Plutarch, Antony, chapter 76

(플루타르코스, Antony, chapter 76)

ἅμα δὲ ἡμέρᾳ τὸν πεζὸν αὐτὸσ ἐπὶ τῶν πρὸ τῆσ πόλεωσ λόφων ἱδρύσασ ἐθεᾶτο τὰσ ναῦσ ἀνηγμένασ καὶ ταῖσ τῶν πολεμίων προσφερομένασ· καὶ περιμένων ἔργον τι παρ’ ἐκείνων ἰδεῖν ἡσύχαζεν. οἱ δὲ ὡσ ἐγγὺσ ἐγένοντο, ταῖσ κώπαισ ἠσπάσαντο τοὺσ Καίσαροσ, ἐκείνων τε ἀντασπασαμένων μετεβάλοντο, καὶ πάσαισ ἅμα ταῖσ ναυσὶν ὁ στόλοσ εἷσ γενόμενοσ ἐπέπλει πρὸσ τὴν πόλιν ἀντίπρῳροσ. τοῦτο Ἀντώνιοσ ἰδὼν ἀπελείφθη μὲν εὐθὺσ ὑπὸ τῶν ἱππέων μεταβαλομένων, ἡττηθεὶσ δὲ τοῖσ πεζοῖσ ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν πόλιν, ὑπὸ Κλεοπάτρασ προδεδόσθαι βοῶν οἷσ δἰ ἐκείνην ἐπολέμησεν.

ἡ δὲ τὴν ὀργὴν αὐτοῦ φοβηθεῖσα καὶ τὴν ἀπόνοιαν εἰσ τὸν τάφον κατέφυγε καὶ τοὺσ καταρράκτασ ἀφῆκε κλείθροισ καὶ μοχλοῖσ καρτεροὺσ ὄντασ· πρὸσ δὲ Ἀντώνιον ἔπεμψε τοὺσ ἀπαγγελοῦντασ ὅτι τέθνηκε. "τί ἔτι μέλλεισ, Ἀντώνιε;

"οὐκ ἄχθομαί σου στερούμενοσ· "αὐτίκα γὰρ εἰσ ταὐτὸν ἀφίξομαι· "ἀλλ’ ὅτι γυναικὸσ ὁ τηλικοῦτοσ αὐτοκράτωρ εὐψυχίᾳ πεφώραμαι λειπόμενοσ. ἦν δέ τισ οἰκέτησ αὐτοῦ πιστὸσ Ἔρωσ ὄνομα.

τοῦτον ἐκ πολλοῦ παρακεκληκώσ, εἰ δεήσειεν, ἀνελεῖν αὐτόν, ἀπῄτει τὴν ὑπόσχεσιν. ὁ δὲ σπασάμενοσ τὸ ξίφοσ ἀνέσχε μὲν ὡσ παίσων ἐκεῖνον, ἀποστρέψασ δὲ τὸ πρόσωπον ἑαυτὸν ἀπέκτεινε. "ὦ Ἔρωσ, ὅτι μὴ δυνηθεὶσ αὐτὸσ ἐμὲ ποιεῖν ὃ δεῖ διδάσκεισ· καὶ παίσασ διὰ τῆσ κοιλίασ ἑαυτὸν ἀφῆκεν εἰσ τὸ κλινίδιον. ἦν δὲ οὐκ εὐθυθάνατοσ ἡ πληγή.

διὸ καὶ τῆσ φορᾶσ τοῦ αἵματοσ, ἐπεὶ κατεκλίθη, παυσαμένησ, ἀναλαβὼν ἐδεῖτο τῶν παρόντων ἐπισφάττειν αὐτόν. οἱ δὲ ἔφευγον ἐκ τοῦ δωματίου βοῶντοσ καὶ σφαδάζοντοσ, ἄχρι οὗ παρὰ Κλεοπάτρασ ἧκε Διομήδησ ὁ γραμματεύσ, κομίζειν αὐτὸν ὡσ ἐκείνην εἰσ τὸν τάφον κελευσθείσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION