Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ.

(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, παράφρασισ.)

μῆνιν ἀείδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆοσ. τὸ μὲν γὰρ ἔργον Μουσῶν δι’ ἀκριβείασ διελθεῖν τὴν μῆνιν, ᾗ ἐμήνισεν Ἀχιλλεὺσ ἐν Τροίᾳ καὶ τὰ συμβάντα ἀπ’ αὐτῆσ· οὔτε γὰρ οὐχὶ φαῦλα οὔτε ὀλίγα, ἀλλὰ τοῦτο δὴ τὸ βαρύτατον τῶν τοῦ πολέμου συνέβη τοῖσ Ἀχαιοῖσ· πολλοὶ μὲν γὰρ αὐτῶν καὶ ἀγαθοὶ πρὸ ὡρ́ασ διεφθάρησαν, πολλοῖσ δὲ οὐδὲ ταφῆσ ὑπῆρξε τυχεῖν, ἀλλ’ οἱ μὲν κύνεσ διεχρήσαντο αὐτοὺσ κειμένουσ. Διὸσ δὲ ἦν ἄρα τὸ βούλευμα καὶ οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσε τοσαῦτα πράγματα, ἀρξάμενα ἀφ’ οὗ πρῶτον διέστησαν Ἀχιλλεὺσ ὁ Πηλέωσ καὶ Ἀγαμέμνων ὁ Ἀτρέωσ βασιλεὺσ τῶν Ἑλλήνων. τίσ δῆτα θεῶν αὐτοὺσ συνέβαλε καὶ πόθεν ἄρξασθαι φῶμεν τὴν ἔριν; ἀπὸ Ἀπόλλωνοσ, ὃν ἐμβαλεῖν τοῖσ Ἀχαιοῖσ νόσον πρὸσ ὀργὴν τοῦ βασιλέωσ αὐτῶν, αἰτίαν δὲ αὐτοῦ γενέσθαι τήνδε. ἄνδρα ἐλθεῖν πρεσβύτην Χρύσην ὀνόματι εἰσ τὸ στρατόπεδον τῶν Ἀχαιῶν, Ἀπόλλωνοσ ἱερέα, θυγατέρα αἰχμάλωτον λυσόμενον, οὖσαν παρὰ τῷ Ἀγαμέμνονι, σκῆπτρον δὲ δὴ χρυσοῦν ἔχοντα καὶ περὶ τῷ σκήπτρῳ στέμματα τοῦ θεοῦ, κομίζειν δὲ καὶ ἄποινα οὐκ ὀλίγιστα [τὰ δὲ] εἰσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἱκετεύειν πάντασ μέν, διαφερόντωσ δὲ τοὺσ Ἀτρείδασ, συνευχόμενον ἐκείνοισ μὲν ἑλεῖν τὴν Τροίαν καὶ σωθῆναι οἴκαδε, αὑτῷ δὲ ὑπάρξαι λύσασθαι τὴν κόρην, πάντωσ δὲ προσήκειν αὐτοῖσ αἰδεσθῆναι τὸν θεόν. ἐνταῦθα οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ ἐδέξαντό τε τοὺσ λόγουσ καὶ ἀνεθορύβησαν ἀφιέναι τὴν παῖδα τῷ ἱερεῖ, Ἀγαμέμνων δὲ οὔτ’ ἠφίει καὶ προσηπείλει εἰ λήψοιτο αὐτὸν ἢ νῦν ἐνδιατρίβοντα ἢ αὖθισ τῶν αὐτῶν ἕνεκα ἥκοντα, ὡσ οὐκ ἐπαρκέσουσαν τὴν ἱκετηρίαν αὐτῷ, οὐδὲ ὑπὲρ τῆσ παιδὸσ γενησομένουσ ἔτι τοὺσ λόγουσ, ἀλλ’ ὑπὲρ τῆσ αὐτοῦ σωτηρίασ, τὴν δὲ οὐκ ἀπολύσειν, ἕξειν τε ἐν Ἄργει γυναῖκα, τὰ αὐτοῦ πράττουσαν διὰ βίου, ἀλλ’ εἴ τι δεῖται σωτηρίασ, ἀπιέναι ἤδη. ταῦτα ἀκούσασ ὁ ἱερεὺσ ἔδεισέ τε καὶ παραχρῆμα ἀπῄει σιωπῇ, ὡσ δὲ ἀπέσχε τοῦ στρατοπέδου, πάσασ ἤδη φωνὰσ ἠφίει τὸν Ἀπόλλωνα καλῶν Σμίνθιον, Τενέδιον, Χρύσιον, Καλλίτοξον, πάντα ὀνομάζων, εἴ ποτέ σοι, δέσποτα, ἢ θυσίαν ἔθυσα ἢ νεὼν ἤρεψα εἰσ χάριν, τοῦτό μοι νῦν ἀντ’ ἐκείνων γένοιτο, ἐξομόρξασθαι τοὺσ Ἀχαιοὺσ τὰ δάκρυα ταῦτα τοῖσ ἑαυτῶν σώμασι, σὺ δὲ αὐτοῖσ ἔλθοισ τοξότησ. δέχεται τὰσ εὐχὰσ ὁ θεὸσ καὶ αὐτίκα πρὸσ τὴν τιμωρίαν ἐστέλλετο. ἄρνεσ οἱ ἦσαν εὐτραφεῖσ καὶ δασεῖσ μαλλοῖσ, θαυμαστοὶ τὸ κάλλοσ καὶ τὸ μέγεθοσ.

τούτουσ ἐγὼ λαμβάνων συνέδουν αὐτοὺσ ἡσυχῇ κατὰ τρεῖσ· ἦσαν γὰρ ἐφ’ ὧν ὁ Κύκλωψ ἐκάθευδεν, ἔμελλε δὲ ὁ μέσοσ ἄρα ἄνδρα οἴσειν τῶν ἑταίρων, εἷσ δὲ ἑκατέρωθε παράσειροσ ἦν ἀσφαλείασ ἕνεκα. εἰσ μὲν οὖν τοὺσ ἄλλουσ ὑπῆρχον οὗτοί μοι, αὐτὸσ δὲ ἐπεχείρουν τρόπῳ τοιῷδε· ἦν κριὸσ τά τε ἄλλα ὑπερμεγέθησ καὶ ὑπέρδασυσ, τούτῳ περιβαλὼν τὼ χεῖρε κατὰ νῶτον, ὑπελειπόμην ἑώσ ὑπὸ τῇ γαστρὶ κἀγὼ γίγνωμαι· ἔπειτα μεταστραφεὶσ εἰχόμην. ἐκείνην οὖν τὴν νύκτα οὕτω ταλαιπωροῦντεσ ἠνεσχόμεθα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION