Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακωλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατακωλύω κατακωλύσω

Structure: κατα (Prefix) + κωλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hinder from doing, to detain, keep back

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακωλύω κατακωλύεις κατακωλύει
Dual κατακωλύετον κατακωλύετον
Plural κατακωλύομεν κατακωλύετε κατακωλύουσιν*
SubjunctiveSingular κατακωλύω κατακωλύῃς κατακωλύῃ
Dual κατακωλύητον κατακωλύητον
Plural κατακωλύωμεν κατακωλύητε κατακωλύωσιν*
OptativeSingular κατακωλύοιμι κατακωλύοις κατακωλύοι
Dual κατακωλύοιτον κατακωλυοίτην
Plural κατακωλύοιμεν κατακωλύοιτε κατακωλύοιεν
ImperativeSingular κατακώλυε κατακωλυέτω
Dual κατακωλύετον κατακωλυέτων
Plural κατακωλύετε κατακωλυόντων, κατακωλυέτωσαν
Infinitive κατακωλύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακωλυων κατακωλυοντος κατακωλυουσα κατακωλυουσης κατακωλυον κατακωλυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακωλύομαι κατακωλύει, κατακωλύῃ κατακωλύεται
Dual κατακωλύεσθον κατακωλύεσθον
Plural κατακωλυόμεθα κατακωλύεσθε κατακωλύονται
SubjunctiveSingular κατακωλύωμαι κατακωλύῃ κατακωλύηται
Dual κατακωλύησθον κατακωλύησθον
Plural κατακωλυώμεθα κατακωλύησθε κατακωλύωνται
OptativeSingular κατακωλυοίμην κατακωλύοιο κατακωλύοιτο
Dual κατακωλύοισθον κατακωλυοίσθην
Plural κατακωλυοίμεθα κατακωλύοισθε κατακωλύοιντο
ImperativeSingular κατακωλύου κατακωλυέσθω
Dual κατακωλύεσθον κατακωλυέσθων
Plural κατακωλύεσθε κατακωλυέσθων, κατακωλυέσθωσαν
Infinitive κατακωλύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακωλυομενος κατακωλυομενου κατακωλυομενη κατακωλυομενης κατακωλυομενον κατακωλυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακωλύσω κατακωλύσεις κατακωλύσει
Dual κατακωλύσετον κατακωλύσετον
Plural κατακωλύσομεν κατακωλύσετε κατακωλύσουσιν*
OptativeSingular κατακωλύσοιμι κατακωλύσοις κατακωλύσοι
Dual κατακωλύσοιτον κατακωλυσοίτην
Plural κατακωλύσοιμεν κατακωλύσοιτε κατακωλύσοιεν
Infinitive κατακωλύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακωλυσων κατακωλυσοντος κατακωλυσουσα κατακωλυσουσης κατακωλυσον κατακωλυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακωλύσομαι κατακωλύσει, κατακωλύσῃ κατακωλύσεται
Dual κατακωλύσεσθον κατακωλύσεσθον
Plural κατακωλυσόμεθα κατακωλύσεσθε κατακωλύσονται
OptativeSingular κατακωλυσοίμην κατακωλύσοιο κατακωλύσοιτο
Dual κατακωλύσοισθον κατακωλυσοίσθην
Plural κατακωλυσοίμεθα κατακωλύσοισθε κατακωλύσοιντο
Infinitive κατακωλύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακωλυσομενος κατακωλυσομενου κατακωλυσομενη κατακωλυσομενης κατακωλυσομενον κατακωλυσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεκώλυον κατεκώλυες κατεκώλυεν*
Dual κατεκωλύετον κατεκωλυέτην
Plural κατεκωλύομεν κατεκωλύετε κατεκώλυον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεκωλυόμην κατεκωλύου κατεκωλύετο
Dual κατεκωλύεσθον κατεκωλυέσθην
Plural κατεκωλυόμεθα κατεκωλύεσθε κατεκωλύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • δειπνεῖν κατακωλύεισ πάλαι. (Aristophanes, Acharnians, Episode20)
  • δεξαμένων δὲ τούτων προθύμωσ διελέγετο τοῖσ ἄλλοισ φυγάσιν, ὧν ὀλίγοι μὲν αἰσχυνθέντεσ ἐγκαταλιπεῖν τὴν ἐλπίδα μετεῖχον τῶν πραττομένων, οἱ δὲ πολλοὶ καὶ τὸν Ἄρατον ἐπειρῶντο κατακωλύειν ὡσ ἀπειρίᾳ πραγμάτων θρασυνόμενον. (Plutarch, Aratus, chapter 5 2:1)
  • αὖθισ οὖν καθ’ ἑτέραν ὁδὸν ἀπαντῶν ὁ Φάβιοσ τῷ Σκηπίωνι κατεκώλυε τοὺσ ὁρμωμένουσ αὐτῷ συστρατεύεσθαι τῶν νέων καὶ κατεῖχεν, ἔν τε ταῖσ βουλαῖσ καὶ ταῖσ ἐκκλησίαισ βοῶν ὡσ οὐκ αὐτὸσ Ἀννίβαν ἀποδιδράσκοι μόνοσ ὁ Σκηπίων, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπόλοιπον ἐκπλέοι λαβὼν δύναμιν ἐκ τῆσ Ἰταλίασ, δημαγωγῶν ἐλπίσι τοὺσ νέουσ καὶ ἀναπείθων ἀπολιπεῖν γονέασ καὶ γυναῖκασ καὶ πόλιν, ἧσ ἐν θύραισ ἐπικρατῶν καὶ ἀήττητοσ ὁ πολέμιοσ κάθηται. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 26 1:1)
  • ἐπιστέλλω δὴ αὐτῷ ὅτι αὐτὸσ μὲν ἀνῆγμαι καὶ οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν οἴκαδε ἀφικέσθαι, ἵνα μὴ κατακωλύοιμι τοὺσ πρέσβεισ· (Demosthenes, Speeches 51-61, 7:3)
  • ἀλλὰ γάρ, ἔφην ἐγώ, μή σε κατακωλύω, ὦ Ἰσχόμαχε, ἀπιέναι ἤδη βουλόμενον. (Xenophon, Works on Socrates, , chapter 12 2:1)

Synonyms

  1. to hinder from doing

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION