Plutarch, Antony, chapter 4

(플루타르코스, Antony, chapter 4)

προσῆν δὲ καὶ μορφῆσ ἐλευθέριον ἀξίωμα, καὶ πώγων τισ οὐκ ἀγεννὴσ καὶ πλάτοσ μετώπου καὶ γρυπότησ μυκτῆροσ ἐδόκει τοῖσ γραφομένοισ καὶ πλαττομένοισ Ἡρακλέουσ προσώποισ ἐμφερὲσ ἔχειν τὸ ἀρρενωπόν. ἦν δὲ καὶ λόγοσ παλαιὸσ Ἡρακλείδασ εἶναι τοὺσ Ἀντωνίουσ, ἀπ’ Ἄντωνοσ, παιδὸσ Ἡρακλέουσ, γεγονότασ. καὶ τοῦτον ᾤετο τὸν λόγον τῇ τε μορφῇ τοῦ σώματοσ, ὥσπερ εἴρηται, καὶ τῇ στολῇ βεβαιοῦν.

ἀεὶ γάρ, ὅτε μέλλοι πλείοσιν ὁρᾶσθαι, χιτῶνα εἰσ μηρὸν ἔζωστο, καὶ μάχαιρα μεγάλη παρήρτητο, καὶ σάγοσ περιέκειτο τῶν στερεῶν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ τοῖσ ἄλλοισ φορτικὰ δοκοῦντα, μεγαλαυχία καὶ σκῶμμα καὶ κώθων ἐμφανὴσ καὶ καθίσαι παρὰ τὸν ἐσθίοντα καὶ φαγεῖν ἐπιστάντα τραπέζῃ στρατιωτικῇ, θαυμαστὸν ὅσον εὐνοίασ καὶ πόθου πρὸσ αὐτὸν ἐνεποίει τοῖσ στρατιώταισ. ἦν δέ που καὶ τὸ ἐρωτικὸν οὐκ ἀναφρόδιτον, ἀλλὰ καὶ τούτῳ πολλοὺσ ἐδημαγώγει, συμπράττων τε τοῖσ ἐρῶσι καὶ σκωπτόμενοσ οὐκ ἀηδῶσ εἰσ τοὺσ ἰδίουσ ἔρωτασ.

ἡ δ’ ἐλευθεριότησ καὶ τὸ μηδὲν ὀλίγῃ χειρὶ μηδὲ φειδομένῃ χαρίζεσθαι στρατιώταισ καὶ φίλοισ ἀρχήν τε λαμπρὰν ἐπὶ τὸ ἰσχύειν αὐτῷ παρέσχε, καὶ μεγάλου γενομένου τὴν δύναμιν ἐπὶ πλεῖον ἐπῆρεν, ἐκ μυρίων ἄλλων ἁμαρτημάτων ἀνατρεπομένην. ἓν δέ τι τοῦ μεγαλοδώρου παράδειγμα διηγήσομαι. τῶν φίλων τινὶ μυριάδασ ἐκέλευσε πέντε καὶ εἴκοσι δοθῆναι·

τοῦτο Ῥωμαῖοι δεκίησ καλοῦσι. τοῦ δ’ ἐπιτρόπου θαυμάσαντοσ καὶ ἵνα δείξῃ τὸ πλῆθοσ αὐτῷ καταβαλόντοσ ἐν μέσῳ τὸ ἀργύριον, ἠρώτησε παριὼν ὅ τι δὴ τοῦτο εἰή. "τὸ δεκίησ εἶναι· "τοῦτο δὲ μικρόν ἐστιν· "ὥστε ἄλλο πρόσθεσ αὐτῷ τοσοῦτον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION