Hellas Alive Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

κωλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κωλύω κωλύσω ἐκώλῡσα κεκώλῡκα κεκώλῡμαι ἐκωλύθην

Structure: κωλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

(with accusative of person and infinitive) to hinder, prevent someone from doing something

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κωλύω	κωλύεις	κωλύει
	Dual		κωλύετον	κωλύετον
	Plural	κωλύομεν	κωλύετε	κωλύουσιν*
Subjunctive	Singular	κωλύω	κωλύῃς	κωλύῃ
	Dual		κωλύητον	κωλύητον
	Plural	κωλύωμεν	κωλύητε	κωλύωσιν*
Optative	Singular	κωλύοιμι	κωλύοις	κωλύοι
	Dual		κωλύοιτον	κωλυοίτην
	Plural	κωλύοιμεν	κωλύοιτε	κωλύοιεν
Imperative	Singular		κώλυε	κωλυέτω
	Dual		κωλύετον	κωλυέτων
	Plural		κωλύετε	κωλυόντων, κωλυέτωσαν
Infinitive		κωλύειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλυων κωλυοντος	κωλυουσα κωλυουσης	κωλυον κωλυοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κωλύομαι	κωλύει, κωλύῃ	κωλύεται
	Dual		κωλύεσθον	κωλύεσθον
	Plural	κωλυόμεθα	κωλύεσθε	κωλύονται
Subjunctive	Singular	κωλύωμαι	κωλύῃ	κωλύηται
	Dual		κωλύησθον	κωλύησθον
	Plural	κωλυώμεθα	κωλύησθε	κωλύωνται
Optative	Singular	κωλυοίμην	κωλύοιο	κωλύοιτο
	Dual		κωλύοισθον	κωλυοίσθην
	Plural	κωλυοίμεθα	κωλύοισθε	κωλύοιντο
Imperative	Singular		κωλύου	κωλυέσθω
	Dual		κωλύεσθον	κωλυέσθων
	Plural		κωλύεσθε	κωλυέσθων, κωλυέσθωσαν
Infinitive		κωλύεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλυομενος κωλυομενου	κωλυομενη κωλυομενης	κωλυομενον κωλυομενου

Future tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κωλύσω	κωλύσεις	κωλύσει
	Dual		κωλύσετον	κωλύσετον
	Plural	κωλύσομεν	κωλύσετε	κωλύσουσιν*
Optative	Singular	κωλύσοιμι	κωλύσοις	κωλύσοι
	Dual		κωλύσοιτον	κωλυσοίτην
	Plural	κωλύσοιμεν	κωλύσοιτε	κωλύσοιεν
Infinitive		κωλύσειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλυσων κωλυσοντος	κωλυσουσα κωλυσουσης	κωλυσον κωλυσοντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κωλύσομαι	κωλύσει, κωλύσῃ	κωλύσεται
	Dual		κωλύσεσθον	κωλύσεσθον
	Plural	κωλυσόμεθα	κωλύσεσθε	κωλύσονται
Optative	Singular	κωλυσοίμην	κωλύσοιο	κωλύσοιτο
	Dual		κωλύσοισθον	κωλυσοίσθην
	Plural	κωλυσοίμεθα	κωλύσοισθε	κωλύσοιντο
Infinitive		κωλύσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλυσομενος κωλυσομενου	κωλυσομενη κωλυσομενης	κωλυσομενον κωλυσομενου
Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κωλυθήσομαι	κωλυθήσῃ	κωλυθήσεται
	Dual		κωλυθήσεσθον	κωλυθήσεσθον
	Plural	κωλυθησόμεθα	κωλυθήσεσθε	κωλυθήσονται
Optative	Singular	κωλυθησοίμην	κωλυθήσοιο	κωλυθήσοιτο
	Dual		κωλυθήσοισθον	κωλυθησοίσθην
	Plural	κωλυθησοίμεθα	κωλυθήσοισθε	κωλυθήσοιντο
Infinitive		κωλυθήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλυθησομενος κωλυθησομενου	κωλυθησομενη κωλυθησομενης	κωλυθησομενον κωλυθησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκώλυον	ἐκώλυες	ἐκώλυεν*
	Dual		ἐκωλύετον	ἐκωλυέτην
	Plural	ἐκωλύομεν	ἐκωλύετε	ἐκώλυον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκωλυόμην	ἐκωλύου	ἐκωλύετο
	Dual		ἐκωλύεσθον	ἐκωλυέσθην
	Plural	ἐκωλυόμεθα	ἐκωλύεσθε	ἐκωλύοντο

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκώλῡσα	ἐκώλῡσας	ἐκώλῡσεν*
	Dual		ἐκωλῡ́σατον	ἐκωλῡσάτην
	Plural	ἐκωλῡ́σαμεν	ἐκωλῡ́σατε	ἐκώλῡσαν
Subjunctive	Singular	κωλῡ́σω	κωλῡ́σῃς	κωλῡ́σῃ
	Dual		κωλῡ́σητον	κωλῡ́σητον
	Plural	κωλῡ́σωμεν	κωλῡ́σητε	κωλῡ́σωσιν*
Optative	Singular	κωλῡ́σαιμι	κωλῡ́σαις	κωλῡ́σαι
	Dual		κωλῡ́σαιτον	κωλῡσαίτην
	Plural	κωλῡ́σαιμεν	κωλῡ́σαιτε	κωλῡ́σαιεν
Imperative	Singular		κώλῡσον	κωλῡσάτω
	Dual		κωλῡ́σατον	κωλῡσάτων
	Plural		κωλῡ́σατε	κωλῡσάντων
Infinitive		κωλῡ́σαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλῡσᾱς κωλῡσαντος	κωλῡσᾱσα κωλῡσᾱσης	κωλῡσαν κωλῡσαντος
Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκωλῡσάμην	ἐκωλῡ́σω	ἐκωλῡ́σατο
	Dual		ἐκωλῡ́σασθον	ἐκωλῡσάσθην
	Plural	ἐκωλῡσάμεθα	ἐκωλῡ́σασθε	ἐκωλῡ́σαντο
Subjunctive	Singular	κωλῡ́σωμαι	κωλῡ́σῃ	κωλῡ́σηται
	Dual		κωλῡ́σησθον	κωλῡ́σησθον
	Plural	κωλῡσώμεθα	κωλῡ́σησθε	κωλῡ́σωνται
Optative	Singular	κωλῡσαίμην	κωλῡ́σαιο	κωλῡ́σαιτο
	Dual		κωλῡ́σαισθον	κωλῡσαίσθην
	Plural	κωλῡσαίμεθα	κωλῡ́σαισθε	κωλῡ́σαιντο
Imperative	Singular		κώλῡσαι	κωλῡσάσθω
	Dual		κωλῡ́σασθον	κωλῡσάσθων
	Plural		κωλῡ́σασθε	κωλῡσάσθων
Infinitive		κωλῡ́σεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλῡσαμενος κωλῡσαμενου	κωλῡσαμενη κωλῡσαμενης	κωλῡσαμενον κωλῡσαμενου
Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐκωλύθην	ἐκωλύθης	ἐκωλύθη
	Dual		ἐκωλύθητον	ἐκωλυθήτην
	Plural	ἐκωλύθημεν	ἐκωλύθητε	ἐκωλύθησαν
Subjunctive	Singular	κωλύθω	κωλύθῃς	κωλύθῃ
	Dual		κωλύθητον	κωλύθητον
	Plural	κωλύθωμεν	κωλύθητε	κωλύθωσιν*
Optative	Singular	κωλυθείην	κωλυθείης	κωλυθείη
	Dual		κωλυθείητον	κωλυθειήτην
	Plural	κωλυθείημεν	κωλυθείητε	κωλυθείησαν
Imperative	Singular		κωλύθητι	κωλυθήτω
	Dual		κωλύθητον	κωλυθήτων
	Plural		κωλύθητε	κωλυθέντων
Infinitive		κωλυθῆναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κωλυθεις κωλυθεντος	κωλυθεισα κωλυθεισης	κωλυθεν κωλυθεντος

Perfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κεκώλῡκα	κεκώλῡκας	κεκώλῡκεν*
	Dual		κεκωλῡ́κατον	κεκωλῡ́κατον
	Plural	κεκωλῡ́καμεν	κεκωλῡ́κατε	κεκωλῡ́κᾱσιν*
Subjunctive	Singular	κεκωλῡ́κω	κεκωλῡ́κῃς	κεκωλῡ́κῃ
	Dual		κεκωλῡ́κητον	κεκωλῡ́κητον
	Plural	κεκωλῡ́κωμεν	κεκωλῡ́κητε	κεκωλῡ́κωσιν*
Optative	Singular	κεκωλῡ́κοιμι	κεκωλῡ́κοις	κεκωλῡ́κοι
	Dual		κεκωλῡ́κοιτον	κεκωλῡκοίτην
	Plural	κεκωλῡ́κοιμεν	κεκωλῡ́κοιτε	κεκωλῡ́κοιεν
Imperative	Singular		κεκώλῡκε	κεκωλῡκέτω
	Dual		κεκωλῡ́κετον	κεκωλῡκέτων
	Plural		κεκωλῡ́κετε	κεκωλῡκόντων
Infinitive		κεκωλῡκέναι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κεκωλῡκως κεκωλῡκοντος	κεκωλῡκυῑα κεκωλῡκυῑᾱς	κεκωλῡκον κεκωλῡκοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	κεκώλῡμαι	κεκώλῡσαι	κεκώλῡται
	Dual		κεκώλῡσθον	κεκώλῡσθον
	Plural	κεκωλῡ́μεθα	κεκώλῡσθε	κεκωλῡ́αται
Imperative	Singular		κεκώλῡσο	κεκωλῡ́σθω
	Dual		κεκώλῡσθον	κεκωλῡ́σθων
	Plural		κεκώλῡσθε	κεκωλῡ́σθων
Infinitive		κεκώλῡσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		κεκωλῡμενος κεκωλῡμενου	κεκωλῡμενη κεκωλῡμενης	κεκωλῡμενον κεκωλῡμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

διὰ ταῦτα καὶ ὁ Κύριοσ, οὗ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπικέκληται ἐκεῖ, ἀφανίσαι πάντα βασιλέα καὶ ἔθνοσ, ὃσ ἐκτενεῖ τὴν χεῖρα αὐτοῦ κωλῦσαι ἢ κακοποιῆσαι τὸν οἶκον Κυρίου ἐκεῖνον τὸν ἐν Ἱερουσαλήμ. (Septuagint, Liber Esdrae I 6:32)
καὶ κωλῦσαι ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίαν καὶ σπονδὴν ἐκ τοῦ ἁγιάσματοσ καὶ βεβηλῶσαι σάββατα καὶ ἑορτὰς (Septuagint, Liber Maccabees I 1:45)
οὐκ ἔστιν ἄνθρωποσ ἐξουσιάζων ἐν πνεύματι τοῦ κωλῦσαι σὺν τὸ πνεῦμα. καὶ οὐκ ἔστιν ἐξουσία ἐν ἡμέρᾳ θανάτου, καὶ οὐκ ἔστιν ἀποστολὴ ἐν ἡμέρᾳ πολέμου, καὶ οὐ διασώσει ἀσέβεια τὸν παῤ αὐτῆσ. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 8:8)
Καὶ ἐν ἡμέραισ Μωυσέωσ ἐποίησεν ἔλεοσ, αὐτὸσ καὶ Χάλεβ υἱὸσ Ἰεφοννῆ, ἀντιστῆναι ἔναντι ἐκκλησίασ, κωλῦσαι λαὸν ἀπὸ ἁμαρτίασ καὶ κοπάσαι γογγυσμὸν πονηρίασ. (Septuagint, Liber Sirach 46:7)
ἄρξει τε, ὡσ ὁ Ἑρμῆσ ἔφη, τῶν πλεόντων καὶ ἡμῶν ἔσται δέσποινα, ὅντινα ἂν ἡμῶν ἐθέλῃ ἐκπέμψαι ἢ κωλῦσαι ἐπιπνεῖν. (Lucian, Dialogi Marini, notus and zephuros, chapter 23)

Synonyms

to hinder
- ἀφαιρέω (to prevent, hinder from)
- κατείργω (to hinder, prevent)

ἀπροβούλευτος (not planned beforehand)
ἀπαγορεύω (to forbid)
ἐπικύρω (to light upon)
ἀντιβαίνω (to go against)
λειτούργημα (the performance of a leitourgi)
συμποσίαρχος (the president of a drinking-party)
προαγορεύω (to tell beforehand)
διάστερος (starred)
ζημίωμα (a penalty)
ἀντιπίπτω (to fall against)
πρόσταξις (posting of additional troops on the wings of a phalanx)
ἐμμένω (to abide in a place)
κληρωτός (appointed by lot)
ἐμποδίζω (to put the feet in bonds)
παραδοτός (capable of being taught)
ἀκοινώνητος (not shared with)
γυναικονόμος (supervisor of women)
ἑτοιμότης (a state of preparation)
ἀμνημόνευτος (unmentioned)
ἀπεῖπον (to speak out)
ἀνεύθυνος (not having to render an account)
τηνάλλως (in the way)
πολυαρχία (the government of many)
προστίθημι (to put to)
εὐλαβητέος (one must beware)
παρανάλωμα (useless expense)
μεταδοτέος (one must give a share)
ἀπολογητέος (one must defend)
ἀνάδικος (tried over again)
ἐξεταστής (an examiner)

Derived

ἀποκωλύω (to hinder or prevent from, to prevent from, forbid to)
διακωλύω (to hinder, prevent, he was prevented)
ἐπικωλύω (to hinder, check)
κατακωλύω (to hinder from doing, to detain, keep back)

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

κωλύω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

to hinder

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

κωλύω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Examples

Synonyms

to hinder

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어