Plutarch, Antony, chapter 53

(플루타르코스, Antony, chapter 53)

ἐν δὲ Ῥώμῃ βουλομένησ Ὀκταου ασ πλεῦσαι πρὸσ Ἀντώνιον, ἐπέτρεψε Καῖσαρ, ὡσ οἱ πλείουσ λέγουσιν, οὐκ ἐκείνῃ χαριζόμενοσ, ἀλλ’ ὅπωσ περιυβρισθεῖσα καὶ καταμεληθεῖσα πρὸσ τὸν πόλεμον αἰτίαν εὐπρεπῆ παράσχοι. γενομένη δὲ ἐν Ἀθήναισ ἐδέξατο γράμματα παρὰ Ἀντωνίου κελεύοντοσ αὐτόθι προσμένειν καὶ τὰ περὶ τὴν ἀνάβασιν δηλοῦντοσ. ἡ δέ, καίπερ ἀχθομένη καὶ νοοῦσα τὴν πρόφασιν, ὅμωσ ἔγραψε πυνθανομένη ποῖ κελεύει πεμφθῆναι τὰ κομιζόμενα πρὸσ αὐτόν.

ἐκόμιζε δὲ πολλὴν μὲν ἐσθῆτα στρατιωτικήν, πολλὰ δὲ ὑποζύγια καὶ χρήματα καὶ δῶρα τοῖσ περὶ αὐτὸν ἡγεμόσι καὶ φίλοισ· ἐκτὸσ δὲ τούτων στρατιώτασ ἐπιλέκτουσ δισχιλίουσ εἰσ στρατηγικὰσ σπείρασ κεκοσμημένουσ ἐκπρεπέσι πανοπλίαισ. ταῦτα Νίγροσ τισ Ἀντωνίου φίλοσ ἀποσταλεὶσ παρ’ αὐτῆσ ἔφραζε, καὶ προσετίθει τοὺσ ἀξίουσ καὶ πρέποντασ ἐπαίνουσ. αἰσθομένη δὲ ἡ Κλεοπάτρα τὴν Ὀκταουίαν ὁμόσε χωροῦσαν αὑτῇ, καὶ φοβηθεῖσα μὴ τοῦ τρόπου τῇ σεμνότητι καὶ τῇ Καίσαροσ δυνάμει προσκτησαμένη τὸ καθ’ ἡδονὴν ὁμιλεῖν καὶ θεραπεύειν Ἀντώνιον ἄμαχοσ γένηται καὶ κρατήσῃ παντάπασι τοῦ ἀνδρόσ, ἐρᾶν αὐτὴ προσεποιεῖτο τοῦ Ἀντωνίου, καὶ τὸ σῶμα λεπταῖσ καθῄρει διαίταισ·

τὸ δὲ βλέμμα προσιόντοσ ἐκπεπληγμένον, ἀπερχομένου δὲ τηκόμενον καὶ ταπεινούμενον ὑπεφαίνετο. πραγματευομένη δὲ πολλάκισ ὀφθῆναι δακρύουσα ταχὺ τῶν δακρύων ἀφῄρει καὶ ἀπέκρυπτεν, ὡσ δὴ βουλομένη λανθάνειν ἐκεῖνον.

ἐπράττετο δὲ ταῦτα μέλλοντοσ τοῦ ἀνδρὸσ ἐκ Συρίασ ἀναβαίνειν πρὸσ τὸν Μῆδον. οἱ δὲ κόλακεσ σπουδάζοντεσ ὑπὲρ αὐτῆσ ἐλοιδόρουν τὸν Ἀντώνιον ὡσ σκληρὸν καὶ ἀπαθῆ καὶ παραπολλύντα γύναιον εἰσ ἕνα καὶ μόνον ἐκεῖνον ἀνηρτημένον. Ὀκταουίαν μὲν γὰρ πραγμάτων ἕνεκα διὰ τὸν ἀδελφὸν συνελθεῖν καὶ τὸ τῆσ γαμετῆσ ὄνομα καρποῦσθαι·

Κλεοπάτραν δὲ τοσούτων ἀνθρώπων βασιλεύουσαν ἐρωμένην Ἀντωνίου καλεῖσθαι, καὶ τοὔνομα τοῦτο μὴ φεύγειν μηδ’ ἀπαξιοῦν, ἑώσ ὁρᾶν ἐκεῖνον ἔξεστι καὶ συζῆν· ἀπελαυνομένην δὲ τούτου μὴ περιβιώσεσθαι. τέλοσ δ’ οὖν οὕτω τὸν ἄνθρωπον ἐξέτηξαν καὶ ἀπεθήλυναν, ὥστε δείσαντα μὴ Κλεοπάτρα πρόηται τὸν βίον, εἰσ Ἀλεξάνδρειαν ἐπανελθεῖν, τὸν δὲ Μῆδον εἰσ ὡρ́αν ἔτουσ ἀναβαλέσθαι, καίπερ ἐν στάσει τῶν Παρθικῶν εἶναι λεγομένων.

οὐ μὴν ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἀναβὰσ αὖθισ εἰσ φιλίαν προσηγάγετο, καὶ λαβὼν ἑνὶ τῶν ἐκ Κλεοπάτρασ υἱῶν γυναῖκα μίαν αὐτοῦ τῶν θυγατέρων ἔτι μικρὰν οὖσαν ἐγγυήσασ ἐπανῆλθεν, ἤδη πρὸσ τὸν ἐμφύλιον πόλεμον τετραμμένοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION