Plutarch, Antony, chapter 22 4:

(플루타르코스, Antony, chapter 22 4:)

ὀλίγων δὲ ἡμερῶν διαγενομένων πάλιν ἐμαχέσαντο· καὶ Βροῦτοσ μὲν ἡττηθεὶσ ἑαυτὸν ἀνεῖλεν, Ἀντώνιοσ δὲ τῆσ νίκησ ἠνέγκατο τῇ δόξῃ τὸ πλεῖστον, ἅτε δὴ καὶ νοσοῦντοσ τοῦ Καίσαροσ. ἐπιστὰσ δὲ τῷ Βρούτου νεκρῷ μικρὰ μὲν ὠνείδισεν ὑπὲρ τῆσ Γαϊού τοῦ ἀδελφοῦ τελευτῆσ ἁ̓νῃρήκει γὰρ ἐκεῖ νον ὁ Βροῦτοσ ἐν Μακεδονίᾳ Κικέρωνι τιμωρῶν̓, φήσασ δὲ μᾶλλον Ὁρτήσιον ἢ Βροῦτον αἰτιᾶσθαι τῆσ τοῦ ἀδελφοῦ σφαγῆσ Ὁρτήσιον μὲν ἐκέλευσεν ἐπισφάξαι τῷ μνήματι, Βρούτῳ δὲ τὴν αὑτοῦ φοινικίδα πολλῶν χρημάτων ἀξίαν οὖσαν ἐπέρριψε, καὶ τῶν ἀπελευθέρων τινὶ τῶν ἑαυτοῦ προσέταξε τῆσ ταφῆσ ἐπιμεληθῆναι. τοῦτον ὕστερον γνοὺσ οὐ συγκατακαύσαντα τὴν φοινικίδα τῷ νεκρῷ καὶ πολλὰ τῆσ εἰσ τὴν ταφὴν δαπάνησ ὑφῃρημένον ἀπέκτεινεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION