Plutarch, Antony, chapter 66

(플루타르코스, Antony, chapter 66)

ἀρχομένου δὲ τοῦ ἀγῶνοσ ἐν χερσὶν εἶναι, ἐμβολαὶ μὲν οὐκ ἦσαν οὐδὲ ἀναρρήξεισ νεῶν, τῶν μὲν Ἀντωνίου διὰ βάροσ ῥύμην οὐκ ἐχουσῶν, ἣ μάλιστα ποιεῖ τὰσ τῶν ἐμβόλων πληγὰσ ἐνεργούσ, τῶν δὲ Καίσαροσ οὐ μόνον ἀντιπρῴρων συμφέρεσθαι πρὸσ χαλκώματα στερεὰ καὶ τραχέα φυλασσομένων, ἀλλὰ μηδὲ κατὰ πλευρὰν ἐμβολὰσ διδόναι θαρρουσῶν. ἀπεθραύοντο γὰρ τὰ ἔμβολα ῥᾳδίωσ ᾗ προσπέσοιε σκάφεσι τετραγώνων ξύλων μεγάλων σιδήρῳ συνηρμοσμένων πρὸσ ἄλληλα δεδεμένοισ.

ἦν οὖν πεζομαχίᾳ προσφερὴσ ὁ ἀγών· τὸ δὲ ἀληθέστερον εἰπεῖν, τειχομαχία. τρεῖσ γὰρ ἅμα καὶ τέσσαρεσ περὶ μίαν τῶν Ἀντωνίου συνείχοντο, γέρροισ καὶ δόρασι καὶ κοντοῖσ χρωμένων καὶ πυροβόλοισ· οἱ δὲ Ἀντωνίου καὶ καταπέλταισ ἀπὸ ξυλίνων πυργων ἔβαλλον. Ἀγρίππου δὲ θάτερον κέρασ εἰσ κύκλωσιν ἐκτείνοντοσ, ἀντανάγειν Ποπλικόλασ ἀναγκαζόμενοσ ἀπερρήγνυτο τῶν μέσων.

θορυβουμένων δὲ τούτων καὶ συμπλεκομένων τοῖσ περὶ τὸν Ἀρρούντιον, ἀκρίτου δὲ καὶ κοινῆσ ἔτι τῆσ ναυμαχίασ συνεστώσησ, αἰφνίδιον αἱ Κλεοπάτρασ ἑξήκοντα νῆεσ ὤφθησαν αἰρόμεναι πρὸσ ἀπόπλουν τὰ ἱστία καὶ διὰ μέσου φεύγουσαι τῶν μαχομένων· ἦσαν γὰρ ὀπίσω τεταγμέναι τῶν μεγάλων, καὶ διεκπίπτουσαι ταραχὴν ἐποίουν. οἱ δὲ ἐναντίοι θαυμάζοντεσ ἐθεῶντο, τῷ πνεύματι χρωμένασ ὁρῶντεσ καὶ ἐπεχούσασ πρὸσ τὴν Πελοπόννησον.

ἔνθα δὴ φανερὸν αὑτὸν Ἀντώνιοσ ἐποίησεν οὔτε ἄρχοντοσ οὔτε ἀνδρὸσ οὔτε ὅλωσ ἰδίοισ λογισμοῖσ διοικούμενον, ἀλλ’ ὅπερ τισ παίζων εἶπε, τὴν ψυχὴν τοῦ ἐρῶντοσ ἐν ἀλλοτρίῳ σώματι ζῆν, ἑλκόμενοσ ὑπὸ τῆσ γυναικὸσ ὥσπερ συμπεφυκὼσ καὶ συμμεταφερόμενοσ. οὐ γὰρ ἔφθη τὴν ἐκείνησ ἰδὼν ναῦν ἀποπλέουσαν, καὶ πάντων ἐκλαθόμενοσ καὶ προδοὺσ καὶ ἀποδρὰσ τοὺσ ὑπὲρ αὐτοῦ μαχομένουσ καὶ θνήσκοντασ, εἰσ πεντήρη μετεμβάσ, Ἀλεξᾶ τοῦ Σύρου καὶ Σκελλίου μόνων αὐτῷ συνεμβάντων, ἐδίωκε τὴν ἀπολωλεκυῖαν ἤδη καὶ προσαπολοῦσαν αὐτόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION