- αὐτοὶ δὲ οἱ μέχρι θανάτου τὸν Θεὸν ἐσχηκότεσ, παντελῆ σωτηρίασ ἀπόλαυσιν εἰληφότεσ, ἀνέζευξαν ἐκ τῆσ πόλεωσ παντοίοισ εὐωδεστάτοισ ἄνθεσι κατεστεμμένοι μετ̓ εὐφροσύνησ καὶ βοῆσ, ἐν αἴνοισ καὶ παμμελέσιν ὕμνοισ εὐχαριστοῦντεσ τῷ Θεῷ τῶν πατέρων αὐτῶν αἰωνίῳ σωτῆρι τοῦ Ἰσραήλ. (Septuagint, Liber Maccabees III 7:16)
(70인역 성경, Liber Maccabees III 7:16)
- σωφροσύνη δ’ ἐστὶν ἀρετὴ τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ’ ἣν ἀνόρεκτοι γίνονται περὶ τὰσ ἀπολαύσεισ τῶν φαύλων ἡδονῶν. (Aristotle, Virtues and Vices 9:2)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 9:2)
- ἀκράτεια δ’ ἐστὶ κακία τοῦ ἐπιθυμητικοῦ, καθ’ ἣν παρασύρουσι τῇ ἀλογίᾳ τὴν ἐπιθυμίαν ὠθοῦσαν ἐπὶ τὰσ τῶν φαύλων ἡδονῶν ἀπολαύσεισ. (Aristotle, Virtues and Vices 12:4)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 12:4)
- σωφροσύνησ δ’ ἐστὶ τὸ μὴ θαυμάζειν τὰσ ἀπολαύσεισ τῶν σωματικῶν ἡδονῶν, καὶ τὸ εἶναι πάσησ ἀπολαύσεωσ αἰσχρᾶσ ἡδονῆσ ἀνόρεκτον, καὶ τὸ φοβεῖσθαι καὶ τὴν δικαίαν ἄδειαν, καὶ τὸ τετάσθαι περὶ τὸν βίον ὁμοίωσ ἔν τε μικροῖσ καὶ μεγάλοισ. (Aristotle, Virtues and Vices 20:2)
(아리스토텔레스, Virtues and Vices 20:2)
- ἀλλὰ τῶν τοιούτων καὶ τηλικούτων ἃ θεοὶ χαρίζονται δώρων καὶ ἀγαθῶν οὐκ ἔστιν ἀπόλαυσισ οὐδὲ χρῆσισ ὀρθὴ δίχα νόμου καὶ δίκησ καὶ ἄρχοντοσ. (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 6:1)
(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 3 6:1)
- ἀπόλαυσισ μέν γε οὐδὲ ὄναρ τῶν ἡδέων, ἀλλὰ δόξα μόνη καὶ πορφυρὶσ χρυσῷ ποικίλη καὶ ταινία λευκὴ περὶ τῷ μετώπῳ καὶ δορυφόροι προϊόντεσ, τὰ δ̓ ἄλλα κάματοσ ἀφόρητοσ καὶ ἀηδία πολλή, καὶ ἢ χρηματίζειν δεῖ τοῖσ παρα τῶν πολεμίων ἥκουσιν ἢ δικάζειν ἢ καταπέμπειν τοῖσ ὑπηκόοισ ἐπιτάγματα, καὶ ἤτοι ἀφέστηκέ τι ἔθνοσ ἢ ἐπελαύνουσί τινεσ τῶν ἔξω τῆσ ἀρχῆσ. (Lucian, 67:2)
(루키아노스, 67:2)
- ἢν δὲ καὶ ὅτι μάλιστα ἐπὶ πλεῖστον παραμείνῃ, τίσ ἔτι ἀπόλαυσισ ἀναισθήτῳ αὐτῷ γενομένῳ; (Lucian, 69:1)
(루키아노스, 69:1)
- ἡ γὰρ ἀπόλαυσισ δήπου μετ’ ἐπιθυμίασ πρῶτον, ἔπειτα μεθ’ ἡδονῆσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 21)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 21)
- "Σύρουσ μὲν γὰρ Μῆδοι μετὰ τῶν μεγίστων κινδύνων ἀφείλαντο τὴν βασιλείαν οὐκ ἄλλου τινὸσ ἕνεκα ἢ τοῦ κυριεῦσαι τῆσ Σύρων ἐξουσίασ, Μήδουσ δὲ Πέρσαι διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν αὕτη δ’ ἐστὶν ἡ τῶν σωματικῶν ἡδονῶν ἀπόλαυσισ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 657)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 657)