Hellas Alive Dictionary - καταλειπω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

καταλείπω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: καταλείπω καταλείψω καταλέλοιπα

Structure: κατα (Prefix) + λείπ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: fut. mid. in pass. sense

Sense

to leave behind
to leave as an inheritance
(in middle voice) to leave in a certain state

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	καταλείπω	καταλείπεις	καταλείπει
	Dual		καταλείπετον	καταλείπετον
	Plural	καταλείπομεν	καταλείπετε	καταλείπουσιν*
Subjunctive	Singular	καταλείπω	καταλείπῃς	καταλείπῃ
	Dual		καταλείπητον	καταλείπητον
	Plural	καταλείπωμεν	καταλείπητε	καταλείπωσιν*
Optative	Singular	καταλείποιμι	καταλείποις	καταλείποι
	Dual		καταλείποιτον	καταλειποίτην
	Plural	καταλείποιμεν	καταλείποιτε	καταλείποιεν
Imperative	Singular		καταλείπε	καταλειπέτω
	Dual		καταλείπετον	καταλειπέτων
	Plural		καταλείπετε	καταλειπόντων, καταλειπέτωσαν
Infinitive		καταλείπειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		καταλειπων καταλειποντος	καταλειπουσα καταλειπουσης	καταλειπον καταλειποντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	καταλείπομαι	καταλείπει, καταλείπῃ	καταλείπεται
	Dual		καταλείπεσθον	καταλείπεσθον
	Plural	καταλειπόμεθα	καταλείπεσθε	καταλείπονται
Subjunctive	Singular	καταλείπωμαι	καταλείπῃ	καταλείπηται
	Dual		καταλείπησθον	καταλείπησθον
	Plural	καταλειπώμεθα	καταλείπησθε	καταλείπωνται
Optative	Singular	καταλειποίμην	καταλείποιο	καταλείποιτο
	Dual		καταλείποισθον	καταλειποίσθην
	Plural	καταλειποίμεθα	καταλείποισθε	καταλείποιντο
Imperative	Singular		καταλείπου	καταλειπέσθω
	Dual		καταλείπεσθον	καταλειπέσθων
	Plural		καταλείπεσθε	καταλειπέσθων, καταλειπέσθωσαν
Infinitive		καταλείπεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		καταλειπομενος καταλειπομενου	καταλειπομενη καταλειπομενης	καταλειπομενον καταλειπομενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	καταλείψω	καταλείψεις	καταλείψει
	Dual		καταλείψετον	καταλείψετον
	Plural	καταλείψομεν	καταλείψετε	καταλείψουσιν*
Optative	Singular	καταλείψοιμι	καταλείψοις	καταλείψοι
	Dual		καταλείψοιτον	καταλειψοίτην
	Plural	καταλείψοιμεν	καταλείψοιτε	καταλείψοιεν
Infinitive		καταλείψειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		καταλειψων καταλειψοντος	καταλειψουσα καταλειψουσης	καταλειψον καταλειψοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	καταλείψομαι	καταλείψει, καταλείψῃ	καταλείψεται
	Dual		καταλείψεσθον	καταλείψεσθον
	Plural	καταλειψόμεθα	καταλείψεσθε	καταλείψονται
Optative	Singular	καταλειψοίμην	καταλείψοιο	καταλείψοιτο
	Dual		καταλείψοισθον	καταλειψοίσθην
	Plural	καταλειψοίμεθα	καταλείψοισθε	καταλείψοιντο
Infinitive		καταλείψεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		καταλειψομενος καταλειψομενου	καταλειψομενη καταλειψομενης	καταλειψομενον καταλειψομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κατέλειπον	κατέλειπες	κατέλειπεν*
	Dual		κατελείπετον	κατελειπέτην
	Plural	κατελείπομεν	κατελείπετε	κατέλειπον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κατελειπόμην	κατελείπου	κατελείπετο
	Dual		κατελείπεσθον	κατελειπέσθην
	Plural	κατελειπόμεθα	κατελείπεσθε	κατελείποντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

ταῖσ δὲ γυναιξὶ ταῖσ γαμεταῖσ μὴ συμφιλοσοφεῖν τοὺσ Βραχμᾶνασ, εἰ μὲν μοχθηραὶ γένοιντο, ἵνα μή τι τῶν οὐ θεμιτῶν ἐκφέροιεν εἰσ τοὺσ βεβήλουσ εἰ δὲ σπουδαῖαι, μὴ καταλείποιεν αὐτούσ. (Strabo, Geography, book 15, chapter 1 118:12)
Σαοῦλοσ τοίνυν τοῦτο ἐποίησεν ἐπιδείξασ ὅτι πάντασ μὲν προσήκει τῆσ μετὰ τὸν θάνατον εὐφημίασ γλιχομένουσ ταῦτα ποιεῖν, ἐξ ὧν ἂν αὑτοῖσ ταύτην καταλείποιεν, μάλιστα δὲ τοὺσ βασιλέασ, ὡσ οὐκ ἐξὸν αὐτοῖσ διὰ τὸ μέγεθοσ τῆσ ἀρχῆσ οὐ μόνον οὐ κακοῖσ εἶναι περὶ τοὺσ ἀρχομένουσ, ἀλλ’ οὐδὲ μετρίωσ χρηστοῖσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 6 441:1)
τούτουσ δ’ ἀπαγγέλλειν, ὅτι καταλείποιεν ἐν Ῥηγίῳ πεντήρεισ Ῥωμαϊκὰσ πλεούσασ ἐπ’ Ἀπολλωνίασ καὶ πρὸσ Σκερδιλαί̈δαν. (Polybius, Histories, book 5, chapter 110 3:1)

Synonyms

to leave behind
- ὑπολιμπάνω (to leave behind)
- ἐγκαταλείπω (to leave behind)
- ἐλλείπω (to leave in, leave behind)
- ἐπιλείπω (to leave behind)
- ἀπολείπω (to leave over or behind, to leave behind one)
- ὑπολείπω (to leave behind one, to leave, against oneself)
- ἀπολείπω (to leave behind, to distance, to surpass)
- ἀπαλλάσσω (to leave)
- παρακαταλείπω (to leave with)
- λείπω (I leave)
- ἀπολιμπάνω (to leave)
- ἀπολείπω (to leave off)
- ἐκφορέω (to carry quite out, leave none behind)
to leave as an inheritance
- ἀπαλλάσσω (to leave)
- ἀπολείπω (to leave off)
- ἀπολιμπάνω (to leave)
- λείπω (I leave)
- παρακαταλείπω (to leave with)

ἀποδείκνῡμι (I demonstrate)
καταφεύγω (to flee for refuge)
αὐτόβουλος (self-willing)
παραδίδωμι (to give or hand over to another)
χάρτης (sheet of paper)
ἐπιδίδωμι (to give besides)
συντριήραρχος (a partner in the equipment of a trireme)
ἀποδίδωμι (to give up or back)
ἡμικλήριον (half the inheritance)
συνεπίτροπος (a joint guardian)
ὀνήτωρ ()
ἀφῑ́ημι (to send forth)
χαρίζομαι (to grant as a favor)
γηροβοσκός (feeding or tending in old age)
παρέχομαι (to go by)
πίστωμα (an assurance)
σύμφημι (to assent)
εὔγνωστος (well-known)
ἀντέρως (return-love)
ἀντερῶ (to speak against)
συνέφηβος (at the age of youth together)
Πυθόνικος ()
ἀσπάζομαι (to welcome kindly)
μετοικία (change of abode)
εἰσέρχομαι (to go into)
κυνίσκος (a young dog)
πραγμάτιον (a trifling matter)
καταγγέλλω (to denounce)
ἐπονομάζω (to give a surname)
παρακελεύομαι (to order)

Derived

ἀπολείπω (to leave over or behind, to leave behind one, to leave hold of)
διαλείπω (to leave an interval between, a gap had been left, having left an interval of)
ἐγκαταλείπω (to leave behind, to leave in the lurch, to leave out)
ἐκλείπω (I leave out, pass over, I forsake)
ἐλλείπω (to leave in, leave behind, to leave out)
ἐπιλείπω (to leave behind, to leave untouched, to fail)
λείπω (I leave, I leave alone, release)
παρακαταλείπω (to leave with)
παραλείπω (I pass over, pass by, I leave out)
περιλείπομαι (to be left remaining, remain over, survive)
προαπολείπω (to fail before, in comparison of)
προλείπω (to go forth and leave, to leave behind, forsake)
προσκαταλείπω (to leave besides as a legacy, to lose besides)
προσλείπω (to be lacking)
συγκαταλείπω (to leave together, to leave a joint)
ὑπολείπω (to leave remaining, to fail, to be left remaining)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

καταλείπω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to leave behind

to leave as an inheritance

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

καταλείπω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to leave behind

to leave as an inheritance

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어