσ καὶ ἀλλοτρίασ, ἡ δὲ ἀκούσασα προήκατο μὲν αὑτὴν χαμᾶζε καὶ πολὺν χρόνον ἔκφρων καὶ ἄναυδοσ ἔκειτο, μόλισ δέ πωσ ἔμφρων γενομένη καὶ συννοήσασα τὸν καιρὸν οὐκ ὄντα θρήνων καὶ δακρύων, ἐξέδραμε διὰ τῆσ πόλεωσ ἐπὶ θάλατταν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION