Ancient Greek-English Dictionary Language

καταλείπω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: καταλείπω καταλείψω καταλέλοιπα

Structure: κατα (Prefix) + λείπ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: fut. mid. in pass. sense

Sense

  1. to leave behind
  2. to leave as an inheritance
  3. (in middle voice) to leave in a certain state

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείπω καταλείπεις καταλείπει
Dual καταλείπετον καταλείπετον
Plural καταλείπομεν καταλείπετε καταλείπουσιν*
SubjunctiveSingular καταλείπω καταλείπῃς καταλείπῃ
Dual καταλείπητον καταλείπητον
Plural καταλείπωμεν καταλείπητε καταλείπωσιν*
OptativeSingular καταλείποιμι καταλείποις καταλείποι
Dual καταλείποιτον καταλειποίτην
Plural καταλείποιμεν καταλείποιτε καταλείποιεν
ImperativeSingular καταλείπε καταλειπέτω
Dual καταλείπετον καταλειπέτων
Plural καταλείπετε καταλειπόντων, καταλειπέτωσαν
Infinitive καταλείπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειπων καταλειποντος καταλειπουσα καταλειπουσης καταλειπον καταλειποντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείπομαι καταλείπει, καταλείπῃ καταλείπεται
Dual καταλείπεσθον καταλείπεσθον
Plural καταλειπόμεθα καταλείπεσθε καταλείπονται
SubjunctiveSingular καταλείπωμαι καταλείπῃ καταλείπηται
Dual καταλείπησθον καταλείπησθον
Plural καταλειπώμεθα καταλείπησθε καταλείπωνται
OptativeSingular καταλειποίμην καταλείποιο καταλείποιτο
Dual καταλείποισθον καταλειποίσθην
Plural καταλειποίμεθα καταλείποισθε καταλείποιντο
ImperativeSingular καταλείπου καταλειπέσθω
Dual καταλείπεσθον καταλειπέσθων
Plural καταλείπεσθε καταλειπέσθων, καταλειπέσθωσαν
Infinitive καταλείπεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειπομενος καταλειπομενου καταλειπομενη καταλειπομενης καταλειπομενον καταλειπομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείψω καταλείψεις καταλείψει
Dual καταλείψετον καταλείψετον
Plural καταλείψομεν καταλείψετε καταλείψουσιν*
OptativeSingular καταλείψοιμι καταλείψοις καταλείψοι
Dual καταλείψοιτον καταλειψοίτην
Plural καταλείψοιμεν καταλείψοιτε καταλείψοιεν
Infinitive καταλείψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειψων καταλειψοντος καταλειψουσα καταλειψουσης καταλειψον καταλειψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείψομαι καταλείψει, καταλείψῃ καταλείψεται
Dual καταλείψεσθον καταλείψεσθον
Plural καταλειψόμεθα καταλείψεσθε καταλείψονται
OptativeSingular καταλειψοίμην καταλείψοιο καταλείψοιτο
Dual καταλείψοισθον καταλειψοίσθην
Plural καταλειψοίμεθα καταλείψοισθε καταλείψοιντο
Infinitive καταλείψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειψομενος καταλειψομενου καταλειψομενη καταλειψομενης καταλειψομενον καταλειψομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μηδὲ δόμον ποιῶν ἀνεπίξεστον καταλείπειν, μή τοι ἐφεζομένη κρώξῃ λακέρυζα κορώνη. (Hesiod, Works and Days, Book WD 89:1)
  • εἶτ’ αὖ πάλιν αὖθισ ἀνιστάμενον συμψῆσαι, καὶ προνοεῖσθαι εἴδωλον τοῖσιν ἐρασταῖσιν τῆσ ἥβησ μὴ καταλείπειν. (Aristophanes, Clouds, Agon, epirrheme7)
  • ἐκδηλότατα δὲ αὐτοῦ καὶ χαρακτηρικώτατά ἐστι τό τε πειρᾶσθαι δι’ ἐλαχίστων ὀνομάτων πλεῖστα σημαίνειν πράγματα καὶ πολλὰ συντιθέναι νοήματα εἰσ ἕν, καὶ τὸ ἔτι προσδεχόμενόν τι τὸν ἀκροατὴν ἀκούσεσθαι καταλείπειν· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 24 3:2)
  • οὐκ ἔνεστι βοηθείαισ χρωμένουσ οὐδὲν τῶν δεόντων ποτὲ πρᾶξαι, ἀλλὰ κατασκευάσαντασ δεῖ δύναμιν, καὶ τροφὴν ταύτῃ πορίσαντασ καὶ ταμίασ καὶ δημοσίουσ, καὶ ὅπωσ ἔνι τὴν τῶν χρημάτων φυλακὴν ἀκριβεστάτην γενέσθαι, οὕτω ποιήσαντασ, τὸν μὲν τῶν χρημάτων λόγον παρὰ τούτων λαμβάνειν, τὸν δὲ τῶν ἔργων παρὰ τοῦ στρατηγοῦ, καὶ μηδεμίαν πρόφασιν τοῦ πλεῖν ἄλλοσε ἢ πράττειν ἄλλο τι τῷ στρατηγῷ καταλείπειν. (Demosthenes, Speeches, 25:2)
  • θιγεῖν ἀλλ’ ἀφῆκεν, οὕτω τὸν κόλακα τοῖσ τοῦ φίλου σκευοποιούμενον καὶ ἀναπλαττόμενον ἐπισήμοισ καὶ συμβόλοισ μόνην τὴν παρρησίαν ὥσπερ ἐξαίρετον βάσταγμα φιλίασ βριθὺ μέγα στιβαρὸν καταλείπειν ἄθικτον καὶ ἀμίμητον. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 17 1:1)
  • ὥστε συμβαίνειν αὐτοῖσ δυοῖν τὸ ἕτερον, ἢ περὶ τῶν ἔξωθεν διαβολῶν ἀπο[λογου]μένοισ τῆσ [περὶ το]ῦ πράγματοσ [ἀπολογία]σ ἀπολελ[εῖφθαι, ἢ] μὴ μεμνη[μένοισ] τῶν προκ[ατηγορηθ]έντων, ο[ἰήσι]ν καταλείπ[ειν παρ]ὰ τοῖσ δικαστ[αῖσ ὅτι] ἀληθῆ ἐστιν [τὰ εἰρ]ημένα. (Hyperides, Speeches, 16:2)

Synonyms

  1. to leave behind

  2. to leave as an inheritance

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION