Plutarch, Pompey, chapter 32

(플루타르코스, Pompey, chapter 32)

ἐκ τούτου Λεύκολλοσ μὲν ἀπῆρε, Πομπήϊοσ δὲ τῷ στόλῳ παντὶ τὴν μεταξὺ Φοινίκησ καὶ Βοσπόρου θάλασσαν ἐπὶ φρουρᾷ διαλαβών, αὐτὸσ ἐβάδιζεν ἐπὶ Μιθριδάτην, ἔχοντα τρισμυρίουσ πεζοὺσ ἐν φάλαγγι καὶ δισχιλίουσ ἱππεῖσ, μάχεσθαι δὲ μὴ θαρροῦντα. καὶ πρῶτον μὲν αὐτοῦ καρτερὸν ὄροσ καὶ δύσμαχον, ἐν ᾧ στρατοπεδεύων ἔτυχεν, ὡσ ἄνυδρον ἐκλιπόντοσ, αὐτὸ τοῦτο κατασχὼν ὁ Πομπήϊοσ, καὶ τῇ φύσει τῶν βλαστανόντων καὶ ταῖσ συγκλινίαισ τῶν τόπων τεκμαιρόμενοσ ἔχειν πηγὰσ τὸ χωρίον, ἐκέλευσεν ἐκβαλεῖν πανταχοῦ φρέατα, καὶ μεστὸν ἦν εὐθὺσ ὕδατοσ ἀφθόνου τὸ στρατόπεδον, ὥστε θαυμάζειν εἰ τῷ παντὶ χρόνῳ τοῦτο Μιθριδάτησ ἠγνόησεν.

ἔπειτα περιστρατοπεδεύσασ περιετείχιζεν αὐτόν.

ὁ δὲ πέντε καὶ τετταράκοντα πολιορκηθεὶσ ἡμέρασ ἔλαθεν ἀποδρὰσ μετὰ τῆσ ἐρρωμενεστάτησ δυνάμεωσ, κτείνασ τοὺσ ἀχρήστουσ καὶ νοσοῦντασ. εἶτα μέντοι περὶ τὸν Εὐφράτην καταλαβὼν αὐτὸν ὁ Πομπήϊοσ παρεστρατοπέδευσε· καὶ δεδιὼσ μὴ φθάσῃ περάσασ τὸν Εὐφράτην, ἐκ μέσων νυκτῶν ἐπῆγεν ὠιτλισμένην τὴν στρατιάν καθ’ ὃν χρόνον λέγεται τὸν Μιθριδάτην ὄψιν ἐν ὕπνοισ ἰδεῖν τὰ μέλλοντα προδηλοῦσαν. ἐδόκει γὰρ οὐρίῳ πνεύματι πλέων τὸ Ποντικὸν πέλαγοσ ἤδη Βόσπορον καθορᾶν καὶ φιλοφρονεῖσθαι τοὺσ συμπλέοντασ, ὡσ ἄν τισ ἐπὶ σωτηρίᾳ σαφεῖ καὶ βεβαίῳ χαίρων ἄφνω δὲ ἀναφανῆναι πάντων ἔρημοσ ἐπὶ λεπτοῦ ναυαγίου διαφερόμενοσ.

ἐν τοιούτοισ δὲ αὐτὸν ὄντα πάθεσι καὶ φάσμασιν ἐπιστάντεσ ἀνέστησαν οἱ φίλοι, φράζοντεσ ἐπιέναι Πομπήϊον. ἦν οὖν ἐξ ἀνάγκησ μαχητέον ὑπὲρ τοῦ χάρακοσ, καὶ προαγαγόντεσ οἱ στρατηγοὶ τὴν δύναμιν ἔταξαν, αἰσθόμενοσ δὲ τὴν παρασκευὴν αὐτῶν ὁ Πομπήϊοσ ὤκνει κατὰ σκότοσ εἰσ κίνδυνον ἐλθεῖν, καὶ κύκλῳ μόνον ᾤετο δεῖν περιελαύνειν, ὅπωσ μὴ φεύγοιεν, ἡμέρασ δὲ κρείττουσ ὄντασ ἐπιχειρεῖν.

οἱ δὲ πρεσβύτατοι τῶν ταξιαρχῶν δεόμενοι καὶ παρακαλοῦντεσ ἐξώρμησαν αὐτόν οὐδὲ γὰρ σκότοσ ἦν παντάπασιν, ἀλλὰ ἡ σελήνη καταφερομένη παρεῖχεν ἔτι τῶν σωμάτων ἱκανὴν ἔποψιν. καὶ τοῦτο μάλιστα τοὺσ βασιλικοὺσ ἔσφηλεν. ἐπῄεσαν μὲν γὰρ οἱ Ῥωμαῖοι κατὰ νώτου τὴν σελήνην ἔχοντεσ·

πεπιεσμένου δὲ περὶ τὰσ δύσεισ τοῦ φωτόσ, αἱ σκιαὶ πολὺ τῶν σωμάτων ἔμπροσθεν προϊοῦσαι τοῖσ πολεμίοισ ἐπέβαλλον, οὐ δυναμένοισ τὸ διάστημα συνιδεῖν ἀκριβῶσ ἀλλ’ ὡσ ἐν χερσὶν ἤδη γεγονότων τοὺσ ὑσσοὺσ ἀφέντεσ μάτην οὐδενὸσ ἐφίκοντο. τοῦτο συνιδόντεσ οἱ Ῥωμαῖοι μετὰ κραυγῆσ ἐπέδραμον, καὶ μηκέτι μένειν τολμῶντασ, ἀλλ’ ἐκπεπληγμένουσ καὶ φεύγοντασ ἔκτεινον, ὥστε πολὺ πλείονασ μυρίων ἀποθανεῖν, ἁλῶναι δὲ τὸ στρατόπεδον.

αὐτὸσ δὲ Μιθριδάτησ ἐν ἀρχῇ μὲν ὀκτακοσίοισ ἱππεῦσι διέκοψε καὶ διεξήλασε τοὺσ Ῥωμαίουσ, ταχὺ δὲ τῶν ἄλλων σκεδασθέντων ἀπελείφθη μετὰ τριῶν, ἐν οἷσ ἦν Ὑψικράτεια παλλακίσ, ἀεὶ μὲν ἀνδρώδησ τισ οὖσα καὶ παράτολμοσ· Ὑψικράτην γοῦν αὐτὴν ὁ βασιλεὺσ ἐκάλει·

τότε δὲ ἀνδρὸσ ἔχουσα Πέρσου στολὴν καὶ ἵππον οὔτε τῷ σώματι πρὸσ τὰ μήκη τῶν δρόμων ἀπηγόρευσεν οὔτε θεραπεύουσα τοῦ βασιλέωσ τὸ σῶμα καὶ τὸν ἵππον ἐξέκαμεν, ἄχρι ἧκον εἰσ χωρίον Σίνωρα χρημάτων καὶ κειμηλίων βασιλικῶν μεστόν. ἐξ οὗ λαβὼν ὁ Μιθριδάτησ ἐσθῆτασ πολυτελεῖσ διένειμε τοῖσ συνδεδραμηκόσι πρὸσ αὐτὸν ἐκ τῆσ φυγῆσ, ἔδωκε δὲ καὶ τῶν φίλων ἑκάστῳ φορεῖν θανάσιμον φάρμακον, ὅπωσ ἄκων μηδεὶσ ὑποχείριοσ γένοιτο τοῖσ πολεμίοισ.

ἐντεῦθεν ὡρ́μητο μὲν ἐπ’ Ἀρμενίασ πρὸσ Τιγράνην, ἐκείνου δὲ ἀπαγορεύοντοσ καὶ τάλαντα ἑκατὸν ἐπικηρύξαντοσ αὐτῷ, παραμειψάμενοσ τὰσ πηγὰσ τοῦ Εὐφράτου διὰ τῆσ Κολχίδοσ ἔφευγε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION