Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 56

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 56)

ἀλλ’ ὅτι μὲν δεῖ καταλύσασθαι τὴν στάσιν, εἴποι τισ ἄν, οὐχ ἧττον ἡμεῖσ ἐγνώκαμεν καὶ πολλὴν παρεσχήμεθα προθυμίαν· πῶσ δ’ ἂν καταλυσαίμεθ’ αὐτήν, τοῦτο πειρῶ λέγειν. ὁρᾷσ γάρ, ὅση περὶ τὸν δῆμόν ἐστιν αὐθάδεια, ὃσ οὔτε πέμπει πρὸσ ἡμᾶσ περὶ διαλύσεων αὐτὸσ ἀδικῶν οὔτε τοῖσ ὑφ’ ἡμῶν ἀποσταλεῖσιν ἀποκρίνεται πολιτικὰσ καὶ φιλανθρώπουσ ἀποκρίσεισ, ἀλλ’ ὑπερηφανεῖ καὶ ἀπειλεῖ, καὶ εἰκάσαι ῥᾴδιον οὐκ ἔστιν ὅ τι βούλεται. πρὸσ δὲ ταῦτα τί παραινῶ νῦν πράττειν, ἀκούσατέ μου.

ἐγὼ τὸν δῆμον οὔτ’ ἀδιαλλάκτωσ οἰόμαι πρὸσ ἡμᾶσ ἔχειν οὔτε δράσειν τι, ὧν ἀπειλεῖ, τεκμαιρόμενοσ, ὅτι οὐκ ἔστιν ὅμοια τοῖσ λόγοισ αὐτοῦ τὰ ἔργα, πολὺ δὲ μᾶλλον ἡμῶν ἐσπουδακέναι περὶ τὰσ διαλύσεισ .

ἡμεῖσ μὲν γὰρ καὶ πατρίδα τὴν τιμιωτάτην κατοικοῦμεν καὶ βίουσ καὶ οἴκουσ καὶ γενεὰσ καὶ πάντα τὰ πλείστου ἄξια ἐν ταῖσ ἰδίαισ ἐξουσίαισ ἔχομεν· ὁ δ’ ἄπολισ καὶ ἀνέστιόσ ἐστι καὶ τῶν ἀναγκαιοτάτων αὐτῷ στέρεται σωμάτων βίου τε τοῦ καθ’ ἡμέραν οὐκ εὐπορεῖ. τίνοσ οὖν χάριν, εἴ τισ ἔροιτό με, τὰσ προκλήσεισ οὐ δέχεται τὰσ ἡμετέρασ ὅμωσ κακοπαθῶν αὐτόσ τε οὐδὲν ἐπιπρεσβεύεται πρὸσ ἡμᾶσ, ὅτι νὴ Δία, φαίην ἄν, ἄχρι τοῦδε λόγων ἀκούει παρὰ τῆσ βουλῆσ, ἔργον δ’ οὐδὲν ὁρᾷ γινόμενον ἐξ αὐτῶν οὔτε φιλάνθρωπον οὔτε μέτριον, ἐξηπατῆσθαί τε οἰέται πολλάκισ ὑφ’ ἡμῶν ὑπισχνουμένων ἀεί τινα πρόνοιαν αὐτοῦ ποιήσεσθαι, μηδὲν δὲ προνοουμένων.

πρεσβείασ δὲ πέμπειν οὐχ ὑπομένει διὰ τοὺσ ἐνθάδε κατηγορεῖν εἰωθότασ αὐτοῦ δεδοικώσ τε μή τινοσ, ὧν ἀξιοῖ, διαμάρτῃ.

τάχα δ’ ἄν τι καὶ φιλοτιμίασ ἀνοήτου περὶ αὐτὸν εἰή πάθοσ·

καὶ οὐδέν γε θαυμαστόν, ἐπεὶ καὶ ἐν ἡμῖν αὐτοῖσ εἰσί τινεσ, οἷσ τὸ δύσερι τοῦτο καὶ φιλόνεικον ἔνεστιν ἰδίᾳ τε καὶ κοινῆ οὐκ ἀξιοῦσιν ἡττᾶσθαι τοῦ ἀντιπάλου, ἀλλ’ ἐκ παντὸσ ἀεὶ ζητοῦσι περιεῖναι τρόπου καὶ μὴ πρότερον χαρίζεσθαί τι, ἢ λαβεῖν τὸ μέλλον εὖ πάσχειν ὑποχείριον. ἐννοούμενοσ δὴ ταῦτα οἰόμαι δεῖν πρεσβείαν ἀποσταλῆναι πρὸσ τοὺσ δημοτικοὺσ ἐκ τῶν μάλιστα πιστευομένων· τοὺσ δ’ ἀποσταλησομένουσ ἄνδρασ αὐτοκράτορασ εἶναι παραινῶ, διαλυσομένουσ αὐτοῖσ τὴν στάσιν, ἐφ’ οἷσ ἂν αὐτοὶ δικαιῶσι, καὶ μηδὲν ἔτι τῇ βουλῇ προσαναφέροντασ·

αὐτοὶ γὰρ εἴσονται τοῦτο.

οἱ δὲ νῦν ὑπεροπτικοὶ δοκοῦντεσ εἶναι καὶ βαρεῖσ μαθόντεσ, ὅτι ἀληθῶσ σπουδάζετε περὶ τὴν ὁμόνοιαν, καὶ εἰσ ἐπιεικεστέρασ συγκαθήσουσιν αἱρέσεισ, οὐδὲν ἀξιοῦντεσ οὔτε τῶν αἰσχρῶν οὔτε τῶν ἀδυνάτων. τὸ γὰρ ἠρεθισμένον ἅπαν, ἄλλωσ τε κἂν ταπεινὸν ᾖ, πρὸσ μὲν τοὺσ ὑπερηφανοῦντασ ἀγριαίνεσθαι φιλεῖ, πρὸσ δὲ τοὺσ θεραπεύοντασ ἡμεροῦσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION