Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 86

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 86)

ἐοίκέ πωσ ἀνθρωπείῳ σώματι πόλισ. σύνθετον γὰρ καὶ ἐκ πολλῶν μερῶν ἐστιν ἑκάτερον· καὶ οὔτε δύναμιν ἔχει ἕκαστον τὴν αὐτὴν τῶν ἐν αὐτοῖσ μερῶν οὔτε χρείασ παρέχεται τὰσ ἴσασ. εἰ δὴ λάβοι τὰ μέρη τοῦ ἀνθρωπείου σώματοσ ἰδίαν αἴσθησιν καθ’ αὑτὰ καὶ φωνήν, ἔπειτα στάσισ ἐν αὐτοῖσ ἐμπέσοι καθ’ ἓν γενομένοισ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι πρὸσ τὴν γαστέρα μόνην, καὶ λέγοιεν οἱ μὲν πόδεσ, ὅτι πᾶν ἐπ’ αὐτοῖσ ἐπίκειται τὸ σῶμα·

αἱ δὲ χεῖρεσ, ὅτι τὰσ τέχνασ ἐργάζονται καὶ τἀπιτήδεια ἐκπορίζουσι καὶ μάχονται πολεμίοισ καὶ ἄλλα πολλὰ ὠφελήματα παρέχουσιν εἰσ τὸ κοινόν·

οἱ δὲ ὦμοι, ὅτι τὰ ἄχθη πάντα ἐπ’ αὐτοῖσ κομίζεται· τὸ δὲ στόμα ὅτι φθέγγεται· ἡ δὲ κεφαλή, ὅτι ὁρᾷ καὶ ἀκούει καὶ τὰσ ἄλλασ αἰσθήσεισ περιλαβοῦσα πάσασ ἔχει, δι’ ὧν σώζεται τὸ πρᾶγμα· εἶτα φαῖεν πρὸσ τὴν γαστέρα· σὺ δ’, ὦ χρηστή, τί τούτων ποιεῖσ ἢ τίσ ἐστιν ἡ σὴ χάρισ ἡμῖν καὶ ὠφέλεια; ὑπηρετεῖν ἀναγκάζεισ καὶ φέρειν ἁπανταχόθεν εἰσ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν σεαυτῆσ ἐπιθυμιῶν.

φέρε, τί οὐ μεταποιούμεθα τῆσ ἐλευθερίασ, καὶ τῶν πολλῶν ἀφιέμεθα πραγματειῶν, ἃσ ἕνεκα ταύτησ ὑπομένομεν;

εἰ δὴ ταῦτα δόξειεν αὐτοῖσ καὶ μηδὲν ἔτι δρῴη τὸ ἑαυτοῦ ἔργον, ἔσθ’ ὅπωσ ἂν ἐπὶ τὸ πολὺ διαρκέσαι δυνηθείη τὸ σῶμα, ἀλλ’ οὐκ ἂν ἐντὸσ ὀλίγων ἡμερῶν τῷ κακίστῳ τῶν μόρων ἀναλωθείη, λιμῷ; οὐκ ἂν ἔχοι ἄλλωσ τισ εἰπεῖν. τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον ὑπολάβετε καὶ περὶ πόλεωσ.

πολλὰ γὰρ δὴ τὰ συμπληροῦντα καὶ ταύτην ἔθνη καὶ οὐδὲν ἀλλήλοισ ἐοικότα, ὧν ἕκαστον ἰδίαν τινὰ τῷ κοινῷ χρείαν ὥσπερ τὰ μέλη τῷ σώματι παρέχεται. οἱ μὲν γὰρ τοὺσ ἀγροὺσ γεωργοῦσιν, οἱ δὲ μάχονται περὶ αὐτῶν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ, οἱ δ’ ἐμπορεύονται πολλὰσ διὰ θαλάσσησ ὠφελείασ, οἱ δὲ τὰσ ἀναγκαίασ ἐργάζονται τέχνασ. εἰ δὲ πάντα τὰ ἔθνη ταῦτα πρὸσ τὴν βουλὴν τὴν ἐκ τῶν ἀρίστων συνηγμένην διαστασιάσειε καὶ λέγοι·

σὺ δ’ ἡμῖν, ὦ βουλή, τί ποιεῖσ ἀγαθὸν καὶ ἀντὶ ποίασ αἰτίασ ἄρχειν τῶν ἄλλων ἀξιοῖσ; οὐθὲν γὰρ ἂν εἰπεῖν ἔχοισ· ἔπειτ’ οὐκ ἀπαλλαγησόμεθά σου τῆσ τυραννίδοσ ταύτησ ἤδη ποτὲ καὶ δίχ’ ἡγεμόνοσ οἰκήσομεν; εἰ δὴ ταῦτα διανοηθέντεσ τῶν συνήθων ἐπιτηδευμάτων ἀποσταῖεν, τί κωλύσει ταύτην κακὴν κακῶσ ἀπολέσθαι τὴν πόλιν ὑπὸ λιμοῦ τε καὶ πολέμου καὶ παντὸσ ἄλλου κακοῦ;

ἀλῆται καὶ πτωχοὶ περιέρχεσθε δι’ αὐτήν.

οὐδὲν γὰρ ὑμᾶσ εἴργασται δεινὸν οὐδ’ ἂν ἐργάσαιτο, ἀλλ’ αὐτὴ καλεῖ καὶ ἀντιβολεῖ καὶ τὰσ ψυχὰσ ὑμῖν ἅμα ταῖσ πύλαισ ἀναπετάσασα ὑποδέχεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION