- καὶ ἦσαν παῖδεσ αὐτῷ καὶ τοῖσ υἱοῖσ αὐτοῦ μέχρι τοῦ βασιλεῦσαι Πέρσασ εἰσ ἀναπλήρωσιν ρήματοσ τοῦ Κυρίου ἐν στόματι Ἱερεμίου. (Septuagint, Liber Esdrae I 1:54)
(70인역 성경, 에즈라기 1:54)
- καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου. ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰσ ἀναπλήρωσιν συντελείασ, καὶ ἀναστήσῃ εἰσ τὸν κλῆρόν σου, εἰσ συντέλειαν ἡμερῶν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν————— ̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΒΗΛ ΚΑΙ ΔΡΑΚΩΝ · ΚΑΙ ὁ βασιλεὺσ Ἀστυάγησ προσετέθη πρὸσ τοὺσ πατέρασ αὐτοῦ, καὶ παρέλαβε Κῦροσ ὁ Πέρσησ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. (Septuagint, Prophetia Danielis 12:13)
(70인역 성경, 다니엘서 12:13)
- καὶ ταῦτα μὲν ἔσχε τὸν τῆσ ἀμύνησ νόμον καὶ γὰρ εἰ δεινὸν ἄνδρασ ὁμοφύλουσ καὶ συγγενεῖσ οὕτω μεταχειρίσασθαι δι’ ὀργήν, ἀλλ’ ἐν ἀνάγκαισ γλυκὺ γίνεται καὶ σκληρόν, κατὰ Σιμωνίδην, ὥσπερ ἀλγοῦντι τῷ θυμῷ καὶ φλεγμαίνοντι θεραπείαν καὶ ἀναπλήρωσιν προσφερόντων. (Plutarch, Aratus, chapter 45 5:1)
(플루타르코스, Aratus, chapter 45 5:1)
- οὔτε γὰρ ἔρωσ σώματοσ ἐνεργόσ, εἰ μὴ μετὰ ζηλοτυπίασ ἔνεστιν, οὔτ’ ἔπαινοσ ἀρετῆσ διάπυροσ καὶ δραστήριοσ ὁ μὴ νύττων μηδὲ κεντρίζων μηδὲ ποιῶν ἀντὶ φθόνου ζῆλον ἐπὶ τοῖσ καλοῖσ, ἀναπληρώσεωσ ὀρεγόμενον. (Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 14 3:2)
(플루타르코스, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 14 3:2)
- ἣν οὖν ὁ Σοφοκλέουσ Μενέλαοσ εἰκόνα ταῖσ αὑτοῦ τύχαισ παρατίθησιν, ἀλλ’ οὑμὸσ ἀεὶ πότμοσ ἐν πυκνῷ θεοῦ τροχῷ κυκλεῖται καὶ μεταλλάσσει φύσιν, ὥσπερ σελήνησ δ’ ὄψισ εὐφρόνασ δύο στῆναι δύναιτ’ ἂν οὔποτ’ ἐν μορφῇ μιᾷ, ἀλλ’ ἐξ ἀδήλου πρῶτον ἔρχεται νέα πρόσωπα καλλύνουσα καὶ πληρουμένη, χὥτανπερ αὑτῆσ εὐγενεστάτη φανῇ, πάλιν διαρρεῖ κεἰσ τὸ μηδὲν ἔρχεται, ταύτῃ μᾶλλον ἄν τισ ἀπεικάσαι τὰ Δημητρίου πράγματα καὶ τὰσ περὶ αὐτὸν αὐξήσεισ καὶ φθίσεισ καὶ ἀναπληρώσεισ καὶ ταπεινότητασ, οὗ γε καὶ τότε παντάπασιν ἀπολείπειν καὶ κατασβέννυσθαι δοκοῦντοσ ἀνέλαμπεν αὖθισ ἡ ἀρχή, καὶ δυνάμεισ τινὲσ ἐπιρρέουσαι κατὰ μικρὸν ἀνεπλήρουν τὴν ἐλπίδα. (Plutarch, Demetrius, chapter 45 2:1)
(플루타르코스, Demetrius, chapter 45 2:1)
- ἀναπλήρωσισ γὰρ τῆσ ἐνδείασ ἡ φυσικὴ ἐπιθυμία. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 3 149:3)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 149:3)
- εἰ δή ἐστι τοῦ κατὰ φύσιν ἀναπλήρωσισ ἡ ἡδονή, ἐν ᾧ ἡ ἀναπλήρωσισ, τοῦτ’ ἂν καὶ ἥδοιτο· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 26:5)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 26:5)
- οὐδ’ ἔστιν ἄρα ἡ ἀναπλήρωσισ ἡδονή, ἀλλὰ γινομένησ μὲν ἀναπληρώσεωσ ἥδοιτ’ ἄν τισ, καὶ τεμνόμενοσ λυποῖτο. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 27:3)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 27:3)
- οὐδενὸσ γὰρ ἔνδεια γεγένηται, οὗ γένοιτ’ ἂν ἀναπλήρωσισ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 28:4)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 28:4)