Plutarch, Pompey, chapter 24

(플루타르코스, Pompey, chapter 24)

ἡ γὰρ πειρατικὴ δύναμισ ὡρμήθη μὲν ἐκ Κιλικίασ τὸ πρῶτον, ἀρχὴν παράβολον λαβοῦσα καὶ λανθάνουσαν, φρόνημα δὲ καὶ τόλμαν ἔσχεν ἐν τῷ Μιθριδατικῷ πολέμῳ, χρήσασα ταῖσ βασιλικαῖσ ὑπηρεσίαισ ἑαυτήν. εἶτα Ῥωμαίων ἐν τοῖσ ἐμφυλίοισ πολέμοισ περὶ θύρασ τῆσ ’ Ῥώμησ συμπεσόντων, ἔρημοσ οὖσα φρουρᾶσ ἡ θάλασσα κατὰ μικρὸν αὐτοὺσ ἐφείλκετο καὶ προῆγεν, οὐκέτι τοῖσ πλέουσι μόνον ἐπιτιθεμένουσ, ἀλλὰ καὶ νήσουσ καὶ πόλεισ παραλίουσ ἐκκόπτοντασ.

ἤδη δὲ καὶ χρήμασι δυνατοὶ καὶ γένεσι λαμπροὶ καὶ τὸ φρονεῖν ἀξιούμενοι διαφέρειν ἄνδρεσ ἐνέβαινον εἰσ τὰ λῃστρικὰ καὶ μετεῖχον, ὡσ καὶ δόξαν τινὰ καὶ φιλοτιμίαν τοῦ ἔργου φέροντοσ. ἦν δὲ καὶ ναύσταθμα πολλαχόθι πειρατικὰ καὶ φρυκτώρια τετειχισμένα, καὶ στόλοι προσέπιπτον οὐ πληρωμάτων μόνον εὐανδρίαισ οὐδὲ τέχναισ κυβερνητῶν οὐδὲ τάχεσι νεῶν καὶ κουφότησιν ἐξησκημένοι πρὸσ τὸ οἰκεῖον ἔργον, ἀλλὰ τοῦ φοβεροῦ μᾶλλον αὐτῶν τὸ ἐπίφθονον ἐλύπει καὶ ὑπερήφανον, στυλίσι χρυσαῖσ καὶ παραπετάσμασιν ἁλουργοῖσ καὶ πλάταισ ἐπαργύροισ, ὥσπερ ἐντρυφώντων τῷ κακουργεῖν καὶ καλλωπιζομένων.

αὐλοὶ δὲ καὶ ψαλμοὶ καὶ μέθαι παρὰ πᾶσαν ἀκτὴν καὶ σωμάτων ἡγεμονικῶν ἁρπαγαὶ καὶ πόλεων αἰχμαλώτων ἀπολυτρώσεισ ὄνειδοσ ἦσαν τῆσ Ῥωμαίων ἡγεμονίασ, ἐγένοντο δ’ οὖν αἱ μὲν λῃστρίδεσ νῆεσ ὑπὲρ χιλίασ, αἱ δὲ ἁλοῦσαι πόλεισ ὑπ’ αὐτῶν τετρακόσιαι.

τῶν δὲ ἀσύλων καὶ ἀβάτων πρότερον ἱερῶν ἐξέκοψαν ἐπιόντεσ τὸ Κλάριον, τὸ Διδυμαῖον, τὸ Σαμοθρᾴκιον, τὸν ἐν Ἑρμιόνῃ τῆσ Χθονίασ νεὼν καὶ τὸν ἐν Ἐπιδαύρῳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ τὸν Ἰσθμοῖ καὶ Ταινάρῳ καὶ Καλαυρίᾳ τὸν Ποσειδῶνοσ, τοῦ δὲ Ἀπόλλωνοσ τὸν ἐν Ἀκτίῳ καὶ Λευκάδι, τῆσ δὲ Ἥρασ τὸν ἐν Σάμῳ, τὸν ἐν Ἄργει, τὸν ἐπὶ Λακινίῳ.

ξένασ δὲ θυσίασ ἔθυον αὐτοὶ τὰσ ἐν Ὀλύμπῳ, καὶ τελετάσ τινασ ἀπορρήτουσ ἐτέλουν, ὧν ἡ τοῦ Μίθρου καὶ μέχρι δεῦρο διασώζεται καταδειχθεῖσα πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων. πλεῖστα δὲ Ῥωμαίοισ ἐνυβρίσαντεσ, ἔτι καὶ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν ἀναβαίνοντεσ ἀπὸ θαλάσσησ ἐληΐζοντο καὶ τὰσ ἐγγὺσ ἐπαύλεισ ἐξέκοπτον.

ἡρ́πασαν δέ ποτε καὶ στρατηγοὺσ δύο Σεξτίλιον καὶ Βελλῖνον ἐν ταῖσ περιπορφύροισ, καὶ τούσ ὑπηρέτασ ἅμα καὶ ῥαβδοφόρουσ ᾤχοντο σὺν αὐτοῖσ ἐκείνοισ ἔχοντεσ. ἥλω δὲ καὶ θυγάτηρ Ἀντωνίου, θριαμβικοῦ ἀνδρόσ, εἰσ ἀγρὸν βαδίζουσα, καὶ πολλῶν χρημάτων ἀπελυτρώθη. ἐκεῖνο δὲ ἦν ὑβριστικώτατον.

ὁπότε γάρ τισ ἑαλωκὼσ ἀναβοήσειε Ῥωμαῖοσ εἶναι καὶ τοὔνομα φράσειεν, ἐκπεπλῆχθαι προσποιούμενοι καὶ δεδιέναι τούσ τε μηροὺσ ἐπαίοντο καὶ προσέπιπτον αὐτῷ, συγγνώμην ἔχειν ἀντιβολοῦντεσ· ὁ δὲ ἐπείθετο ταπεινοὺσ ὁρῶν καὶ δεομένουσ, ἐκ τούτου δὲ οἱ μὲν ὑπέδουν τοῖσ καλκίοισ αὐτόν, οἱ δὲ τήβεννον περιέβαλλον, ὡσ δὴ μὴ πάλιν ἀγνοηθείη. πολὺν δὲ χρόνον οὕτω κατειρωνευσάμενοι καὶ ἀπολαύσαντεσ τοῦ ἀνθρώπου, τέλοσ ἐν μέσῳ πελάγει κλίμακα προσβαλόντεσ ἐκέλευον ἐκβαίνειν καὶ ἀπιέναι χαίροντα, τὸν δὲ μὴ βουλόμενον ὠθοῦντεσ αὐτοὶ κατέδυον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION