뜻

2. 탈출하다, 도망치다
4. 호소하다, 항소하다, 도움을 요청하다

1. to flee for refuge, to flee for refuge, to flee and take refuge, to flee for protection
2. to escape
3. to have recourse to
4. to fall back upon, appeal to

예문

• ἠλέουν οὖν οἱ Βοιωτοὶ τὴν παῖδα καὶ τοῖσ νεανίαισ ἠγανάκτουν οἱ δὲ ταῦτα πυθόμενοι εἰσ Ὀρχομενὸν καταφεύγουσιν. (Plutarch, Amatoriae narrationes, chapter 4 5:1)

  (플루타르코스, Amatoriae narrationes, chapter 4 5:1)

• φοβοῦνται τοὺσ θεοὺσ καὶ καταφεύγουσιν ἐπὶ τοὺσ θεοὺσ , κολακεύουσι καὶ λοιδοροῦσιν, εὔχονται καὶ καταμέμφονται. (Plutarch, De superstitione, section 6 4:4)

  (플루타르코스, De superstitione, section 6 4:4)

• οὐδὲν θαυμαστόν, οὐκ ἔχοντεσ γὰρ ἑτέραν ἡδονὴν ταύτησ καλλίω οὐδὲ μᾶλλον εὐχερῆ καταφεύγουσιν εἰκότωσ ἐπὶ τὸν οἶνον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 4 1:2)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 4 1:2)

• διὸ καὶ ὅταν ἀμφισβητῶσιν, ἐπὶ τὸν δικαστὴν καταφεύγουσιν· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 53:3)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 53:3)

• οὐδ’ εἰ ἄγευστοι οὗτοι ὄντεσ ἡδονῆσ εἰλικρινοῦσ καὶ ἐλευθερίου ἐπὶ τὰσ σωματικὰσ καταφεύγουσιν, διὰ τοῦτο ταύτασ οἰητέον αἱρετωτέρασ εἶναι· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 79:3)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 79:3)

유사 형태

• καταφεύγειν (39)
• καταφεύγει (19)
• καταφεύγουσι (13)
• καταφεύγων (6)
• καταφεύξεται (6)
• καταφεύγοντα (5)
• καταφεύγομεν (3)
• καταφεύγω (3)
• καταφεύγεις (3)
• καταφεύξεσθε (2)
• καταφεύγῃς (2)
• καταφεύγῃ (2)
• καταφευκτέον (2)
• καταφεύγοι (1)
• καταφεύγετε (1)
• καταφεύγουσα (1)
• καταφεύγωσιν (1)
• καταφεύγοιεν (1)
• καταφεύγωσι (1)
• καταφεῦγον (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.