Plutarch, Pompey, chapter 73

(플루타르코스, Pompey, chapter 73)

ὁ πρὸ μικροῦ τοσούτοισ ὅπλοισ καὶ ἵπποισ καὶ στόλοισ δορυφορούμενοσ ἀπέρχεται μικρὸσ οὕτω γεγονὼσ καὶ συνεσταλμένοσ ὥστε λανθάνειν ζητοῦντασ τοὺσ πολεμίουσ, παραμειψάμενοσ δὲ Λάρισσαν, ὡσ ἦλθεν ἐπὶ τὰ Τέμπη, καταβαλὼν ἑαυτὸν ἐπὶ στόμα δεδιψηκὼσ ἔπινε τοῦ ποταμοῦ, καὶ πάλιν ἀναστὰσ ἐβάδιζε διὰ τῶν Τεμπῶν, ἄχρι οὗ κατῆλθεν ἐπὶ θάλατταν. ἐκεῖ δὲ τῆσ νυκτὸσ τὸ λοιπὸν ἀναπαυσάμενοσ ἐν καλυβίῳ τινὶ σαγηνέων, καὶ περὶ τὸν ὄρθρον ἐπιβὰσ ποταμίου πλοίου, καὶ τῶν ἑπομένων τοὺσ ἐλευθέρουσ ἀναλαβὼν, τοὺσ δὲ θεράποντασ ἀπιέναι πρὸσ Καίσαρα κελεύσασ καὶ μὴ δεδιέναι, παρὰ γῆν κομιζόμενοσ εἶδεν εὐμεγέθη φορτηγὸν ἀνάγεσθαι μέλλουσαν, ἧσ ἐναυκλήρει Ῥωμαῖοσ ἀνὴρ οὐ πάνυ Πομπηϊῴ συνήθησ, γινώσκων δὲ τὴν ὄψιν αὐτοῦ·

Πετίκιοσ ἐπεκαλεῖτο. τούτῳ συνεβεβήκει τῆσ παρῳχημένησ νυκτὸσ ἰδεῖν κατὰ τοὺσ ὕπνουσ Πομπήϊον, οὐχ ὃν ἑωράκει πολλάκισ, ἀλλὰ ταπεινὸν καὶ κατηφῆ, προσδιαλεγόμενον αὐτῷ.

καὶ ταῦτα τοῖσ συμπλέουσιν ἐτύγχανε διηγούμενοσ, ὡσ δὴ φιλεῖ περὶ πραγμάτων τηλικούτων λόγον ἔχειν ἀνθρώπουσ σχολὴν ἄγοντασ. ἐξαίφνησ δέ τισ τῶν ναυτῶν ἔφρασε κατιδὼν ὅτι πλοῖον ποτάμιον ἀπὸ τῆσ γῆσ ἐρέσσεται καὶ κατασείουσί τινεσ ἄνθρωποι τὰ ἱμάτια καὶ τὰσ χεῖρασ ὀρέγουσι πρὸσ αὐτούσ, ἐπιστήσασ οὖν ὁ Πετίκιοσ εὐθὺσ ἔγνω τὸν Πομπήϊον, οἱο͂ν ὄναρ εἶδε·

καὶ πληξάμενοσ τὴν κεφαλὴν ἐκέλευσε τοὺσ ναύτασ τὸ ἐφόλκιον παραβαλεῖν, καὶ τὴν δεξιὰν ἐξέτεινε καὶ προσεκάλει τὸν Πομπήϊον, ἤδη συμφρονῶν τῷ σχήματι τὴν τύχην καὶ μεταβολὴν τοῦ ἀνδρόσ. ὅθεν οὔτε παράκλησιν ἀναμείνασ οὔτε λόγον, ἀλλ’ ἀναλαβὼν ὅσουσ ἐκέλευσε μετ’ αὐτοῦ Λέντουλοι δὲ ἦσαν ἀμφότεροι καὶ Φαώνιοσ ἀνήχθη·

καὶ μικρὸν ὕστερον ἰδόντεσ ἀπὸ γῆσ ἁμιλλώμενον Δηϊόταρον τὸν βασιλέα προσαναλαμβάνουσιν. ἐπεὶ δὲ καιρὸσ ἦν δείπνου καὶ παρεσκεύασεν ὁ ναύκληροσ ἐκ τῶν παρόντων, ἰδὼν ὁ Φαώνιοσ οἰκετῶν ἀπορίᾳ τὸν Πομπήϊον ἀρχόμενον αὑτὸν ὑπολύειν προσέδραμε καὶ ὑπέλυσε καὶ συνήλειψε. καὶ τὸ λοιπὸν ἐκ τούτου περιέπων καὶ θεραπεύων ὅσα δεσπότασ δοῦλοι, μέχρι νίψεωσ ποδῶν καὶ δείπνου παρασκευῆσ, διετέλεσεν, ὥστε τὴν ἐλευθεριότητα τῆσ ὑπουργίασ ἐκείνησ θεασάμενον ἄν τινα καὶ τὸ ἀφελὲσ καὶ ἄπλαστον εἰπεῖν·

φεῦ τοῖσι γενναίοισιν ὡσ ἅπαν καλόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION