Plutarch, Antony, chapter 18

(플루타르코스, Antony, chapter 18)

ἦν δὲ ὁρμὴ τοῖσ ἐπέκεινα στρατεύμασιν ἐντυχεῖν, ὧν Λέπιδοσ ἦρχε, φίλοσ εἶναι δοκῶν Ἀντωνίου καὶ πολλὰ τῆσ Καίσαροσ φιλίασ ἀπολελαυκέναι δἰ αὐτόν. ἐλθὼν δὲ καὶ παραστρατοπεδεύσασ πλησίον, ὡσ οὐθὲν ἀπήντα φιλάνθρωπον, ἔγνω παραβαλέσθαι. καὶ κόμη μὲν ἀτημελὴσ καὶ βαθὺσ πώγων μετὰ τὴν ἧτταν εὐθὺσ ἦν αὐτῷ καθειμένοσ, λαβὼν δὲ φαιὸν ἱμάτιον ἐγγὺσ προσῆγε τῷ χάρακι τοῦ Λεπίδου καὶ λέγειν ἤρξατο. πολλῶν δὲ καὶ πρὸσ τὴν ὄψιν ἐπικλωμένων καὶ τοῖσ λόγοισ ἀγομένων, δείσασ ὁ Λέπιδοσ τὰσ σάλπιγγασ ἐκέλευσε συνηχούσασ ἀφελέσθαι τὸ κατακούεσθαι τὸν Ἀντώνιον.

οἱ δὲ στρατιῶται μᾶλλον ᾤκτειραν καὶ διελέγοντο κρύφα, Λαίλιον καὶ Κλώδιον ἀποστείλαντεσ πρὸσ αὐτόν, ἐσθῆτασ λαβόντασ ἑταιρευομένων γυναικῶν, οἳ τὸν Ἀντώνιον ἐκέλευον ἐπιχειρεῖν θαρροῦντα τῷ χάρακι· πολλοὺσ γὰρ εἶναι δεξομένουσ καὶ τὸν Λέπιδον, εἰ βούλοιτο, κτενοῦντασ. Ἀντώνιοσ δὲ Λεπίδου μὲν οὐκ εἰάσεν ἅψασθαι, μεθ’ ἡμέραν δὲ τὸν στρατὸν ἔχων ἀπεπειρᾶτο τοῦ ποταμοῦ.

καὶ πρῶτοσ αὐτὸσ ἐμβὰσ ἐπορεύετο πρὸσ τὴν ἀντιπέρασ ὄχθην, ὁρῶν ἤδη πολλοὺσ τῶν Λεπίδου στρατιωτῶν τάσ τε χεῖρασ ὀρέγοντασ αὐτῷ καὶ τὸν χάρακα διασπῶντασ. εἰσελθὼν δὲ καὶ κρατήσασ ἁπάντων ἡμερώτατα Λεπίδῳ προσηνέχθη. πατέρα γὰρ προσηγόρευσεν αὐτὸν ἀσπασάμενοσ· καὶ τῷ μὲν ἔργῳ πάντων αὐτὸσ ἦν κύριοσ, ἐκείνῳ δ’ ὄνομα καὶ τιμὴν αὐτοκράτοροσ διετέλει φυλάττων. τοῦτο καὶ Πλάγκον αὐτῷ Μουνάτιον ἐποίησε προσθέσθαι, καθήμενον οὐ πρόσω μετὰ συχνῆσ δυνάμεωσ.

οὕτω δὲ μέγασ ἀρθεὶσ αὖθισ ὑπερέβαλε τὰσ Ἄλπεισ, εἰσ τὴν Ἰταλίαν ἄγων ἑπτακαίδεκα τέλη πεζῶν σὺν αὑτῷ καὶ μυρίουσ ἱππεῖσ· χωρὶσ δὲ φρουρὰν Γαλατίασ ἓξ τάγματα λελοίπει μετὰ Οὐαρίου τινὸσ τῶν συνήθων καὶ συμποτῶν, ὃν Κοτύλωνα προσηγόρευον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION