Plutarch, Antony, chapter 2

(플루타르코스, Antony, chapter 2)

ἦν δὲ αὐτῷ γυνὴ Ιοὐλία τοῦ Καισάρων οἴκου, ταῖσ ἀρίσταισ τότε καὶ σωφρονεστάταισ ἐνάμιλλοσ. ὑπὸ ταύτησ ὁ υἱὸσ Ἀντώνιοσ ἐτράφη μετὰ τὴν τοῦ πατρὸσ τελευτὴν Κορνηλίῳ Λέντλῳ γαμηθείσησ, ὃν Κικέρων ἀπέκτεινε τῶν Κατιλίνα συνωμοτῶν γενόμενον. αὕτη δοκεῖ τῆσ σφοδρᾶσ ἔχθρασ Ἀντωνίῳ πρὸσ Κικέρωνα πρόφασισ καὶ ἀρχὴ γενέσθαι. φησὶ γοῦν Ἀντώνιοσ οὐδὲ τὸν νεκρὸν αὐτοῖσ ἀποδοθῆναι τοῦ Λέντλου πρότερον ἢ τῆσ γυναικὸσ τοῦ Κικέρωνοσ τὴν μητέρα δεηθῆναι.

τοῦτο μὲν οὖν ὁμολογουμένωσ ψεῦδόσ ἐστιν· οὐδεὶσ γὰρ εἴρχθη ταφῆσ τῶν τότε κολασθέντων ὑπὸ τοῦ Κικέρωνοσ· Ἀντωνίῳ δὲ λαμπρῷ καθ’ ὡρ́αν γενομένῳ τὴν Κουρίωνοσ φιλίαν καὶ συνήθειαν ὥσπερ τινὰ κῆρα προσπεσεῖν λέγουσιν, αὐτοῦ τε περὶ τὰσ ἡδονὰσ ἀπαιδεύτου γενομένου, καὶ τὸν Ἀντώνιον, ὡσ μᾶλλον εἰή χειροήθησ, εἰσ πότουσ καὶ γύναια καὶ δαπάνασ πολυτελεῖσ καὶ ἀκολάστουσ ἐμβάλλοντοσ.

ἐξ ὧν ὄφλημα βαρὺ καὶ παρ’ ἡλικίαν αὐτῷ συνήχθη πεντήκοντα καὶ διακοσίων ταλάντων. τοῦτο πᾶν ἐγγυησαμένου τοῦ Κουρίωνοσ ὁ πατὴρ αἰσθόμενοσ ἐξήλασε τὸν Ἀντώνιον ἐκ τῆσ οἰκίασ.

ὁ δὲ βραχὺν μέν τινα χρόνον τῇ Κλωδίου τοῦ θρασυτάτου καὶ βδελυρωτάτου τῶν τότε δημαγωγῶν φορᾷ πάντα τὰ πράγματα ταραττούσῃ προσέμιξεν ἑαυτόν· ταχὺ δὲ τῆσ ἐκείνου μανίασ μεστὸσ γενόμενοσ, καὶ φοβηθεὶσ τοὺσ συνισταμένουσ ἐπὶ τὸν Κλώδιον, ἀπῆρεν ἐκ τῆσ Ἰταλίασ εἰσ τὴν Ἑλλάδα, καὶ διέτριβε τό τε σῶμα γυμνάζων πρὸσ τοὺσ στρατιωτικοὺσ ἀγῶνασ καὶ λέγειν μελετῶν. ἐχρῆτο δὲ τῷ καλουμένῳ μὲν Ἀσιανῷ ζήλῳ τῶν λόγων, ἀνθοῦντι μάλιστα κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον, ἔχοντι δὲ πολλὴν ὁμοιότητα πρὸσ τὸν βίον αὐτοῦ, κομπώδη καὶ φρυαγματίαν ὄντα καὶ κενοῦ γαυριάματοσ καὶ φιλοτιμίασ ἀνωμάλου μεστόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION