Plutarch, Antony, chapter 1

(플루타르코스, Antony, chapter 1)

Ἀντωνίου πάπποσ μὲν ἦν ὁ ῥήτωρ Ἀντώνιοσ, ὃν τῆσ Σύλλα γενόμενον στάσεωσ Μάριοσ ἀπέκτεινε, πατὴρ δὲ ὁ Κρητικὸσ ἐπικληθεὶσ Ἀντώνιοσ, οὐχ οὕτω μὲν εὐδόκιμοσ ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ ἀνὴρ οὐδὲ λαμπρόσ, εὐγνώμων δὲ καὶ χρηστόσ, ἄλλωσ τε καὶ πρὸσ τὰσ μεταδόσεισ ἐλευθέριοσ, ὡσ ἀφ’ ἑνὸσ ἄν τισ ἔργου καταμάθοι. κεκτημένοσ γὰρ οὐ πολλὰ καὶ διὰ τοῦτο τῇ φιλανθρωπίᾳ χρῆσθαι κωλυόμενοσ ὑπὸ τῆσ γυναικόσ, ἐπεί τισ ἀφίκετο τῶν συνήθων πρὸσ αὐτὸν ἀργυρίου δεόμενοσ, ἀργύριον μὲν οὐκ εἶχε, παιδαρίῳ δὲ προσέταξεν εἰσ ἀργυροῦν σκύφον ὕδωρ ἐμβαλόντι κομίσαι·

καὶ κομίσαντοσ, ὡσ ξύρεσθαι μέλλων κατέβρεχε τὰ γένεια. τοῦ δὲ παιδαρίου καθ’ ἑτέραν πρόφασιν ἐκποδὼν γενομένου, τὸν μὲν σκύφον ἔδωκε τῷ φίλῳ χρῆσθαι κελεύσασ, ζητήσεωσ δὲ πολλῆσ ἐν τοῖσ οἰκέταισ οὔσησ ὁρῶν χαλεπαίνουσαν τὴν γυναῖκα καὶ βουλομένην καθ’ ἕκαστον ἐξετάζειν ὡμολόγησε, συγγνώμην ἔχειν δεηθείσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION