Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 62

(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 62)

ἡμεῖσ δ’ ἐπεὶ προειρήκαμεν ἐν τοῖσ Αἰγυπτιακοῖσ περὶ τῆσ τοῦ Διονύσου γενέσεωσ καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοῦ πραχθέντων ἀκολούθωσ ταῖσ ἐγχωρίοισ ἱστορίαισ, οἰκεῖον εἶναι διαλαμβάνομεν προσθεῖναι τὰ μυθολογούμενα περὶ τοῦ θεοῦ τούτου παρὰ τοῖσ Ἕλλησι. τῶν δὲ παλαιῶν μυθογράφων καὶ ποιητῶν περὶ Διονύσου γεγραφότων ἀλλήλοισ ἀσύμφωνα καὶ πολλοὺσ καὶ τερατώδεισ λόγουσ καταβεβλημένων, δυσχερέσ ἐστιν ὑπὲρ τῆσ γενέσεωσ τοῦ θεοῦ τούτου καὶ τῶν πράξεων καθαρῶσ εἰπεῖν.

οἱ μὲν γὰρ ἕνα Διόνυσον, οἱ δὲ τρεῖσ γεγονέναι παραδεδώκασιν, εἰσὶ δ’ οἱ γένεσιν μὲν τούτου ἀνθρωπόμορφον μὴ γεγονέναι τὸ παράπαν ἀποφαινόμενοι, τὴν δὲ τοῦ οἴνου δόσιν Διόνυσον εἶναι νομίζοντεσ. διόπερ ἡμεῖσ τῶν παρ’ ἑκάστοισ λεγομένων τὰ κεφάλαια πειρασόμεθα συντόμωσ ἐπιδραμεῖν.

οἱ τοίνυν φυσιολογοῦντεσ περὶ τοῦ θεοῦ τούτου καὶ τὸν ἀπὸ τῆσ ἀμπέλου καρπὸν Διόνυσον ὀνομάζοντέσ φασι τὴν γῆν αὐτομάτωσ μετὰ τῶν ἄλλων φυτῶν ἐνεγκεῖν τὴν ἄμπελον, ἀλλ’ οὐκ ἐξ ἀρχῆσ ὑπό τινοσ εὑρετοῦ φυτευθῆναι. τεκμήριον δ’ εἶναι τούτου τὸ μέχρι τοῦ νῦν ἐν πολλοῖσ τόποισ ἀγρίασ ἀμπέλουσ φύεσθαι, καὶ καρποφορεῖν αὐτὰσ παραπλησίωσ ταῖσ ὑπὸ τῆσ ἀνθρωπίνησ ἐμπειρίασ χειρουργουμέναισ.

διμήτορα δὲ τὸν Διόνυσον ὑπὸ τῶν παλαιῶν ὠνομάσθαι, μιᾶσ μὲν καὶ πρώτησ γενέσεωσ ἀριθμουμένησ ὅταν τὸ φυτὸν εἰσ τὴν γῆν τεθὲν λαμβάνῃ τὴν αὔξησιν, δευτέρασ δ’ ὅταν βρίθῃ καὶ τοὺσ βότρυσ πεπαίνῃ, ὥστε τὴν μὲν ἐκ γῆσ, τὴν δ’ ἐκ τῆσ ἀμπέλου γένεσιν τοῦ θεοῦ νομίζεσθαι.

παραδεδωκότων δὲ τῶν μυθογράφων καὶ τρίτην γένεσιν, καθ’ ἥν φασι τὸν θεὸν ἐκ Διὸσ καὶ Δήμητροσ τεκνωθέντα διασπασθῆναι μὲν ὑπὸ τῶν γηγενῶν καὶ καθεψηθῆναι, πάλιν δ’ ὑπὸ τῆσ Δήμητροσ τῶν μελῶν συναρμοσθέντων ἐξ ἀρχῆσ νέον γεννηθῆναι, εἰσ φυσικάσ τινασ αἰτίασ μετάγουσι τοὺσ τοιούτουσ λόγουσ.

Διὸσ μὲν γὰρ καὶ Δήμητροσ αὐτὸν λέγεσθαι διὰ τὸ τὴν ἄμπελον ἔκ τε γῆσ καὶ ὄμβρων λαμβάνουσαν τὴν αὔξησιν καρποφορεῖν τὸν ἐκ τοῦ βότρυοσ ἀποθλιβόμενον οἶνον·

τὸ δ’ ὑπὸ τῶν γηγενῶν νέον ὄντα διασπασθῆναι δηλοῦν τὴν ὑπὸ τῶν γεωργῶν συγκομιδὴν τῶν καρπῶν, τὴν δὲ καθέψησιν τῶν μελῶν μεμυθοποιῆσθαι διὰ τὸ τοὺσ πλείστουσ ἕψειν τὸν οἶνον καὶ μίσγοντασ εὐωδεστέραν αὐτοῦ καὶ βελτίονα τὴν φύσιν κατασκευάζειν· τὸ δὲ τὰ ὑπὸ τῶν γηγενῶν λυμανθέντα τῶν μελῶν ἁρμοσθέντα πάλιν ἐπὶ τὴν προγεγενημένην φύσιν ἀποκαθίστασθαι παρεμφαίνειν ὅτι πάλιν ἡ γῆ τὴν τρυγηθεῖσαν ἄμπελον καὶ τμηθεῖσαν ταῖσ κατ’ ἔτοσ ὡρ́αισ εἰσ τὴν προϋπάρξασαν ἐν τῷ καρποφορεῖν ἀκμὴν ἀποκαθίστησι. καθόλου γὰρ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων ποιητῶν καὶ μυθογράφων τὴν Δήμητραν γῆν μητέρα προσαγορεύεσθαι. σύμφωνα δὲ τούτοισ εἶναι τά τε δηλούμενα διὰ τῶν Ὀρφικῶν ποιημάτων καὶ τὰ παρεισαγόμενα κατὰ τὰσ τελετάσ, περὶ ὧν οὐ θέμισ τοῖσ ἀμυήτοισ ἱστορεῖν τὰ κατὰ μέροσ.

ὁμοίωσ δὲ καὶ τὴν ἐκ Σεμέλησ γένεσιν εἰσ φυσικὰσ ἀρχὰσ ἀνάγουσιν, ἀποφαινόμενοι Θυώνην ὑπὸ τῶν ἀρχαίων τὴν γῆν ὠνομάσθαι, καὶ τεθεῖσθαι τὴν προσηγορίαν Σεμέλην μὲν ἀπὸ τοῦ σεμνὴν εἶναι τῆσ θεοῦ ταύτησ τὴν ἐπιμέλειαν καὶ τιμήν, Θυώνην δ’ ἀπὸ τῶν θυομένων αὐτῇ θυσιῶν καὶ θυηλῶν.

δὶσ δ’ αὐτοῦ τὴν γένεσιν ἐκ Διὸσ παραδεδόσθαι διὰ τὸ δοκεῖν μετὰ τῶν ἄλλων ἐν τῷ κατὰ τὸν Δευκαλίωνα κατακλυσμῷ φθαρῆναι καὶ τούτουσ τοὺσ καρπούσ, καὶ μετὰ τὴν ἐπομβρίαν πάλιν ἀναφύντων ὡσπερεὶ δευτέραν ἐπιφάνειαν ταύτην ὑπάρξαι τοῦ θεοῦ παρ’ ἀνθρώποισ, καθ’ ἣν ἐκ τοῦ Διὸσ μηροῦ γενέσθαι πάλιν τὸν θεὸν μεμυθοποιῆσθαι.

οἱ μὲν οὖν τὴν χρείαν καὶ δύναμιν τοῦ κατὰ τὸν οἶνον εὑρήματοσ ἀποφαινόμενοι Διόνυσον ὑπάρχειν τοιαῦτα περὶ αὐτοῦ μυθολογοῦσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION