Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 68

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 68)

μετὰ τοῦτον ἀνίσταντο καλούμενοι καθ’ ἡλικίαν οἱ τὴν ὑπατικὴν ἐσχηκότεσ ἀρχήν, οἷσ ἅπασιν ἐδόκει τῇ Μενηνίου χρῆσθαι γνώμῃ, τέωσ καθῆκεν ὁ λόγοσ εἰσ τὸν Ἄππιον. ὁ δ’ ἀναστάσ, ὁρῶ μέν, ἔφησεν, ὅτι καὶ τοῖσ ὑπάτοισ ἐστὶ κεχαρισμένον, ὦ βουλή, καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὑμῖν ὀλίγου δεῖν πᾶσι κατάγειν τὸν δῆμον, ἐφ’ οἷσ ἂν αὐτὸσ ἀξιοῖ· καὶ μόνοσ ἐξ ἁπάντων ἐγὼ λείπομαι τῶν ἐναντιωθέντων πρὸσ τὰσ διαλύσεισ ἐκείνοισ τ’ ἀπεχθὴσ διαμένων καὶ ὑμῖν οὐδὲν ἔτι χρήσιμοσ ὤν. οὐ μὴν διὰ ταῦτά γ’ ἀποστήσομαι τῶν ἐξ ἀρχῆσ ἐγνωσμένων οὐδὲ καταλείψω τὴν τάξιν τῆσ πολιτείασ ἑκών.

ὅσῳ δ’ ἂν ἐρημότεροσ γένωμαι τῶν τὰ αὐτά μοι προελομένων, τοσούτῳ τιμιώτεροσ ὑμῖν ἔσομαί ποτ’ ἐν χρόνῳ, καὶ περιέσται μοι ζῶντι μὲν ἔπαινοσ, τελευτήσαντι δ’ ἡ παρὰ τῶν ἐπιγινομένων μνήμη. τῆσ ἡμετέρασ ἡρ́ωέσ τε καὶ δαίμονεσ, ὅσοι γῆν τὴν Ῥωμαίων ἐφορᾶτε, καλὴ καὶ συμφέρουσα πᾶσιν ἡ τῶν φυγάδων κάθοδοσ, καὶ ψευσθείην ἐγὼ τῶν ἐλπίδων, ἃσ ὑπὲρ τοῦ μέλλοντοσ ἔχω χρόνου.

ἐὰν δέ τι δεινὸν ἐκ τούτων καταλάβῃ τῶν βουλευμάτων τὴν πόλιν·

ἔσται δὲ τοῦτο φανερὸν οὐκ εἰσ μακράν· τούτοισ μὲν ταχεῖαν ἐπανόρθωσιν αὐτοὶ δοίητε καὶ σωτηρίαν τοῖσ πράγμασιν ἀσφαλῆ, ἐμοὶ δ’, ὃσ οὔτ’ ἐν ἄλλῳ καιρῷ πώποτε τὰ ἥδιστα εἱλόμην λέγειν ἀντὶ τῶν ὠφελιμωτάτων οὔτε νῦν προδίδωμι τὸ κοινὸν ἰδίαν καταπραττόμενοσ ἀσφάλειαν, εὐμενεῖσ εἰήτε καὶ μειλίχιοι. θεοῖσ μὲν δὴ ταῦτα εὔχομαι, λόγων γὰρ οὐδὲν ἔτι δεῖ·

γνώμην δ’, ἣν καὶ πρότερον ἀποφαίνομαι, τοὺσ μὲν ἐν τῇ πόλει διαμένοντασ τῶν δημοτικῶν ἀφίεσθαι χρεῶν, τοῖσ δ’ ἀποστάταισ πολεμεῖν ἁπάσῃ προθυμίᾳ, τέωσ ἂν ἔτι διαμένωσιν ἐν τοῖσ ὅπλοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION