Plutarch, Pompey, chapter 42

(플루타르코스, Pompey, chapter 42)

ἐκ τούτου τὸ μὲν στράτευμα τῇ χαρᾷ χρώμενον, ὡσ εἰκόσ, ἐν θυσίαισ καὶ συνουσίαισ διῆγεν, ὡσ ἐν τῷ Μιθριδάτου σώματι μυρίων τεθνηκότων πολεμίων. Πομπήϊοσ δὲ ταῖσ πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ταῖσ στρατείαισ κεφαλὴν ἐπιτεθεικὼσ οὐ πάνυ ῥᾳδίωσ οὕτω προσδοκηθεῖσαν, εὐθὺσ ἀνέζευξεν ἐκ τῆσ Ἀραβίασ· καὶ ταχὺ τὰσ ἐν μέσῳ διεξελθὼν ἐπαρχίασ εἰσ Ἀμισὸν ἀφίκετο, καὶ κατέλαβε πολλὰ μὲν δῶρα παρὰ Φαρνάκου κεκομισμένα, πολλὰ δὲ σώματα τῶν βασιλικῶν, αὐτὸν δὲ τὸν Μιθριδάτου νεκρὸν οὐ πάνυ γνώριμον ἀπὸ τοῦ προσώπου τὸν γὰρ ἐγκέφαλον ἔλαθεν ἐκτῆξαι τοὺσ θεραπεύοντασ·

ἀλλὰ ταῖσ οὐλαῖσ ἐπεγίγνωσκον οἱ δεόμενοι τοῦ θεάματοσ. οὐ γὰρ αὐτὸσ Πομπήϊοσ ἰδεῖν ὑπέμεινεν, ἀλλ’ ἀφοσιωσάμενοσ τὸ νεμεσητὸν εἰσ Σινώπην ἀπέπεμψε, τῆσ δ’ ἐσθῆτοσ, ἣν ἐφόρει, καὶ τῶν ὅπλων τὸ μέγεθοσ καὶ τήν λαμπρότητα ἐθαύμασε·

καίτοι τὸν μὲν ξιφιστῆρα πεποιημένον ἀπὸ τετρακοσίων ταλάντων Πόπλιοσ κλέψασ ἐπώλησεν Ἀριαράθῃ, τὴν δὲ κίταριν Γάϊοσ ὁ τοῦ Μιθριδάτου σύντροφοσ ἔδωκε κρύφα δεηθέντι Φαύστῳ τῷ Σύλλα παιδί, θαυμαστῆσ οὖσαν ἐργασίασ, ὃ τότε τὸν Πομπήϊον διέλαθε. Φαρνάκησ δὲ γνοὺσ ὕστερον ἐτιμωρήσατο τοὺσ ὑφελομένουσ. διοικήσασ δὲ τὰ ἐκεῖ καὶ καταστησάμενοσ οὕτωσ ἤδη πανηγυρικώτερον ἐχρῆτο τῇ πορείᾳ, καὶ γὰρ εἰσ Μιτυλήνην ἀφικόμενοσ τήν τε πόλιν ἠλευθέρωσε διὰ Θεοφάνη, καὶ τὸν ἀγῶνα τὸν πάτριον ἐθεάσατο τῶν ποιητῶν, ὑπόθεσιν μίαν ἔχοντα τὰσ ἐκείνου πράξεισ, ἡσθεὶσ δὲ τῷ θεάτρῳ περιεγράψατο τὸ εἶδοσ αὐτοῦ καὶ τὸν τύπον, ὡσ ὅμοιον ἀπεργασόμενοσ τὸ ἐν Ῥώμῃ, μεῖζον δὲ καὶ σεμνότερον.

ἐν δὲ Ῥόδῳ γενόμενοσ πάντων μὲν ἠκροάσατο τῶν σοφιστῶν, καὶ δωρεὰν ἑκάστῳ τάλαντον ἔδωκε·

Ποσειδώνιοσ δὲ καὶ τήν ἀκρόασιν ἀνέγραψεν ἣν ἔσχεν ἐπ’ αὐτοῦ πρὸσ Ἑρμαγόραν τὸν ῥήτορα περὶ τῆσ καθόλου ζητήσεωσ ἀντιταξάμενοσ. ἐν δὲ Ἀθήναισ τὰ μὲν πρὸσ τοὺσ φιλοσόφουσ ὅμοια τοῦ Πομπηϊού· τῇ πόλει δὲ ἐπιδοὺσ εἰσ ἐπισκευὴν πεντήκοντα τάλαντα λαμπρότατοσ ἀνθρώπων ἤλπιζεν ἐπιβήσεσθαι τῆσ Ἰταλίασ καὶ ποθῶν ὀφθήσεσθαι τοῖσ οἴκοι ποθοῦσιν.

ᾧ δ’ ἄρα πρὸσ τὰ λαμπρὰ καὶ μεγάλα τῶν ἀπὸ τῆσ τύχησ ἀγαθῶν ἀεί τινα κεραννύναι κακοῦ μοῖραν ἐπιμελέσ ἐστι δαιμονίῳ, τοῦτο ὑποικούρει πάλαι παρασκευάζον αὐτῷ λυπηροτέραν τήν ἐπάνοδον. ἐξύβρισε γὰρ ἡ Μουκία παρὰ τήν ἀποδημίαν αὐτοῦ, καὶ πόρρω μὲν ὢν ὁ Πομπήϊοσ κατεφρόνει τοῦ λόγου·

πλησίον δὲ Ἰταλίασ γενόμενοσ καὶ σχολάζοντι τῷ λογισμῷ μᾶλλον, ὡσ ἐοίκε, τῆσ αἰτίασ ἁψάμενοσ, ἔπεμψεν αὐτῇ τήν ἄφεσιν, οὔτε τότε γράψασ οὔθ’ ὕστερον ἐφ’ οἷσ ἀφῆκεν ἐξειπών ἐν δ’ ἐπιστολαῖσ Κικέρωνοσ ἡ αἰτία γέγραπται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION