- αὐτοὶ δὲ οἱ μέχρι θανάτου τὸν Θεὸν ἐσχηκότες, παντελῆ σωτηρίας ἀπόλαυσιν εἰληφότες, ἀνέζευξαν ἐκ τῆς πόλεως παντοίοις εὐωδεστάτοις ἄνθεσι κατεστεμμένοι μετ᾿ εὐφροσύνης καὶ βοῆς, ἐν αἴνοις καὶ παμμελέσιν ὕμνοις εὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ τῶν πατέρων αὐτῶν αἰωνίῳ σωτῆρι τοῦ Ἰσραήλ. (Septuagint, Liber Maccabees III 7:16)
(70인역 성경, Liber Maccabees III 7:16)
- σωφροσύνη δ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ ἣν ἀνόρεκτοι γίνονται περὶ τὰς ἀπολαύσεις τῶν φαύλων ἡδονῶν. (Aristotle, Virtues and Vices 9:2)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 9:2)
- ἀκράτεια δ ἐστὶ κακία τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ ἣν παρασύρουσι τῇ ἀλογίᾳ τὴν ἐπιθυμίαν ὠθοῦσαν ἐπὶ τὰς τῶν φαύλων ἡδονῶν ἀπολαύσεις. (Aristotle, Virtues and Vices 12:4)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 12:4)
- σωφροσύνης δ ἐστὶ τὸ μὴ θαυμάζειν τὰς ἀπολαύσεις τῶν σωματικῶν ἡδονῶν, καὶ τὸ εἶναι πάσης ἀπολαύσεως αἰσχρᾶς ἡδονῆς ἀνόρεκτον, καὶ τὸ φοβεῖσθαι καὶ τὴν δικαίαν ἄδειαν, καὶ τὸ τετάσθαι περὶ τὸν βίον ὁμοίως ἔν τε μικροῖς καὶ μεγάλοις. (Aristotle, Virtues and Vices 20:2)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 20:2)
- ἀλλὰ τῶν τοιούτων καὶ τηλικούτων ἃ θεοὶ χαρίζονται δώρων καὶ ἀγαθῶν οὐκ ἔστιν ἀπόλαυσις οὐδὲ χρῆσις ὀρθὴ δίχα νόμου καὶ δίκης καὶ ἄρχοντος. (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 6:1)
(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 6:1)
- ἀπόλαυσις μέν γε οὐδὲ ὄναρ τῶν ἡδέων, ἀλλὰ δόξα μόνη καὶ πορφυρὶς χρυσῷ ποικίλη καὶ ταινία λευκὴ περὶ τῷ μετώπῳ καὶ δορυφόροι προϊόντες, τὰ δ᾿ ἄλλα κάματος ἀφόρητος καὶ ἀηδία πολλή, καὶ ἢ χρηματίζειν δεῖ τοῖς παρα τῶν πολεμίων ἥκουσιν ἢ δικάζειν ἢ καταπέμπειν τοῖς ὑπηκόοις ἐπιτάγματα, καὶ ἤτοι ἀφέστηκέ τι ἔθνος ἢ ἐπελαύνουσί τινες τῶν ἔξω τῆς ἀρχῆς. (Lucian, 67:2)
(루키아노스, 67:2)
- ἢν δὲ καὶ ὅτι μάλιστα ἐπὶ πλεῖστον παραμείνῃ, τίς ἔτι ἀπόλαυσις ἀναισθήτῳ αὐτῷ γενομένῳ· (Lucian, 69:1)
(루키아노스, 69:1)
- ἡ γὰρ ἀπόλαυσις δήπου μετ ἐπιθυμίας πρῶτον, ἔπειτα μεθ ἡδονῆς. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 21)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 21)
- "Σύρους μὲν γὰρ Μῆδοι μετὰ τῶν μεγίστων κινδύνων ἀφείλαντο τὴν βασιλείαν οὐκ ἄλλου τινὸς ἕνεκα ἢ τοῦ κυριεῦσαι τῆς Σύρων ἐξουσίας, Μήδους δὲ Πέρσαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν αὕτη δ ἐστὶν ἡ τῶν σωματικῶν ἡδονῶν ἀπόλαυσις. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 657)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 657)