Plutarch, Antony, chapter 70

(플루타르코스, Antony, chapter 70)

ὁ δὲ Τίμων ἦν Ἀθηναῖοσ, καὶ γέγονεν ἡλικίᾳ μάλιστα κατὰ τὸν Πελοποννησιακὸν πόλεμον, ὡσ ἐκ τῶν Ἀριστοφάνουσ καὶ Πλάτωνοσ δραμάτων λαβεῖν ἔστι. κωμῳδεῖται γὰρ ἐν ἐκείνοισ ὡσ δυσμενὴσ καὶ μισάνθρωποσ· ἐκκλίνων δὲ καὶ διωθούμενοσ ἅπασαν ἔντευξιν, Ἀλκιβιάδην, νέον ὄντα καὶ θρασύν, ἠσπάζετο καὶ κατεφίλει προθύμωσ. Ἀπημάντου δὲ θαυμάσαντοσ καὶ πυθομένου τὴν αἰτίαν, φιλεῖν ἔφη τὸν νεανίσκον εἰδὼσ ὅτι πολλῶν Ἀθηναίοισ κακῶν αἴτιοσ ἔσοιτο. τὸν δὲ Ἀπήμαντον μόνον ὡσ ὅμοιον αὐτῷ καὶ ζηλοῦντα τὴν δίαιταν ἔστιν ὅτε προσίετο·

"μὴ παρῆσ. λέγεται δὲ Ἀθηναίων ἐκκλησιαζόντων ἀναβὰσ ἐπὶ τὸ βῆμα ποιῆσαι σιωπὴν καὶ προσδοκίαν μεγάλην διὰ τὸ παράδοξον· εἶτα εἰπεῖν·

"ἔστι μοι μικρὸν οἰκόπεδον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ συκῆ τισ ἐν αὐτῷ πέφυκεν, ἐξ ἧσ ἤδη συχνοὶ τῶν πολιτῶν ἀπήγξαντο. "μέλλων οὖν οἰκοδομεῖν τὸν τόπον ἐβουλήθην δημοσίᾳ προειπεῖν, ἵνα, ἂν ἄρα τινὲσ ἐθέλωσιν ὑμῶν, πρὶν ἐκκοπῆναι τὴν συκῆν, ἀπάγξωνται. τελευτήσαντοσ δὲ αὐτοῦ καὶ ταφέντοσ Ἁλῆσι παρὰ τὴν θάλασσαν ὤλισθε τὰ προὔχοντα τοῦ αἰγιαλοῦ, καὶ τὸ κῦμα περιελθὸν ἄβατον καὶ ἀπροσπέλαστον ἀνθρώπῳ πεποίηκε τὸν τάφον. ἦν δ’ ἐπιγεγραμμένον·

ἐνθάδ’ ἀπορρήξασ ψυχὴν βαρυδαίμονα κεῖμαι. τοὔνομα δ’ οὐ πεύσεσθε, κακοὶ δὲ κακῶσ ἀπόλοισθε. καὶ τοῦτο μὲν αὐτὸν ἔτι ζῶντα πεποιηκέναι λέγουσι, τὸ δὲ περιφερόμενον Καλλιμάχειόν ἐστι· Τίμων μισάνθ ρωποσ ἐνοικέω. ἀλλὰ πάρελθε, οἰμώζειν εἴπασ πολλὰ πάρελθε μόνον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION