Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 10:

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ συνθέσεωσ καὶ φρασέωσ. 10:)

οὐχ ἓν τὸ κωλῦόν ἐστιν ἀνακαλεῖν ἡμᾶσ τὸν στόλον ἐκ τῆσ Σικελίασ, ἀλλὰ πρῶτον μὲν τὸ μὴ δεῖν μεταβάλλεσθαι καὶ μεταβουλεύεσθαι ῥᾳδίωσ· δεινὸν γάρ. αὐξήσεισ δὲ τοῦτο ἐν τῇ τοῦ προσώπου ποιότητι· ὑμῖν δὲ οὐδ’ ἐπ’ ἴσησ αἰσχρὸν οὐδὲ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι. διὰ τί; ἐπειδὴ πλέον φρονεῖν τῶν ἄλλων πιστεύεσθε. ἑτέρα δὲ πάλιν ἐκ τοῦ πράγματοσ αὔξησισ, ὅτι μηδὲ ἁπλῶσ μηδὲ ἐπὶ ὀλίγου χρόνου περὶ τῶν πραγμάτων τούτων ἐβουλεύσασθε· κἀνταῦθα παραθήσεισ τὰ ἐκ τῆσ ἱστορίασ. πρὸσ ταῦτα ἀντίθεσισ πρώτη μέν, ἀλλὰ χαλεπὴ λαβεῖν ἡ Σικελία. ταῦτα καὶ πρότερον ἴσμεν λεγόμενα, καὶ ὅσον τὸ μέγεθοσ καὶ ὅσοσ αὐτῆσ ὁ περίπλουσ, καὶ ὅμωσ ἐπέμψαμεν. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ χαλεπὸν λαβεῖν· στασιάζουσι γὰρ καὶ πολεμοῦσι πρὸσ ἀλλήλουσ οἱ κατοικοῦντεσ αὐτήν· τί οὖν χαλεπόν ἐστι λαβεῖν νῆσον διῃρημένην καὶ ταῖσ παρασκευαῖσ καὶ ταῖσ γνώμαισ; ἀλλ’ ἐπταίκαμεν. ἀλλ’ οὐ χρὴ ῥᾳδίωσ οὕτωσ ὑφίεσθαι τῇ ψυχῇ· καὶ τοῦτο ἐξ ὁμοίου παρὰ τοῖσ Συρακοσίοισ γεγενημένου κατασκευάσεισ, ὅτι κἀκεῖνοι οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκισ πταίσαντεσ ἀνέλαβον ἑαυτούσ· εἰ δ’ ἐκεῖνοι, καὶ ὑμεῖσ. τί οὖν ἐκ τοῦ μεταβάλλεσθαι αὐτοὺσ ἄτοπον; πρῶτον μὲν αἰσχύνη, οὐ μόνον τοῦ βεβουλεῦσθαι κακῶσ, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀνανδροτέρουσ δόξαι Συρακοσίων· εἶτα καταφρονεῖν ὑμῶν Συρακοσίουσ ποιήσετε. ἀλλὰ τὰσ σπονδὰσ λελύκασι Λακεδαιμόνιοι. ἀλλ’ οὐδὲ τότε ταύταισ θαρροῦντεσ ἐφαινόμεθα. ἀλλὰ τὸ ἐπιτείχισμα καινότερον; τί οὖν; ἐλθόντασ αὐτοὺσ κρατήσειν Λακεδαιμονίων οἰέσθε; καὶ μὴν εἰ μένουσιν ἔνδον, τάχ’ ἂν ἡμῖν εἰή καὶ πρὸσ ἐναντίου· οὐ γὰρ συμφέρει τοῖσ πολιορκουμένοισ ἐπεισάγειν πολὺν ἀνθρώπων ὄχλον. τίνα ἐκ τοῦ λαβεῖν Σικελίαν αὐτοῖσ ἀγαθὰ γενήσεται; ἀλλὰ Γύλιπποσ συνάγει στράτευμα, καὶ συναθροίζει Σικελίαν; οὐκοῦν τί προσῆκεν ὑμῖν οὐ δείσασιν ἀποδρᾶναι ἀλλ’ ἢ ἕτερον ἐπιπέμπειν στόλον, ὃσ οὐχ ἥσσω τὴν ἐπιθυμίαν τοῖσ ἡμετέροισ πολίταισ παρέξει ἢ Γύλιπποσ Συρακοσίοισ· τοῖσ μὲν γὰρ ἡμετέροισ οὐ τὸ τῆσ δυνάμεωσ μόνον προσέσται, ἀλλὰ καὶ τὸ συνειδέναι πολλάκισ αὑτοῖσ κεκρατηκόσιν, οἱ δὲ ἐπανορθώσασθαι τὸ πρόσθεν τῷ πλήθει νομίζοντεσ ἔπειθ’ ἥττουσ ταῖσ παρασκευαῖσ φανέντεσ, εἰκότωσ οἶμαι καὶ ταῖσ γνώμαισ ὑποδεέστεροι γενήσονται. λοιπὴ ζήτησισ ἐκ τῶν ἀποβησομένων. τί πλέον ἔσται, κἂν κρατήσωμεν; οὐ γὰρ κατασχεῖν αὐτὴν πόρρωθεν οὖσαν δυνησόμεθα. βουλοίμην δ’ ἂν ὑμῖν ἐν τούτῳ τὰ πράγματα εἶναι, ὡσ τό γε κατασχεῖν αὐτὴν καὶ φυλάξαι βέβαιόν ἐστι. βιαίωσ δ’ ἂν εἴποισ καὶ Δημοσθενικῶσ ὅτι μηδ’ ἕτερόν τι πρᾶξαι δυνατόν ἐστιν· οὐ γὰρ ἀπανίστασθαι, ἀλλὰ φεύγειν δόξομεν, οὐδὲ μὴ δυνηθέντεσ ἑλεῖν, ἀλλὰ παθεῖν φοβηθέντεσ· εἶτ’ οὐκ ἀφέξονται τοῦ διώκειν ἡμᾶσ Συρακόσιοι εἰ δὲ τοῦτο γενήσεται, δέδοικα μὴ περὶ τοῦ Πειραιῶσ ὁ κίνδυνοσ ἡμῖν γένηται, καὶ ναῦσ πολεμίασ εἰσ τοὺσ ἡμετέρουσ λιμένασ εἰσδεξώμεθα, δέον αὐτοὺσ ἑτέροισ ἐφορμεῖν. ταῦτ’ ἐστὶ καὶ ἐν τούτοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION