Plutarch, Antony, chapter 17 2:

(플루타르코스, Antony, chapter 17 2:)

φεύγοντι δὲ Ἀντωνίῳ πολλὰ συνέπιπτε τῶν ἀπόρων, ὁ δὲ λιμὸσ ἀπορώτατον. ἀλλὰ φύσει παρὰ τὰσ κακοπραγίασ ἐγίνετο βέλτιστοσ ἑαυτοῦ καὶ δυστυχῶν ὁμοιότατοσ ἦν ἀγαθῷ, κοινοῦ μὲν ὄντοσ τοῦ αἰσθάνεσθαι τῆσ ἀρετῆσ τοῖσ δἰ ἀπορίαν τινὰ σφαλλομένοισ, οὐ μὴν ἁπάντων ἃ ζηλοῦσι μιμεῖσθαι καὶ φεύγειν ἃ δυσχεραίνουσιν ἐρρωμένων ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐνίων τοῖσ ἔθεσιν ἐνδιδόντων ὑπὸ ἀσθενείασ καὶ θραυομένων τὸν λογισμόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION