- πῶσ οὖν οὐ παναρμόνιόν τι χρῆμα ὄρχησισ, θήγουσα μὲν τὴν ψυχήν, ἀσκοῦσα δὲ καὶ τὸ σῶμα, τέρπουσα δὲ τοὺσ ὁρῶντασ, διδάσκουσα δὲ πολλὰ τῶν πάλαι ὑπ’ αὐλοῖσ καὶ κυμβάλοισ καὶ μελῶν εὐρυθμίᾳ καὶ κηλήσει διά τε ὀφθαλμῶν καὶ ἀκοῆσ ; (Lucian, De saltatione, (no name) 72:1)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 72:1)
- τὸ δεύτερον δὲ τῷ με κηλήσεισ τρόπῳ; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 48 1:6)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 48 1:6)
- καὶ συναρμοσθέντοσ, εἰκὸσ μέν ἐστι μηδὲ Πυθαγόρανἀγνοῆσαι, τεκμαιρομένοισ τῇ περὶ μουσικὴν απουδῇ τοῦ ἀνδρόσ, ἣν ἐπηγάγετο τῇ ψυχῇ κηλήσεωσ ἕνεκα καὶ παραμυθίασ, ὡσ οὐ πᾶν ἐχούσῃ διδασκαλίᾳ καὶ μαθήμασιν ὑπήκοον οὐδὲ λόγῳ μεταβλητὸν ἐκ κακίασ, ἀλλά τινοσ ἑτέρασ πειθοῦσ συνεργοῦ καὶ πλάσεωσ καὶ τιθασεύσεωσ δεόμενον, εἰ μὴ παντάπασι μέλλοι φιλοσοφίᾳ δυσμεταχείριστον εἶναι καὶ ἀπειθέσ. (Plutarch, De virtute morali, section 3 3:1)
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 3:1)
- οὐ μὴν ἀλλὰ τότε γε τῶν Λυσιτανῶν καλούντων ἀπῆρεν ἐκ Λιβύησ, καὶ τούτουσ συνέταττεν εὐθὺσ αὐτοκράτωρ στρατηγὸσ, καὶ τὴν ἐγγὺσ Ἰβηρίαν ὑπήκοον ἐποιεῖτο, τῶν πλείστων ἑκουσίωσ προστιθεμένων, μάλιστα μὲν διὰ τὸ πρᾷον αὐτοῦ καὶ δραστήριον, ἔστι δὲ ἃ καὶ σοφιστικῶσ αὐτὸσ εἰσ ἀπάτην καὶ κήλησιν ἐμηχανᾶτο. (Plutarch, Sertorius, chapter 11 1:1)
(플루타르코스, Sertorius, chapter 11 1:1)
- πηκτίδων ἐπιτερπέστερα φθεγγομένουσ οὐ γὰρ αὐλητρίδα, παρόντων ἐκείνων, ἐκπεσεῖν θαυμαστὸν ἦν, ἀλλ’ εἰ μὴ καὶ πότου καὶ σίτου λήθη κατελάμβανεν ὑφ’ ἡδονῆσ καὶ κηλήσεωσ τὸ συμπόσιον. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 7, 3:1)
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 7, 3:1)
- ἡδονῆσ δὲ τῆ μὲν δι’ ὤτων ὄνομα κήλησίσ ἐστι τῇ δὲ δι’ ὀμμάτων γοητεία· (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 3 22:1)
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 3 22:1)
- ἡ μὲν γὰρ τῶν ἐπῳδῶν ἔχεών τε καὶ φαλαγγίων καὶ σκορπίων καὶ τῶν ἄλλων θηρίων τε καὶ νόσων κήλησίσ ἐστιν, ἡ δὲ δικαστῶν τε καὶ ἐκκλησιαστῶν καὶ τῶν ἄλλων ὄχλων κήλησίσ τε καὶ παραμυθία τυγχάνει οὖσα· (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 209:1)
(플라톤, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 209:1)
- Ἡδονὴ δέ ἐστιν ἄλογοσ ἔπαρσισ ἐφ’ αἱρετῷ δοκοῦντι ὑπάρχειν, ὑφ’ ἣν τάττεται κήλησισ, ἐπιχαιρεκακία, τέρψισ, διάχυσισ. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 114:4)
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 114:4)
- κήλησισ μὲν οὖν ἐστιν ἡδονὴ δι’ ὤτων κατακηλοῦσα· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 114:5)
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 114:5)