Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑπακούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὑπακούω ὑπακούσομαι

Structure: ὑπ (Prefix) + ἀκού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (absolute) to listen, hearken, give ear
  2. to make answer when called
  3. (with the genitive of object) to listen or hearken to, give ear to, attend to

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπακούω ὑπακούεις ὑπακούει
Dual ὑπακούετον ὑπακούετον
Plural ὑπακούομεν ὑπακούετε ὑπακούουσιν*
SubjunctiveSingular ὑπακούω ὑπακούῃς ὑπακούῃ
Dual ὑπακούητον ὑπακούητον
Plural ὑπακούωμεν ὑπακούητε ὑπακούωσιν*
OptativeSingular ὑπακούοιμι ὑπακούοις ὑπακούοι
Dual ὑπακούοιτον ὑπακουοίτην
Plural ὑπακούοιμεν ὑπακούοιτε ὑπακούοιεν
ImperativeSingular ὑπάκουε ὑπακουέτω
Dual ὑπακούετον ὑπακουέτων
Plural ὑπακούετε ὑπακουόντων, ὑπακουέτωσαν
Infinitive ὑπακούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπακουων ὑπακουοντος ὑπακουουσα ὑπακουουσης ὑπακουον ὑπακουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπακούομαι ὑπακούει, ὑπακούῃ ὑπακούεται
Dual ὑπακούεσθον ὑπακούεσθον
Plural ὑπακουόμεθα ὑπακούεσθε ὑπακούονται
SubjunctiveSingular ὑπακούωμαι ὑπακούῃ ὑπακούηται
Dual ὑπακούησθον ὑπακούησθον
Plural ὑπακουώμεθα ὑπακούησθε ὑπακούωνται
OptativeSingular ὑπακουοίμην ὑπακούοιο ὑπακούοιτο
Dual ὑπακούοισθον ὑπακουοίσθην
Plural ὑπακουοίμεθα ὑπακούοισθε ὑπακούοιντο
ImperativeSingular ὑπακούου ὑπακουέσθω
Dual ὑπακούεσθον ὑπακουέσθων
Plural ὑπακούεσθε ὑπακουέσθων, ὑπακουέσθωσαν
Infinitive ὑπακούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑπακουομενος ὑπακουομενου ὑπακουομενη ὑπακουομενης ὑπακουομενον ὑπακουομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐχ ὑπακουόντων δ’ ἐκείνων, εἰ μὴ καὶ τὴν ἀρχὴν τῆσ θαλάττησ ἀφήσουσιν, οὕτωσ ἀπέστησαν. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 32 3:2)
  • τοῦ Ἀρχίου δύο κόπτειν τὴν αὔλειον ἀπεσταλμένουσ σπουδῇ πρὸσ Χάρωνα, καὶ κελεύειν ἀνοίγειν καὶ ἀγανακτεῖν, βράδιον ὑπακουόντων. (Plutarch, De genio Socratis, section 27 1:1)
  • ἀλλ’ ὑπεριδὼν καὶ τὰ φύσει πεφυκότα καὶ τὰ θεῖα πράγματα καὶ τὰσ ἀνθρωπίνασ διανοίασ ὁδὸν μὲν διὰ τῆσ θαλάττησ ἐποιήσατο, πλοῦν δὲ διὰ τῆσ γῆσ ἠνάγκασε γενέσθαι, ζεύξασ μὲν τὸν Ἑλλήσποντον, διορύξασ δὲ τὸν Ἄθω, ὑφισταμένου οὐδενόσ, ἀλλὰ τῶν μὲν ἀκόντων ὑπακουόντων, τῶν δὲ ἑκόντων προδιδόντων. (Lysias, Speeches, 37:1)
  • ἀντὶ γὰρ δειλῶν καὶ ἀδυνάτων καὶ ἄλλοισ ὑπακουόντων πρωτεύειν ἐποίησεν ἐν τοῖσ Ἕλλησι καὶ τῆσ ἡγεμονίασ ἀντιποιεῖσθαι. (Dio, Chrysostom, Orationes, 6:5)
  • τῶν δὲ περὶ τὸν Πευκέστην οὐχ ὑπακουόντων, ἀλλὰ καὶ τοὐναντίον πορρωτέρω τὴν ἀποχώρησιν ποιουμένων ἐπί τινα τόπον, ἅμα δὲ καὶ νυκτὸσ καταλαμβανούσησ ἠναγκάσθη συνεῖξαι τῷ καιρῷ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 43 3:1)

Synonyms

  1. to listen

  2. to make answer when called

  3. to listen or hearken to

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION