Ancient Greek-English Dictionary Language

συναίρω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συναίρω συνῆρα

Structure: συν (Prefix) + αί̓ρ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: poet. sunaei/rw

Sense

  1. to take up together, to balance
  2. to take part in
  3. to help in bearing, to engage in, undertake
  4. to catch by both
  5. to be joined together, unite
  6. to contribute, assist

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναίρω συναίρεις συναίρει
Dual συναίρετον συναίρετον
Plural συναίρομεν συναίρετε συναίρουσιν*
SubjunctiveSingular συναίρω συναίρῃς συναίρῃ
Dual συναίρητον συναίρητον
Plural συναίρωμεν συναίρητε συναίρωσιν*
OptativeSingular συναίροιμι συναίροις συναίροι
Dual συναίροιτον συναιροίτην
Plural συναίροιμεν συναίροιτε συναίροιεν
ImperativeSingular συναίρε συναιρέτω
Dual συναίρετον συναιρέτων
Plural συναίρετε συναιρόντων, συναιρέτωσαν
Infinitive συναίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιρων συναιροντος συναιρουσα συναιρουσης συναιρον συναιροντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναίρομαι συναίρει, συναίρῃ συναίρεται
Dual συναίρεσθον συναίρεσθον
Plural συναιρόμεθα συναίρεσθε συναίρονται
SubjunctiveSingular συναίρωμαι συναίρῃ συναίρηται
Dual συναίρησθον συναίρησθον
Plural συναιρώμεθα συναίρησθε συναίρωνται
OptativeSingular συναιροίμην συναίροιο συναίροιτο
Dual συναίροισθον συναιροίσθην
Plural συναιροίμεθα συναίροισθε συναίροιντο
ImperativeSingular συναίρου συναιρέσθω
Dual συναίρεσθον συναιρέσθων
Plural συναίρεσθε συναιρέσθων, συναιρέσθωσαν
Infinitive συναίρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιρομενος συναιρομενου συναιρομενη συναιρομενης συναιρομενον συναιρομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῇρα συνῇρας συνῇρεν*
Dual συνῄρατον συνῃράτην
Plural συνῄραμεν συνῄρατε συνῇραν
SubjunctiveSingular συναίρω συναίρῃς συναίρῃ
Dual συναίρητον συναίρητον
Plural συναίρωμεν συναίρητε συναίρωσιν*
OptativeSingular συναίραιμι συναίραις συναίραι
Dual συναίραιτον συναιραίτην
Plural συναίραιμεν συναίραιτε συναίραιεν
ImperativeSingular συναίρον συναιράτω
Dual συναίρατον συναιράτων
Plural συναίρατε συναιράντων
Infinitive συναίραι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιρᾱς συναιραντος συναιρᾱσα συναιρᾱσης συναιραν συναιραντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῃράμην συνῄρω συνῄρατο
Dual συνῄρασθον συνῃράσθην
Plural συνῃράμεθα συνῄρασθε συνῄραντο
SubjunctiveSingular συναίρωμαι συναίρῃ συναίρηται
Dual συναίρησθον συναίρησθον
Plural συναιρώμεθα συναίρησθε συναίρωνται
OptativeSingular συναιραίμην συναίραιο συναίραιτο
Dual συναίραισθον συναιραίσθην
Plural συναιραίμεθα συναίραισθε συναίραιντο
ImperativeSingular συναίραι συναιράσθω
Dual συναίρασθον συναιράσθων
Plural συναίρασθε συναιράσθων
Infinitive συναίρεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιραμενος συναιραμενου συναιραμενη συναιραμενης συναιραμενον συναιραμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • χάριν τε οὖν ὑμῖν ὧν συνήρασθε κινδύνων καὶ οὐχὶ νῦν μόνον ἀλλ’ ἀεὶ πάντωσ ἕξομεν, ὄντεσ ἀγαθοὶ μεμνῆσθαι τῶν φίλων καὶ παρὰ τῇ διανοίᾳ κρατεῖν ὅσα παρ’ αὐτῶν ἡμῖν ὑπῆρξεν, ὅτι τε τὴν ἀπόλαυσιν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῖν ἀγαθῶν δι’ ἡμᾶσ ἀνεβάλεσθε καὶ πονήσαντεσ εἰσ ἃ νῦν εὐνοίᾳ θεοῦ κατέστημεν ἔπειθ’ οὕτωσ ἐκρίνατε αὐτῶν μεταλαμβάνειν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 5 121:1)

Synonyms

  1. to take up together

  2. to take part in

  3. to catch by both

  4. to be joined together

  5. to contribute

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION