헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 77

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 77)

ἔναγχοσ δὲ δὴ τοῦ χρόνου· τουτὶ γὰρ ἔτι προσθεὶσ τῷ περὶ τοῦ δικαίου λόγῳ παύσομαι· ὅθ’ ὑμῖν Αἰκανοί τε καὶ Σαβῖνοι καὶ Οὐολοῦσκοι μιᾷ γνώμῃ χρησάμενοι αὐτοί τ’ ἐπανίσταντο καὶ τοὺσ ἄλλουσ παρεκάλουν, οὐκ ἐφ’ ἡμᾶσ ἠναγκάσθητε καταφυγεῖν τοὺσ ταπεινοὺσ καὶ φαύλουσ οἱ σεμνοὶ καὶ βαρεῖσ, πάντα ὑπισχνούμενοι ὑπὲρ τῆσ τότε σωτηρίασ;

καὶ ἵνα μὴ ἐξαπατᾶν ἡμᾶσ αὖθισ δοκῆτε, ὃ πολλάκισ ἐποιήσατε, προκάλυμμα τῆσ ἀπάτησ Μάνιον Οὐαλέριον τουτονὶ τὸν φιλοδημότατον ἄνδρα εὑρ́εσθε· ᾧ πιστεύσαντεσ ἡμεῖσ ὡσ οὐκ ἂν ὑπὸ δικτάτορόσ τε καὶ ταῦτα χρηστοῦ περὶ ἡμᾶσ ἀνδρὸσ φενακισθησόμενοι συνηράμεθα ὑμῖν καὶ τοῦδε τοῦ πολέμου καὶ τοὺσ ἐχθροὺσ ἐνικῶμεν οὐ μικροὺσ οὐδ’ ὀλίγουσ οὐδ’ ἀφανεῖσ ἀγῶνασ ὑπομείναντεσ. θᾶττον δ’ ἢ κατὰ τὴν ἁπάντων ἐλπίδα τέλοσ εἰληφότοσ τὸ κάλλιστον τοῦ πολέμου τοσοῦτον ἀπέσχετε τοῦ χαίρειν καὶ πολλὴν εἰδέναι τῷ δήμῳ χάριν, ὥστε κατέχειν ἡμᾶσ ἔτι ἠξιοῦτε ἄκοντασ ὑπὸ ταῖσ σημαίαισ ἐν τοῖσ ὅπλοισ, ἵνα παρέλθητε τὰσ ὑποσχέσεισ ὥσπερ ἐξ ἀρχῆσ διέγνωτε.

οὐχ ὑπομένοντοσ δὲ τοῦ ἀνδρὸσ τὸν φενακισμὸν οὐδὲ τὴν αἰσχύνην τοῦ ἔργου, ἀλλ’ εἰσενέγκαντοσ εἰσ τὴν πόλιν τὰ σημεῖα καὶ διαφέντοσ ἐπὶ τὰ οἰκεῖα τὰσ δυνάμεισ, πρόφασιν ποιησάμενοι ταύτην τοῦ μὴ τὰ δίκαια ποιεῖν τοῦτον ὑβρίσατε, τῶν δὲ πρὸσ ἡμᾶσ ὁμολογιῶν οὐδεμίαν ἐφυλάξατε, ἀλλ’ ἐν τῷ αὐτῷ τρία τὰ μέγιστα παρηνομήσατε, τὸ ἀξίωμα τῆσ βουλῆσ καταλύσαντεσ καὶ τὴν πίστιν τοῦ ἀνδρὸσ διαφθείραντεσ καὶ τοῖσ εὐεργέταισ ἀνόνητον ποιήσαντεσ τὴν χάριν τῶν πόνων.

ταῦτα δὴ καὶ ἄλλα πρὸσ τούτοισ ὅμοια πολλὰ ἔχοντεσ λέγειν πρὸσ ὑμᾶσ οὐκ ἀξιοῦμεν, ὦ πατρίκιοι, πρὸσ ἱκεσίασ καὶ δεήσεισ ὑμῶν τραπέσθαι, οὐδ’ ὥσπερ οἱ τὰ δεινὰ δεδρακότεσ ἐπ’ ἀδείᾳ καὶ ἀμνηστίᾳ κάθοδον λαμβάνειν.

ἀμελείᾳ καὶ λήθῃ παραδόντεσ αὐτὰ φέρομεν.