헬라어 텍스트

Plutarch, Antony, chapter 17

(플루타르코스, Antony, chapter 17)

τῶν δ’ ἐν τῇ πόλει Κικέρων μέγιστον δυνάμενοσ, καὶ παροξύνων ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ἅπαντασ ἀνθρώπουσ, τέλοσ ἔπεισε τὴν βουλὴν ἐκεῖνον μὲν πολέμιον ψηφίσασθαι, Καίσαρι δὲ ῥαβδουχίαν πέμψαι καὶ στρατηγικὰ κόσμια, Πάνσαν δὲ καὶ Ἵρτιον ἀποστέλλειν ἐξελῶντασ Ἀντώνιον ἐκ τῆσ Ἰταλίασ. οὗτοι δὲ ἦσαν ὕπατοι τότε· καὶ συμβαλόντεσ Ἀντωνίῳ περὶ πόλιν Μυτίνην, Καίσαροσ παρόντοσ καὶ συμμαχομένου, τοὺσ μὲν πολεμίουσ ἐνίκων, αὐτοὶ δὲ ἀπέθανον. φεύγοντι δὲ Ἀντωνίῳ πολλὰ συνέπιπτε τῶν ἀπόρων, ὁ δὲ λιμὸσ ἀπορώτατον.

ἀλλὰ φύσει παρὰ τὰσ κακοπραγίασ ἐγίνετο βέλτιστοσ ἑαυτοῦ καὶ δυστυχῶν ὁμοιότατοσ ἦν ἀγαθῷ, κοινοῦ μὲν ὄντοσ τοῦ αἰσθάνεσθαι τῆσ ἀρετῆσ τοῖσ δἰ ἀπορίαν τινὰ σφαλλομένοισ, οὐ μὴν ἁπάντων ἃ ζηλοῦσι μιμεῖσθαι καὶ φεύγειν ἃ δυσχεραίνουσιν ἐρρωμένων ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐνίων τοῖσ ἔθεσιν ἐνδιδόντων ὑπὸ ἀσθενείασ καὶ θραυομένων τὸν λογισμόν. ὁ δ’ οὖν Ἀντώνιοσ τότε θαυμαστὸν ἦν παράδειγμα τοῖσ στρατιώταισ, ἀπὸ τρυφῆσ τοσαύτησ καὶ πολυτελείασ ὕδωρ τε πίνων διεφθαρμένον εὐκόλωσ, καὶ καρποὺσ ἀγρίουσ καὶ ῥίζασ προσφερόμενοσ.

ἐβρώθη δὲ καὶ φλοιόσ, ὡσ λέγεται, καὶ ζῴων ἀγεύστων πρότερον ἥψαντο τὰσ Ἄλπεισ ὑπερβάλλοντεσ.