Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ.

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ ἐμφάσεωσ.)

τρόπον μέν τινα αἱ τρεῖσ ἀρεταὶ τοῦ λόγου, ἥ τε σφοδρότησ καὶ ἡ ἔμφασισ καὶ ἡ τραχύτησ, εἰ καὶ τῇ προσηγορίᾳ διεστήκασι, τῇ γοῦν δυνάμει καὶ σφόδρα ἐπικοινωνοῦσιν ἀλλήλαισ ἐπὶ πλείστοισ, καὶ ἥ τε σφοδρότησ ἐμφαντικὸσ λόγοσ ἐστὶν καὶ ἡ τραχύτησ σφοδρότητα δύναται· ὅμωσ δ’ οὖν κατὰ μὲν γνώμην ἔμφασιν ποιήσεισ, ὅταν συνεχῆ τὰ πράγματα λέγῃσ καὶ ἐπάλληλα, ὡσ ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην, ἐνίκησε μὲν τοίνυν Λακεδαιμονίουσ ναυμαχῶν καὶ πεντήκοντα μιᾶσ δεούσησ ἔλαβεν αἰχμαλώτουσ τριήρεισ, εἷλε δὲ τῶν νήσων τὰσ πολλάσ, καὶ τρισχίλια αἰχμάλωτα σώματα δεῦρ’ ἤγαγε, καὶ δέκα καὶ ἑκατὸν τάλαντα ἀπέφηνεν ἀπὸ τῶν πολεμίων, καὶ πάλιν, ἑπτακαίδεκα μὲν πόλεισ εἷλεν, ἑβδομήκοντα δὲ τριήρεισ ἔλαβε, δέκα δὲ καὶ ἑκατὸν τάλαντα ἀπέφηνε, τοσαῦτα ἔστησεν τρόπαια. ἕκαστον δὲ τούτων πρᾶγμα μέν ἐστιν καθ’ ἑαυτό, τὸ δὲ συνεχῶσ ἕτερον ἑτέρῳ ἐπενηνέχθαι τὴν ἔμφασιν πεποίηκεν. ἔμφασιν δὲ ποιεῖ καὶ τὸ ἐπισημαίνεσθαι ταῖσ ποιότησιν, ὅπου λέγει, θέαμα δεινόν, καὶ πάλιν νόσημα δεινὸν καὶ χαλεπὸν καὶ φυλακῆσ πολλῆσ καὶ τῆσ παρ’ ὑμῶν ἐπανορθώσεωσ δεόμενον.

καὶ ἐν τῷ κατὰ Μειδίου, ἀλλ’ ὃ καὶ δεινόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ σχέτλιον ἔμοιγε ἀσέβημα, οὐκ ἀδίκημα μόνον τούτῳ πεπρᾶχθαι δοκεῖ. κατὰ δὲ σχῆμα ἔμφασισ γίνεται, ὅταν τισ δεικτικοῖσ χρῆται, οἱο͂ν οὗτοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ παλαιόσ ἐσθ’ ὁ νόμοσ καὶ καλῶσ ἔχων.

καὶ πάλιν ἐν συμβουλευτικοῖσ, ὁρᾶτε ταύτην τὴν πόλιν, ἐν ταύτῃ τηλικαύτῃ τὸ μέγεθοσ οὔσῃ. ὁρᾷσ τὸν Ἀριστόλοχον τὸν Χαριδήμου; ποτὲ εἶχεν ἀγρόν, εἶτα νῦν πολλοί, πολλοῖσ ὀφείλων ἐκεῖνοσ αὐτὸν ἐκτήσατο. ἔμφασιν δέ σοι καὶ ἐρωτήσεισ ποιήσουσιν, ὡσ ἐν τῷ πρὸσ Βοιωτὸν περὶ τοῦ ὀνόματοσ, εἰ δέ τισ ἔροιτό σε, ὦ Βοιωτέ, πόθεν νῦν Ἀκαμαντίδοσ φυλῆσ γέγονασ καὶ τὸν δῆμον Θορίκιοσ καὶ υἱὸσ Μαντιθέου, οὐδὲν ἄλλο ἂν ἔχοισ εἰπεῖν πλὴν ὅτι κἀμὲ ζῶν ἐποιήσατο Μαντίθεοσ;

καὶ ἐν τῷ ὑπὲρ τοῦ στεφάνου, εἰ δὲ ἀπιστεῖσ, ἐρώτησον αὐτούσ, μᾶλλον δ’ ἐγὼ ὑπὲρ σοῦ τοῦτο ποιήσω, εἶτα ἡ ἐρώτησισ, πότερον ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δοκεῖ μισθωτὸσ Αἰσχίνησ ἢ ξένοσ εἶναι Ἀλεξάνδρου; καὶ ὅταν δέ τισ ἀναιρέσεσι συνεχέσι χρῆται, ἔμφασισ γίνεται ἐν τῷ λόγῳ.

κατὰ δὲ τὴν ἀπαγγελίαν γίνεται τὸν αὐτὸν τρόπον ἔμφασισ, ὅνπερ καὶ ἡ τραχύτησ καὶ ἡ σφοδρότησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION