- ὁ δὲ πανεπόπτης Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἐπάταξεν αὐτὸν ἀνιάτῳ καὶ ἀοράτῳ πληγῇ. ἄρτι δὲ αὐτοῦ καταλήξαντος τὸν λόγον, ἔλαβεν αὐτὸν ἀνήκεστος τῶν σπλάγχνων ἀλγηδὼν καὶ πικραὶ τῶν ἔνδον βάσανοι, (Septuagint, Liber Maccabees II 9:5)
(70인역 성경, Liber Maccabees II 9:5)
- ὅτι ἐγὼ εἰς μάστιγας ἕτοιμος, καὶ ἡ ἀλγηδών μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός. (Septuagint, Liber Psalmorum 37:18)
(70인역 성경, 시편 37:18)
- οἰόνται δὲ περὶ γαστέρα τἀγαθὸν εἶναι καὶ τοὺς ἄλλους πόρους τῆς σαρκὸς ἅπαντας, δι ὧν ἡδονὴ καὶ μὴ ἀλγηδὼν ἐπεισέρχεται: (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 33)
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 33)
- ὀλισθείη ἀλγηδὼν οὐχ ἕτερα τοιαῦτα κινοῦσα καὶ γαργαλίζουσα τοῦ σώματος: (Plutarch, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 312)
(플루타르코스, Non posse suaviter vivi secundum Epicurum, section 312)
- λογίζεται δέ γέ που τότε κάλλιστα, ὅταν αὐτὴν τούτων μηδὲν παραλυπῇ, μήτε ἀκοὴ μήτε ὄψις μήτε ἀλγηδὼν μηδέ τις ἡδονή, ἀλλ ὅτι μάλιστα αὐτὴ καθ αὑτὴν γίγνηται ἐῶσα χαίρειν τὸ σῶμα, καὶ καθ ὅσον δύναται μὴ κοινωνοῦσα αὐτῷ μηδ ἁπτομένη ὀρέγηται τοῦ ὄντος. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 105:1)
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 105:1)